دانلود و خرید کتاب صوتی بینایی

کتاب صوتی بینایی نوشتهٔ ژوزه ساراماگو و ترجمهٔ عبدالرضا روزخوش است. بهرام ابراهیمی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و استودیو نوار آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی بینایی

کتاب صوتی بینایی در ادامهٔ رمان «کوری» از ژوزه ساراماگو نوشته شده است. بعضی از شخصیت‌های رمان «کوری» در این رمان نیز حضور دارند و رخدادهای رمان در همان شهری رخ می‌دهد که رمان «کوری» در آن به وقوع پیوست. رمان صوتی حاضر درمورد انتخاباتی است که در شهر برگزار شده است. شروع رمان در یک روز بارانی و در یک حوزه‌ٔ اخذ رأی است. تا بعدازظهر هیچ‌کس برای حضور در انتخابات حاضر نمی‌شود. ناگهان جمعیت بسیاری به حوزه هجوم می‌آورند و رأی می‌دهند، اما در هنگام شمارش آرا مسئولین شمارش متوجه می‌شوند که بیشتر افراد رأی سفید به داخل صندوق ریخته‌اند و احزاب تنها مقدار کمی از آرا را از آنِ خود کرده‌اند. دولت انتخابات را باطل اعلام می‌کند و از افراد درخواست می‌کند دوباره در انتخاب شرکت کنند، اما نتیجهٔ انتخابات دوم بدتر از دور نخست است. تعداد رأی‌های باطله افزایش می‌یابد و دولت به تکاپو می‌افتد تا ریشه‌های این جنبش «آرای سفید» را پیدا کند.

گفته می‌شود که هر ۲ رمانِ کوری و بینایی آثاری تمثیلی با درونمایه‌های آشکارا سیاسی‌ هستند؛ بااین‌حال هر یک بر جنبه‌هایی متفاوت از واقعیت انگشت گذاشته‌اند. اگر در کوری «تمثیل» در خدمت تصویرکردنِ ناآگاهی مردم بود، در رمان بینایی برعکس، در خدمت هویداساختن قدرت بی‌کران آنان است. ژوزه ساراماگو با این رمان بر اهمیت و لزوم مقاومت مردمی در برابر آنچه در علم سیاست «حکمرانیِ بد» خوانده می‌شود، تأکید می‌کند. به‌باور او، صندوق‌های رأی به خودیِ خود هیچ معنای دموکراتیکی ندارند؛ به بیان دیگر، دموکراسی حقیقی (که معنایی جز حاکمیت مردم بر مردم ندارد) نه در روز انتخابات، بلکه یک روز پس از آن تبلور می‌یابد! اگر چنین نباشد، بهترین کار پشت پا زدن به آن انتخابات است. چگونه؟ ساراماگو می‌گوید با رأی‌های سفید!

کتاب صوتی حاضر پس از انتشار، علاوه بر برانگیختن تحسین بسیاری از منتقدان، نامزد دریافت جایزهٔ Independent Foreign Fiction نیز شد.

شنیدن کتاب صوتی بینایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر پرتغال و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ژوزه ساراماگو

ژوزه ساراماگو در سال ۱۹۲۲ به دنیا آمد. او نویسندهٔ نامدار پرتغالی و برندهٔ جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۸ است. او از سال ۱۹۶۹ به حزب کمونیست پرتغال پیوست و همچنان به آرمان‌های آن وفادار بود، اما هیچ‌گاه ادبیات را به خدمت ایدئولوژی در نیاورد. منتقدان ادبی او را پیرو سبک ادبی رئالیسم جادویی می‌دانند، اما او خود را ادامه‌دهندهٔ ادبیات اروپا و تأثیرپذیری خود را بیشتر از نویسنده‌هایی همچون گوگول و سروانتس می‌داند. منحصربه‌فردترین ویژگی آثار ساراماگو را می‌توان عدم کاربرد نشانگان سجاوندی به‌صورت متداول و استفاده از جملات بسیار طولانی دانست. او از میان علائم نگارشی، فقط از نقطه و ویرگول استفاده می‌کند و از سایر علامت‌ها که مثلاً جملهٔ سؤالی را مشخص می‌کند یا آن را در گیومه می‌گذارد و… می‌پرهیزد. این نویسنده گفت‌وگوهای شخصیت‌های داستان‌هایش را پشت سر هم می‌نویسد و مشخص نمی‌کند که کدام جمله را چه کسی گفته است. او به‌ندرت یک پاراگراف را تمام می‌کند.

فیلم «دشمن» به کارگردانی دنیس ویلنیو، یک اقتباس ادبی از رمان «همزاد» (۲۰۰۴) نوشتهٔ ساراماگو است. فیلم سینمایی «کوری» نیز با بازی مارک رافلو از رمان کوری اقتباس شده است. عنوان برخی از کتاب‌های ساراماگو را در فهرست زیر ببینید:

کوری، کنتاوروس، آناخوسیفا (بالتازار و بلموندا)، در ستایش مرگ، بینایی، تاریخ محاصره لیسبون، همه نام‌ها، همزاد، مرد تکثیر شده، بلم سنگی و... .

ژوزه ساراماگو در سال ۲۰۱۰ درگذشت.

بخشی از کتاب صوتی بینایی

«در شرایط کنونی احزاب مختلف ترجیح می‌دهند در بیان دیدگاه‌هایشان جانب احتیاط را رعایت کنند. آن‌ها از کلماتی مانند بله، اما همچنین، استفاده می‌کنند. رهبران جناح راست که شهرداری پایتخت را در اختیار دارند با اتخاذ تاکتیک شفافی از نوع دیپلماتیک برتری به دست آمده حزب خود را در انتخابات غیر قابل بحث خوانده و این برتری را طلایه‌دار پیروزی بزرگ خود در دور بعد خواندند. آن‌ها بر این نکته تأکید کردند که از معیار سالم حکومتی در زمینه‌ی حمایت از کسانی که تمایل به اجرای قانون دارند، پشتیبانی خواهند کرد و این موضوع در یک دموکراسی سرشار از همبستگی به مانند آنچه در کشور ما وجود دارد، بسیار منطقی و بدیهی است. وابستگان حزب میانه‌رو نیز احترام به قانون را امری لازم می‌دانند اما از دولت چیزی را مطالبه می‌کنند که خود از قبل می‌دانند برآورده شدن آن کاملاً غیر ممکن است. آن‌ها خواستار به‌کارگیری تمام امکانات موجود در جهت برگزاری یک انتخابات کاملاً طبیعی با نتایجی درخور آن می‌باشند تا بدین ترتیب مجدداً در این شهر نمایش شرم‌آور گذشته به روی صحنه نرود. ارگان رهبری بلندپایه‌ی حزب چپ نیز بعد از مذاکره و بحث‌های طولانی اطلاعیه‌ای منتشر ساخته امیدواری قاطعانه‌ی خود را درباره‌ی برگزاری مجدد انتخابات ابراز نمود. آن‌ها همچنین بر فراهم‌سازی شرایط سیاسی لازم برای آغاز مرحله‌ی تازه‌ای از توسعه و پیشرفت گسترده‌ی اجتماعی تأکید کردند. از سخنانشان فهمیده می‌شد که امیدوارند در انتخابات پیروز شده و بر شهرداری مسلط شوند.»