دانلود و خرید کتاب صوتی شرطبندی روی اسب مسابقه و قصه‌های دیگر

کتاب صوتی شرط‌بندی روی اسب مسابقه و قصه‌های دیگر شامل مجموعه داستان‌هایی بهم‌پیوسته از امیرحسین خورشیدفر است که با صدای خود نویسنده می‌شنوید.

درباره کتاب صوتی شرط‌بندی روی اسب مسابقه و قصه‌های دیگر

شاپور صبری، شخصیت محوری داستان‌های کتاب شرط‌ بندی روی اسب مسابقه است او معلم نقاشی است شخصیتی که در جریان عشق ورزی‌ها، ناکامی‌ها، خباثت‌ها و خوش‌شانسی‌هایش، ماجراجویی‌های ذهنی خودش را پی می‌گیرد.

داستان‌های اول کتاب و به عبارتی بخش زیادی از آن به معرفی ویژگی شخصیتی شاپور می‌پردازد مثل خساست، پرخوری و... باقی داستان‌ها هم به نوعی حول رفتارها و پنداره‌های این شخصیت می‌چرخند.

 شنیدن کتاب شرط‌بندی روی اسب مسابقه و قصه‌های دیگر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به داستان‌های کوتاه ایرانی مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب صوتی شرط‌بندی روی اسب مسابقه و قصه‌های دیگر

نه در سال‌های دانشجویی و نه در هیچ برههٔ دیگر، شاپور صبری از آن‌ها که دستشان می‌اندازند نبوده است. چون شاپور کاری را ضایع نکرده، ندیدبدید نبوده، دست‌وپا چلفتی یا پرت از مرحله نبوده است. شاپور از آن‌ها نبوده که وقتی اسمش را می‌برند، حکایت مضحک و بامزه، مسلسل‌وار نقل شود و در هر مجلس، رفقا برگ تازه‌ای از او رو کنند یا اگر تعریفش را برای کسی می‌کنند، بگویند: «تا خودش را ندیده باشی باورت نمی‌شود. از رفیق ما یکی بیش‌تر توی دنیا وجود ندارد.»

در عوض، اصرار دارم بدانید شاپور صبری، به نحوی غیرمنتظره از حافظهٔ همکلاسی و آشنا محو نشده است. بعضی در عالم هنر اسم درکرده‌اند، یکی دو تن از دنیا رفته‌اند، یکی به زندان افتاد... شاپور همان است که بود؛ اما از آن‌ها نیست که وقتی عکس دسته‌جمعی سفر دانشجویی را دست به دست می‌کنند سر این‌که اسم این چهرهٔ آشنا چیست شرط‌بندی راه بیفتد. شاپور را همه به یاد دارند. اسمش را می‌دانند. دست بالا ممکن است اسم‌هایی را که با شا شروع می‌شود مرور کنند.

شاهرخ، شاهین یا حتا شهرام...

به ظن قریب به یقین یکی خواهد بود تا اصلاح کند: «شاپور.»

البته وقتی جمعی از کار یکی سر درنیاورند و از آن‌یکی هم پلشتی و رذالت سر نزند، فی‌الفور و برای خالی نبودن عریضه، صفت موذی را برایش ضرب می‌کنند. از این موذی‌ها یکی هم به شاپور رسید.

خودش هم تنش می‌خارد. پای ثابت دورهمی فارغ‌التحصیلان است که خدا شاهد است از آن مهمل‌تر و زهرآگین‌تر محفلی را نمی‌شناسم. جای شکرش باقی است شاپور جزو برنامه‌ریزها نیست. برای جلسات مطلقاً تن به کار نمی‌دهد ولو یک تلفن باشد. فقط و فقط تشریف می‌آورد. اصولاً شاپور هرگز برای انجام کاری پیش‌قدم نبوده است. برای پرداختن صورتحساب از دیگران سبقت نمی‌گیرد.

در برداشت اندیشمندانهٔ شاپور از زندگی هر قدر از هیجان‌زدگی همان‌قدر دور شدن از مدنیت است.

وقتی پیغام می‌رسد که همهٔ ورودی‌ها دوشنبه بعدازظهر در موزهٔ هنرهای معاصر جمع می‌شوند، شاپور صبری برنامه‌اش را طوری تنظیم می‌کند تا حتماً سری به جلسه بزند. حوصلهٔ ماندن تا انتهای جلسه را ندارد، چه در مجلس ختم، چه جلسه کاری، جشن، سینما... همیشه قبل از ختم برنامه بیرون می‌آید و سیگار روشن می‌کند.

در محافل، توجه باهوش‌ترها به شاپور جلب می‌شود. شاپور در لُژ هر جمعی است.

شاپور بی‌اطلاع نیست که در نظر بعضی، به نحوی طبیعی به گذشته تعلق دارد که به چشم ایشان حسرت‌برانگیز است. شاپور دسترسی سال‌های جوانی‌اش را همچنان حفظ کرده است.