دانلود و خرید کتاب صوتی وحدت عارفانه

کتاب صوتی وحدت عارفانه نوشتهٔ مسیحا برزگر است. مسیحا برزگر گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی افزون‌بر اینکه شرحی بر کتاب «حدیقه‌الحقیقه» اثر حکیم سنایی است، با تأکید بر سخنان «اشو»، پیرامون «وحدت عارفانه» تهیه و تنظیم شده است.

درباره کتاب صوتی وحدت عارفانه

کتاب صوتی وحدت عارفانه اثری است از مسیحا برزگر که در آن شرحی بر کتاب «حدیقه الحقیقه» نوشتهٔ حکیم سنایی ارائه داده است. مسیحا برزگر در این اثر که حدود ۶۰۰ صفحه است، وحدت عارفانه را برای شنونده موشکافی می‌کند و در خلال شرحی بر کتاب حدیقة‌الحقیقه حکیم سنایی، مخاطب را با یک جهان‌بینی عظیم و باشکوه آشنا می‌کند.

پیش از این عارفان و نویسندگان بسیاری به مسالهٔ «وحدت عارفانه» پرداخته‌اند. در کتاب صوتی حاضر نیز بحث می‌شود که چطور انسان امروزی، در اثر رسوب قرن‌ها تلقین و پرورش اشتباه، عبوس و بداخلاق شده است. این جدیت و بدخلقی نتیجهٔ نسل‌ها تلقین و شرطی‌شدن است و چرخه باید شکسته شود. تنها در صورت شکستن این چرخه است که روح، آزاد شده و زمینهٔ انعطاف آن برای دریافت محبت الهی و درک «وحدت عارفانه» فراهم می‌شود. انسان باید این جدیت را دور بزند و ورای آن را ببیند؛ ببیند که در پشت این جدیت چه چیزی را پنهان کرده است. اغلب به‌دلیل تهی‌بودن و تنهایی، از کنارزدن حجاب جدیت و عبوس‌بودن امتناع می‌ورزند؛ چراکه توانایی مقابله با خود واقعیشان را ندارند. تنها کسانی که تنها هستند می‌توانند عشق بورزند. کسانی که نمی‌توانند تنها باشند، ناتوان از عشق ورزیدنند، چون عشق آن‌ها به رنگ نیاز دارد و از اصالت دور است، اما بیش از هرچیزی لازم است که آن‌ها خود را ببینند. کتاب صوتی وحدت عارفانه به آنان نشان می‌دهد که چطور با خود واقعی رو‌به‌رو شوند، خلأ درون خود را ببینند و به جای نفرت و انزجار، آن را دوست بدارند.

شنیدن کتاب صوتی وحدت عارفانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران مباحث عارفانه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مسیحا برزگر

مسیحا برزگر  ۱۷ فروردین ۱۳۴۰ در محله‌ٔ منیریه‌ٔ شهر تهران به دنیا آمد. او نویسنده و مترجم معنوی‌گرای معاصر ایرانی است. او را پرکارترین نویسندهٔ ایران در حوزهٔ ادبیات دانسته‌اند. گفته می‌شود که او ایران و زبان پارسی را بزرگ‌ترین موهبت‌های الهی زندگی خود می‌داند و به خداوند نیز بسیار علاقه‌مند است. مسیحا برزگر با کتاب‌ها و سخنرانی‌های معنوی که از او منتشر شده، شناخته می‌شود. او تا به امروز تعداد زیادی کتاب نوشته و ترجمه‌های بسیاری را منتشر کرده است. او همچنین یکی از سخنرانانی است که افزون‌بر دانش حوزوی و معنوی، به تحصیلات آکادمیک پرداخته و کارشناسی‌ارشد رشته‌ٔ زبان‌شناسی هم دارد.

برزگر با قرآن و سخنان ائمه‌ همنشین بوده است؛ از‌این‌رو توانست کتاب تفسیری از قرآن تحت‌عنوان «آفتاب در آیینه» بنویسد و همچنین با بیانی ساده برای مردم فارسی‌زبان از «صحیفهٔ سجادیه» (اثر مکتوب از امام چهارم شیعیان) تفسیری شفاف و دلنشین را ارائه بدهد. این ۲ کتاب از او توانستند جای خود را در دل و ذهن مخاطبان بسیاری باز کنند.

نبوغ مسیحا برزگر اما جایی خودش را نشان می‌دهد که دست بر کتاب‌های فراموش‌‌شده‌ می‌گذارد، دستی بر آن‌ها می‌کشد و با تشریح و تفسیری نزدیک به اذهان مخاطب امروزی آن را دوباره به فرهنگ و زبان فارسی هدیه می‌دهد. مثلاً کتابی به نام «وحدت عارفانه» که در سال ۱۳۹۹ از او منتشر شد و این کتاب شرحی بود بر کتاب «حدیقه‌ الحقیقه» از حکیم سنایی غزنوی. سنایی شاعر و عارفی بود که در قرن ۵ و ۶ هجری قمری زندگی می‌کرد. برزگر در این کتاب که نوعی ترجمه، تشریح و تفسیر است و ۶۰۰ صفحه دارد، جهان‌بینی عظیم حکیم سنایی را معرفی می‌کند و سعی می‌کند انسان امروزی را به تربیت و پرورش ناصحیح و دریافت‌های ناکامل از خویشتن، جهان، خدا و هستی، حساس و آگاه کند. او در این کتاب انسان امروزی را دور از عشق، تنها و عبوس می‌بیند و هم‌عقیده با سنایی از ضرورت عشق، کنارزدن تربیت و باورهای اشتباه و روآوردن به دیدگاهی عارفانه به دنیا صحبت می‌کند.

برزگر در کتابی دیگر به نام «با ما از عشق سخن بگو» به مشهورترین کتاب «جبران خلیل جبران» سری زده و محتوای کتاب «پیامبر» را به زبانی سرراست و دلنشین تعبیر و تفسیر کرده است. او در این کتاب همچنان به مفاهیمی مثل عشق پرو‌بال داده و سعی کرده تا به غنای این اثر ادبی قرن بیستمی اضافه کند.

برزگر ۲ اثر دیگر به نام‌های «جهان از قصه‌ها سرشته شده است» و «ترانه خواندن به وقت باران» را هم تألیف کرده که در آن‌ها هم به عظمت و شکوه جهان هستی و یافتن معنا در دل وقایع پرداخته است. این ۲ کتاب هم بیانی عاشقانه و شاعرانه دارند و با نگاهی عارفانه به هستی خلق شده‌اند.

مسیحا برزگر از نویسنده‌ای معنوی و مشهور آلمانی به نام «اکهارت تول» هم آثاری را ترجمه و منتشر کرده است. این ۲ اثر «نیروی حال» و «زمینی نو» نام دارند و برای افرادینوشته شده‌اند که به دنبال معنای زندگی و هدف از خلقت هستند.

بخش‌هایی از کتاب صوتی وحدت عارفانه

در وحدت عارفانه، نگاه یکی بین عارف، به یگانگی با هستی می رسد و بدین سان، شاهد و مشهود یکی می‌شوند. تنها شهود می‌ماند و بس. در چنین یگانگی و وحدت است که اگر گردبادی نیز پیرامون تو بوزد، تو انسجام خویش را از دست نخواهی داد. مرکز این گردباد خواهی شد. آنگاه در دنیا خواهی بود، اما از دنیا نخواهی بود. وحدت عارفانه، وحدتی ذهنی نیست، بلکه وحدتی واقعی و وجودی ست. خداوند اشیا را خلق کرده است، اما خود از اشیا جدا نیست. این حقیقتی‌ست بسیار ساده و بدیهی. او نمی‌تواند از اشیا جدا باشد، زیرا مرزی که او را از اشیا و اشیا را از او جدا می‌سازد، او را محدود می‌کند. در حالی که خداوند حدودی ندارد.

***

خود را با سپاس و امتنان بپذیر.

بدین‌سان، ناگهان هماهنگی ژرفی همه‌ی وجودت را فرا خواهد گرفت

و دیگر خود ِ ایده‌آل ِ تو با خود ِ واقعی‌ات در جدال نخواهد بود.

آن‌ها با یکدیگر دیدار خواهند کرد و یکدیگر را در آغوش خواهند کشید.

این غم نیست که تو را می‌آزارد،

تفسیر ِ غلط ِ تو از غم است که آزارت می‌دهد.

این خشم نیست که دردآور است، این قرائت ِ تو از خشم ِ توست که روانت را می‌آشوبد.

تفسیر ِ خود از واقعیت را عوض کن. در واقعیت، نقصانی نیست. واقعیت، همواره آزادی‌بخش است. مسیح می‌گوید: "حقیقت، آزاد می‌کند." آری، حقیقت آزاد می‌کند، اما نه دانستن ِ حقیقت، بلکه عین ِ حقیقت شدن است که آزاد می‌کند. هنگامی‌که عین ِ حقیقت می‌شوی، آزاد می‌شوی. چگونه می‌توان عین ِ حقیقت شد. تو عین ِ حقیقت هستی

حجاب ِ ایده‌آل‌های غلط، روی این حقیقت را پوشانده است. این ایده‌آل‌ها را کنار بزن و طبیعی باش. ناگهان خورشید ِ حقیقت ِ وجودت، طالع خواهد شد. همچون پرندگان و آب و گیاه، خود را همان‌گونه که هستی، بپذیر و با خود اُنس بگیر. اگر با خود اُنس بگیری، با سکوت و خلوت نیز اُنس خواهی گرفت.

آنگاه، حجاب ِ مزاحم ِ تفسیرها و تعبیرها کنار خواهند رفت و آشکارا خواهی دید که غم نیز ژرفا و زیبایی‌های خود را دارد. این قرائت ِ تو از واقعیت‌هاست که آن‌ها را زشت جلوه می‌دهد. بدون این قرائت و تفسیر، همه‌چیز زیباست. هنگامی که زیبایی‌ها را در همه‌چیز می‌بینی، آرام می‌شوی.

در این آرامش است که به سرچشمه‌های وجود ِ خود بازمی‌گردی و خود را می‌شناسی.

خودشناسی، بازگشت به سرچشمه‌های وجود ِ خویشتن است. خودشناسی،

محصول ِ دانش نیست، محصول ِ استحاله‌ی درون است.