دانلود و خرید کتاب صوتی آذر، شهدخت، پرویز و دیگران

کتاب صوتی «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» نوشتهٔ مرجان شیرمحمدی و با صدای او توسط رادیو گوشه منتشر شده است. آذر، شهدخت، پرویز و دیگران پنجمین اثر این نویسنده است که براساس آن فیلمی هم با همین نام به کارگردانی بهروز افخمی ساخته شد.

درباره کتاب صوتی آذر، شهدخت، پرویز و دیگران

ماجرای کتاب از یک حسادت آغاز می‌شود. همسر خانه‌دار یک بازیگر مشهور سینما در آخرین فیلمش با او هم‌بازی می‌شود و آنچنان مورد‌ توجه منتقدان قرار می‌گیرد که منجر به حسادت همسر بازیگرش می‌شود. این موضوع به قهر و بروز اختلافات و مشکلات دیگری بین آن‌ها منجر می‌شود که داستان را به سمت دیگری پیش می‌برد.

کتاب صوتی آذر، شهدخت، پرویز و دیگران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌‌مندان به رمان‌های ایرانی پیشنهاد می‌شود.

درباره‌ مرجان شیرمحمدی

مرجان شیر محمدی نویسنده و بازیگر ایرانی متولد ۲۲ آذر سال ۱۳۵۲ در تهران است. مرجان شیرمحمدی نقاشی را زیر نظر آیدین آغداشلو فرا گرفت و در مدرسه تئاتر سمندریان، کارگاه‌های بازیگری را آغاز کرد. شیرمحمدی کار خود را با دو کتاب بعد از آن شب (۱۳۸۰) و یک جای امن (۱۳۸۴) آغاز کرد. شیرمحمدی برای نخستین کتاب خود برندهٔ جایزهٔ کتاب سال بنیاد گلشیری شد و همچنین دو فیلم بلند سینمایی از داستا‌ن‌های او ساخته شده است: «دیشب باباتو دیدم آیدا» به کارگردانی رسول صدرعاملی از داستان «بابای نورا» و «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» از داستانی به همین نام به کارگردانی بهروز افخمی.

بخشی از کتاب صوتی آذر، شهدخت، پرویز و دیگران

«تمرین نقش فرخنده توسط شهدخت یک غافلگیری بزرگ بود. کارگردان از خوشحالی مدام می‌گفت: «خودشه! خودشه!» قرار شد فردای آن روز شهدخت برای بستن قرارداد و تست گریم برود به محل فیلمبرداری. آن روز پرویز دیوان‌بیگی بالاخره فراموش کرد قرص‌هایش را بخورد. شب وقتی برگشت خانه، شهدخت داشت توی آشپزخانه سالاد درست می‌کرد و زیر لب شعری را زمزمه می‌کرد. دیوان‌بیگی سلامی کرد و یکراست رفت توی اتاق خودش. لباس‌هایش را در نیاورده روی تخت دراز کشید. از لای در بیرون را می‌پایید و منتظر بود هر لحظه شهدخت بیاید توی اتاق و بگوید، عزیزم اگر راضی نیستی من توی فیلم بازی نمی‌کنم. البته دیوان‌بیگی دوست نداشت زنش هنرپیشه شود و هر چه قدر هم توی ذهنش دنبال دلیل منطقی می‌گشت که شهدخت را متقاعد کند به خاطر خودِ شهدخت است که او نمی‌خواهد شهدخت توی فیلم بازی کند، به جایی نرسید. چه‌طور می‌توانست بگوید بازیگری شغل مزخرفی است در حالی که خودش چهل و اندی سال این کار را کرده بود. از این راه لذت روحی برده بود. این جمله را بارها گفته بود. خودش گفته بود ــ همین لذتِ روحی راــ همین که زندگی کردن در دنیای نقش‌ها و آدم‌های متفاوت، روح او را که سرکش است و ماجراجو سیراب می‌کند. خب اگر این‌طور می‌بود، نمی‌توانست با شهدخت کار دیگری بکند. چون شهدخت هم احتمالاً روح داشت. حالا شاید روح شهدخت ماجراجو نبود و اگر هم بود شهدخت همان وقتی که با او ازدواج کرده بود این جنبه‌ی روحش را در کمد یا پستویی پنهان کرده بود و حالا او می‌دید بعد از این همه سال زنش تصمیم گرفته درِ گنجه را باز کند و این جنبه‌ی روحش را که دست‌نخورده مانده بود بیرون بکشد.»