دانلود و خرید کتاب صوتی مامور ۶

کتاب صوتی مامور ۶ نوشتهٔ تام راب اسمیت ترجمهٔ نادر قبله‌ای و با صدای تایماز رضوانی در انتشارات ماه آوا منتشر شده است. راب اسمیت مشهور برندهٔ جایزه خنجر فولادی یان فلمینگ است. این کتاب آخرین قسمت از سه‌گانه معروف کودک ۴۴ است که در گروه کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز بوده است.

درباره کتاب مامور ۶

لئو مانند کتاب قبلی دیگر مأمور مخفی نیست، همسر و دختران لئو به تور صلح در نیویورک دعوت شده‌اند و او به این اتفاق مشکوک است اما نمی‌تواند خانواده‌اش را در این سفر همراهی کند و همین موضوع دردسرهایی ایجاد می‌کند.

نویسنده در این کتاب همراه با این کارآگاه جوان شما را با زوایای پنهان شوروی کمونیستی آشنا می‌کند. مأمور لئو دمیدوف ۲۷ ساله سرباز پرمدالی است که پس از جنگ میهن‌پرستانهٔ کبیر در ادارهٔ پلیس مخفی شروع به فعالیت کرده است. 

شنیدن کتاب مامور ۶ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های جنایی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره تام راب اسمیت

تام راب اسمیت متولد ۱۹۷۹ نویسنده پرمخاطب معاصر ادبیات انگلیسی با تریلوژی معروفش به شهرت رسید. کودک ۴۴، گزارش محرمانه و مأمور مخفی که فروش بسیار بالایی داشتند. او توانست نظر منتقدین و خواننده‌هایش را جلب کند و خود را به‌عنوان یک نویسنده موفق رمان‌های تاریخی بشناساند اما با انتشار رمان مزرعه ثابت کرد نه‌تنها در زمینه نگارش رمان تاریخی توانایی‌های زیادی دارد بلکه استاد رمان‌های روان‌شناختی هم هست.

تام راب اسمیت در دانشگاه کمبریج لندن ادبیات انگلیسی خواند و پس از آن در ایتالیا رشته نویسندگی خلاق را ادامه داد. سپس به‌عنوان نویسنده در بی‌بی‌سی مشغول به کار شد و ۴ سال به‌عنوان خبرنگار این رسانه در ویتنام حضور داشت.

رمان اول او، کودک ۴۴ که بر اساس پرونده قاتل زنجیره‌ای معروف روسیه، آندره چیکاتیلو، در دهه ۱۹۸۰ و دوران حکومت کمونیستی نوشته شده بود در سال ۲۰۰۸ منتشر شد و توانست جایزه خنجر فولادی یان فلمینگ را برای بهترین تریلر سال توسط انجمن منتقدین ادبی دریافت کند، کاندیدای جایزه کتاب بوکر و جایزه کوستا شود و یک سال بعد هم برنده جایزه ویورتون گود رید برای رمان اول و جایزه گالاکسی بوک شود.

بخشی از کتاب مامور ۶

«ـ ۲۳ اوت ۱۹۳۹. که یعنی این مرد در دهمین سالگرد آن پیمان به‌شکل غیرقابل‌وصفی احساس ناراحتی داشته. با توجه به نبود هرگونه ستایشی از سربازانی که با دلاوری‌های نظامی استالین، فاشیسم را مغلوب کردند، ناراحتی این مرد انتقادی بیجا از سیاست‌های خارجی ما تفسیر می‌شود. چرا او روی اشتباهات توقف می‌کند و احساس غرورش را بیان نمی‌کند؟ می‌فهمی؟

ـ شاید منظورش آن پیمان نبوده. همهٔ ما روزهایی داریم که احساس ناراحتی یا تنهایی یا غم می‌کنیم. مگر هر بار که چنین احساساتی داریم، تقویم تاریخی را هم نگاه می‌کنیم؟

لئو خشمگین شد.

ـ شاید منظورش آن پیمان نبوده؟ شاید اصلاً دشمنی وجود ندارد؟ شاید همه عاشق این حکومت هستند؟ شاید هیچ‌کس آرزوی از بین رفتن کارهای ما را ندارد؟ شغل ما فاش کردن جرم است، نه اینکه ناشیانه امیدوار باشیم جرمی وجود نداشته باشد.

گریگوری، با توجه به عصبانیت لئو، به فکر فرو رفت. با سیاستی غیرعادی، پاسخش را، دیگر نه برای مقابله، بلکه برای اثبات استدلالش، تعدیل کرد:

ـ در یادداشت‌های پولینا مشاهداتی این‌جهانی دربارهٔ کارهای روزمره‌اش وجود دارد. تا جایی که قابلیت‌های من اجازه می‌دهند، قضیه‌ای علیه او نمی‌بینم. این یافته‌های من است.

این هنرمند، که لئو متوجه شده بود گریگوری او را به اسم کوچک صدا کرده، مأمور شده بود دسته‌ای از نقاشی‌های دیواری شهر را طراحی کرده و بکشد. از آنجا که این خطر وجود داشت که شاید او، یا در واقع هر هنرمندی، با زیرکی چیزی خرابکارانه، تکه‌ای هنری با معنایی پنهان، تولید کند، ام.جی.بی نظارتی پیوسته بر آنها داشت. منطق آن ساده بود. اگر یادداشت‌های روزانهٔ او شامل معنای پنهانی از خرابکاری نباشد، بعید بود که اثر هنری‌اش چنین مضمونی داشته باشد. این کار کوچک، و برای یک تازه‌کار کاری مناسب بود. روز اول خوب پیش رفته بود. وقتی پشکوفا در محل کارش مشغول بود، گریگوری دفتر یادداشت را پیدا کرده بود. جست‌وجو را کامل کرده، مدارک را به مخفیگاه، در دودکش برگردانده بود تا اینکه پشکوفا را از اینکه زیر تجسس است، آگاه نکند. او گزارش خود را ارائه کرده بود، و برای لحظه‌ای لئو فکر کرده بود می‌تواند به این مرد جوان امیدوار باشد؛ استفاده از اثر انگشت دودی به‌عنوان سرنخ قابل تحسین بود. در طول چهار روز بعدی گریگوری مراقبت سطح بالایی را ادامه داد، و حتی ساعاتی بیشتر از نیاز آنجا ماند. ولی با وجود کار اضافه‌اش، نه گزارش دیگری ارائه داد، نه مشاهدهٔ تازه‌ای. حالا ادعا می‌کرد که یادداشت‌ها بی‌ارزشند.»