دانلود و خرید کتاب صوتی فرازمینی ها

کتاب صوتی فرازمینی ها نوشتهٔ آوی لویب و ترجمهٔ جمیل آریایی است. محمد ولیان گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است؛ ناداستانی درمورد نخستین نشانهٔ حیات هوشمند فرازمینی.

درباره کتاب صوتی فرازمینی ها

آیا ما تنها هستیم؟ کتاب صوتی فرازمینی ها درمورد نخستین نشانهٔ حیات هوشمند فرازمینی است. بنیان این کتاب صوتی که در سال ۲۰۲۱ میلادی منتشر شد، بر کشفی بنا شده است که در اواخر سال ۲۰۱۷ در رصدخانهٔ هاوایی صورت گرفت. دانشمندان هاوایی، یک شیء را دیدند که از منظومهٔ شمسی درونی می‌گذشت؛ با سرعتی بسیار که انگار از ستاره‌ای دوردست می‌آمد. آوی لوئب، مطرح‌ترین اخترشناس دانشگاه هاروارد ثابت کرد که این شیء نوعی سیارک نیست؛ چون نه با سرعت و مسیر سیارک‌ها هم‌خوانی داشت و نه هنگام گذار از منظورمهٔ شمسی، دنباله‌ای از خود به‌جای گذاشت. تنها توضیح پذیرفتنی برای این پدیده آن بود که این شیء قطعه‌ای از نوعی تکنولوژی پیشرفته بوده که تمدنی بیگانه در دوردست آن را ساخته است! بدیهی است که فرضیهٔ آوی لوئب بحث‌های بسیاری را میان دانشمندان در پی داشت. او در کتاب صوتی «فرازمینی‌ها» ماجرای نخستین گردگش‌گر میان‌ستاره‌ای را روایت می‌کند که از منظومهٔ شمسی دیدن کرده است. او فرضیه‌اش را بسط داده و از استلزام‌هایی گفته است که این مسئله برای علوم، مذاهب، آیندهٔ انسان، دیگر گونه‌ها و در کل برای سیارهٔ انسان‌ها دارد. نتیجهٔ تلاش این نویسنده، روایتی است که مخاطب را در سفری به دورترین مرزهای علم، فضا - زمان و خیال‌پردازی انسان همراهی می‌کند و او را به چالشی برای جست‌وجوی ستاره‌ها و تفکر سنجش‌گرانه‌تر ترغیب می‌کند. با او و فرازمینیها همراه شوید. آیا ما تنها نیستیم؟

شنیدن کتاب صوتی فرازمینی ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران مطالعه درمورد فرازمینی‌ها و زندگی آن‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی فرازمینی ها

«میخکوب شده بودم. بالای سرم کهکشان راه شیری‌مان از این سر تا آن سر آسمان ادامه داشت و ستارگان بی‌شمارش در برابرم صف‌آرایی کرده بودند. در کرانه‌های کهکشان راه شیری، ابرهای ماژلانی بزرگ و نزدیک‌ترین کهکشان همسایگی‌مان، آندرومدا را می‌دیدم که لکه‌ی رنگین‌کمان‌گونه‌ای کم‌وبیش به‌اندازه‌ی کره‌ی ماه بود. بخشی از لذتی که از منظره‌ی پیش‌روی‌ام می‌بردم از این بابت بود که می‌دانستم جاودانی نیست. هر کسی که آنجا می‌بود همین حدس را می‌زد. لیکن قطعیتی است که اگر بالا را نگاه کنیم، هر آنچه را می‌بینیم، مثل خود ما فانی است.

من آن روزها حساسیت ویژه‌ای به فناپذیری جهان هستی داشتم. چند سال پیش از آن، می‌خواستم برخورد آینده‌ی میان کهکشان راه شیری و آندرومدا را شبیه‌سازی کنم. پس از نوشتن چند مقاله‌ی اولیه که در آن‌ها نشان دادم انبساط شتاب‌دار جهان، کهکشان خانگی ما را به ناکجاآبادی در فضای تهی خواهد برد، علاقه‌ی خاصی به آینده‌ی کیهانی دورمان پیدا کرده بودم. همین‌که جهان ده برابر مسن‌تر شود، همه‌ی کهکشان‌های دور با سرعتی بیش از سرعت نور از ما خواهند گریخت و انسان قادر خواهد بود که تنها ستارگان کهکشان ما را مشاهده کند. این کهکشان به چه شکلی در خواهد آمد؟ گذشته از این که ظاهر آسمان شب تغییر خواهد کرد، برخورد سهمناک با آندرومدا خواهد توانست خورشید را به کرانه‌های کهکشان درهم‌آمیخته پرتاب کند.»