دانلود و خرید کتاب صوتی تحقیر و توهین شده ها

کتاب صوتی تحقیر و توهین شده ها نوشتهٔ فیودور داستایوسکی و ترجمهٔ پرویز شهدی است. آرمان سلطان زاده گویندگی این رمان صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی تحقیر و توهین شده ها

فیودور داستایوسکی در کتاب صوتی تحقیر و توهین شده ها شخصیت‌هایی ساخته است که به‌رغم ظلم‌ها و بیدادگری‌هایی که تحمل می‌کنند و با وجود تحقیرها و توهین‌هایی که به آنها می‌شود، باز هم انسان می‌مانند. شاهزاده «الکسی» جوانی ساده و دوست‌داشتنی  است که تحت تسلط پدرش است. او تصمیم می‌گیرد با نامزدش «ناتاشا» که اشراف‌زاده نیست، فرار کند. پدر ناتاشا پس از فهمیدن موضوع، دخترش را از خانواده طرد می‌کند و تنها کسی که برای ناتاشا باقی می‌ماند دوستش «ایوان» است. آثار داستایوسکی علاوه‌بر اشاره به جنبه‌های روان‌شناسانه و تجزیه‌و‌تحلیل دقیق ویژگی‌های روحی و اخلاقی آدم‌ها، ادعانامه‌ای علیه تفاوت طبقاتی و ظلم بی‌رحمانه‌ای که از سوی طبقات مرفه و دولتمردان به طبقهٔ محروم و فرودست تحمیل می‌شود، ارائه کرده است.

شنیدن کتاب صوتی تحقیر و توهین شده ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات روسیه و علاقه‌مندان به قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره فیودور داستایفسکی

فیودور میخایلوویچ داستایوسکی در ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ به دنیا آمد. او نویسندهٔ مشهور و تأثیرگذار اهل روسیه بود. ویژگی منحصربه‌فرد آثار او، روان‌کاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است. بسیاری او را بزرگ‌ترین نویسندهٔ روان‌شناختی جهان به شمار می‌آورند. داستایوفسکی ابتدا برای امرار معاش به ترجمه پرداخت و آثاری چون «اوژنی گرانده» اثر بالزاک و «دون کارلوس» اثر فریدریش شیلر را ترجمه کرد؛ سپس به نگارش داستان و رمان پرداخت. بیشتر داستان‌های داستایفسکی، سرگذشت مردمی عصیان‌زده و بیمار و روان‌پریش است. در بیشترِ داستان‌های او، مثلث عشقی دیده می‌شود؛ به این معنی که زنی در میان عشق دو مرد یا مردی در میان عشق دو زن قرار می‌گیرد. در این گره‌افکنی‌ها است که بسیاری از مسائل روان‌شناسانه (که امروز تحت‌عنوان روانکاوی معرفی می‌شود) بیان شده است. منتقدان، این شخصیت‌های زنده و طبیعی و برخوردهای کاملاً انسانی آن‌ها را ستایش کرده‌اند.

رمان‌ها و رمان‌های کوتاه این نویسنده عبارتند از: (۱۸۴۶) بیچارگان (یا «مردمان فرودست»)، (۱۸۴۶) همزاد، (۱۸۴۷) خانم صاحبخانه/ بانوی میزبان، (۱۸۴۹) نیه توچکا (ناتمام)، (۱۸۵۹) رؤیای عمو، (۱۸۵۹) روستای استپان چیکو، (۱۸۶۱) آزردگان/ تحقیر/ توهین‌شدگان، (۱۸۶۲) خاطرات خانهٔ اموات، (۱۸۶۴) یادداشت‌های زیرزمینی، (۱۸۶۶) جنایت و مکافات، (۱۸۶۷) قمارباز، (۱۸۶۹) ابله، (۱۸۷۰) همیشه شوهر، (۱۸۷۲) جن‌زدگان، (۱۸۷۵) جوان خام، (۱۸۸۰) برادران کارامازوف.

داستان‌های کوتاه و بلند او نیز عبارتند از: در پانسیون اعیان، (۱۸۴۶) آقای پروخارچین، (۱۸۴۷) رمان در نُه نامه، (۱۸۴۸) شوهر حسود، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر، (۱۸۴۸) همسر مردی دیگر و شوهر زیر تخت (تلفیقی از ۲ داستان قبلی)، (۱۸۴۸) پولزونکوف، (۱۸۴۸) دزد شرافتمند، (۱۸۴۸) درخت کریسمس و ازدواج، (۱۸۴۸) شب‌های روشن، (۱۸۴۹) قهرمان کوچولو، (۱۸۶۲) یک داستان کثیف/ یک اتفاق مسخره، (۱۸۶۵) کروکدیل، (۱۸۷۳) بوبوک، (۱۸۷۶) درخت کریسمس بچه‌های فقیر، (۱۸۷۶) نازنین، (۱۸۷۶) ماریِ دهقان، (۱۸۷۷) رؤیای آدم مضحک، دلاور خردسال، قلب ضعیف (۱۸۴۸)، بوبوک (۱۸۷۳).

مقاله‌های او عبارتند از: Winter Notes on Summer Impressions (۱۸۶۳) و یادداشت‌های روزانهٔ یک نویسنده (۱۸۷۳–۱۸۸۱).

ترجمه‌های او عبارتند از: (۱۸۴۳) اوژنی گرانده (انوره دو بالزاک)، (۱۸۴۳) La dernière Aldini (ژرژ ساند)، (۱۸۴۳) Mary Stuart (فریدریش شیلر) و (۱۸۴۳) Boris Godunov (الکساندر پوشکین).

فئودور داستایفسکی نامه‌های شخصی و نوشته‌هایی را که پس از مرگش منتشر شده، در کارنامهٔ نوشتاری خویش دارد. او در ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱ درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی تحقیر و توهین شده ها

« «نلی ناگهان با خشم فراوان فریاد کشید: «چرا، چرا همه این‌قدر برایم نگرانند؟ نمی‌خواهم، نمی‌خواهم کسی دل به حالم بسوزاند، می‌روم گدایی می‌کنم.»

من بی‌اراده به صدای بلند گفتم: «نلی، فرزندم، تو را چه می‌شود؟» اما این حرف من مانند روغنی بود که روی آتش بریزند.

هق‌هق‌کنان گفت: «آه! ترجیح می‌دهم بروم توی کوچه‌ها گدایی کنم. این‌جا نخواهم ماند. مادرم هم گدایی می‌کرد و موقعی که داشت می‌مرد گفت: «فقیر بمانی و گدایی کنی، بهتر است از...»

ناگهان فنجانی را از روی میز برداشت و انداخت روی زمین.» »