کتاب خواستن توانستن است

کتاب خواستن توانستن است نوشته لوری مگوایر است. او در این کتاب به بررسی مفاهیم مختلفی پرداخته است که همگی در آثار شکسپیر آمده‌اند. در حقیقت آثار او را مانند پنجره‌ای می‌داند که به دنیای مهارت‌های زندگی گشوده شده است. 

لوری مگوایر معتقد است که «آنچه واقعا می‌خواستم بدانم را از شکسپیر آموختم». این اثر را با ترجمه علی هداوند و با همکاری مهدی غبرائی می‌خوانید. 

درباره کتاب خواستن توانستن است 

ویلیام شکسپیر (۱۵۶۴ - ۱۶۱۶)‌ بازیگر، شاعر و نمایشنامه‌نویس انگلیسی است که او را بزرگترین نویسنده انگلیسی زبان می‌دانند. اغلب آثار او شهرت زیادی کسب کردند و در سراسر جهان روی صحنه اجرا شدند. شکسپیر در اولین اجرای مکبث، خود به روی صحنه رفت و در آن نمایش بازی کرد.

آثار بسیار زیادی از او مانند: مکبث، اتللو، رومئو و ژولیت، هملت، رویای شب نیمه تابستان، شاه لیر، تاجر ونیزی و تیمون آتنی به فارسی ترجمه شده‌اند.

جالب است بدانید که او علاقه‌ای به نگه داشتن آثارش نداشت و تمام نمایشنامه و شعرهایش بعد از مرگ او چاپ و منتشر شد.

اما آنچه که شکسپیر را در جهان مشهور کرده است نه تنها نمایشنامه‌های او، بلکه تاثیری است که روی ادبیات انگلیسی گذاشته است؛ شعرها و نمایشنامه‌های شکسپیر دایره وسیعی از واژگان و اصطلاحات را به زبان انگلیسی اضافه کرده است. علاوه بر این او در کتاب‌هایش، مهارت‌هایی را برای زندگی کردن به انسان‌ها می‌آموزد. بسیاری از جملات او آن چنان معروف شده‌اند که به شکل ضرب المثل درآمده و در تمام جهان به کار می‌روند. 

لوری مگوایر اعتقاد دارد که تمام آنچه را که برای زندگی کردن لازم است، می‌توانیم از آثار شکسپیر دریافت کنیم. تک تک جملات و نوشته‌های او پر از تدابیر بسیار است. با کمک این تدابیر می‌توانید بقای خود در این دنیا تضمین کنید. 

آنچه لوری مگوایر در کتاب خواستن توانستن است مطرح می‌کند، این است اگرچه شکسپیر، مطالب بسیاری را در زمان خود بیان کرده است، اما آنقدر کاربردی هستند که برای بشر امروز نیز، کارآمد باشد. او با بررسی آثار مختلف شکسپیر و مشخص کردن ابعاد مختلف گفته‌های او، این مهارت‌های زندگی را دوباره به یاد مخاطبان می‌آورد. 

کتاب خواستن توانستن است را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

کتاب خواستن توانستن است برای تمام کسانی است که به آثار شکسپیر علاقه دارند. اگر دوست دارید به نیروی اراده خودتان ایمان و باور داشته باشید، این کتاب به شما کمک می‌کند. 

بخشی از کتاب خواستن توانستن است

داستان‌ها نقش‌هایی را به ما ارائه می‌دهند که نمی‌توانیم تصور کنیم و نتایجی که نمی‌توانیم مجسم کنیم. «بهتر ببین»، دستور کِنت به لیر، خطاب به فرمانروای مطلقی که از لحاظ اخلاقی کور است، فقط دستوری اخلاقی نیست، ترغیبی برای همه ماست؛ بند گردانی است که مدام در این کتاب تکرار می‌شود (در پس آدم خشمگین چه می‌بینیم؟ کسی که از تسلط نداشتن بر خود احساس درماندگی می‌کند؟ در پس شریک حسود چه می‌بینیم؟ آدم آسیب‌پذیری که مدام از فقدان می‌ترسد؟). بهتر دیدن یعنی خود را بهتر دیدن، دنیا را بهتر دیدن، تصور مثبت علل و نتایج. و داستان‌های شکسپیر ما را قادر می‌کنند که منظر دیگران را بسنجیم، دنیا را از چشم‌انداز متفاوتی ببینیم و در داستان‌های مردم دیگر زندگی کنیم.

شکسپیر مانند همه داستانسرایان ماهر، مانند همه مشاوران زندگی بهتر، قانون وضع نمی‌کند. از ما دعوت می‌کند که عواطف و داوری‌های خود را کشف کنیم. پرسش‌هایی مطرح می‌کند؛ پیشنهادهایی می‌دهد؛ امکاناتی ارائه می‌کند؛ دلداری می‌دهد و تشویق می‌کند؛ مشورت می‌کند؛ در نهایت کمکمان می‌کند که طرح زندگی خود را در اختیار بگیریم؛ یاری‌مان می‌دهد که خویشتن خویش را کشف کنیم.

قرن شکسپیر شاهد ادبیات خودیاری بود. جنبش قرن شانزدهم، موسوم به اومانیسم (انسان‌گرایی)، با عطف توجه به پرورش فرد، شاهد انتشار متن‌های بسیاری برای کمک به افراد در جهت بسط استعدادهای بالقوه ایشان بود. این نوشته‌ها مانند کتاب‌های خودیاری امروزی بر جنبه‌های ویژه زندگی فردی متمرکز بود. این نوشته‌ها از سیاست عملی ــ مثلاً توصیهٔ ماکیاولی به این‌که حاکم وانمود کند پابند مذهب است ــ تا به لحاظ فیزیکی ناممکن ــ مثلاً سفارش کاستیلیونه در باب این‌که درباری دلخواه «نه خیلی قدکوتاه باشد، نه خیلی قدبلند» ــ را در بر می‌گیرد.

کتاب گالاتئو از جووانی دلا کاسا (۱۵۰۳ ـ ۱۵۵۶) که پس از نخستین ترجمه انگلیسی در ۱۵۷۶ در انگلستان محبوبیت فراوانی کسب کرد، از کتاب‌های دلخواه من است. دلا کاسا به درباریان توصیه می‌کند چگونه بینی خود را فین نکنند: «نباید بینی خود را فین کنید، دستمال را باز کنید و انگار از مغز مبارک مروارید و لعل صادر شده در آن نگاه کنید.»

مظهر متفکر اومانیست در آثار شکسپیر هملت است. برخلاف مرد همگانی قرون وسطا (که به نمایندگی از قشری عمل می‌کند) هملت طوری وصف می‌شود که ظرفیت تفکر منفرد را دارد، و محتوای فکرش این است که معنای انسان بودن چیست. به روزنکرانتز و گیلدنسترن می‌گوید: «انسان چه طرفه موجودی است و عقل چه شریف.» از این نکته در عذاب است که انسانیت می‌تواند دو نمونه چنین متفاوتی (اما مرتبط) همچون پدر و عمویش را در بر بگیرد.

قرن شانزدهم درباره این‌که انسان بودن چه معنایی دارد و فرد چگونه می‌تواند رفتارش را اصلاح کند و تلقیاتش را تغییر دهد فکر کرد و نوشت. بنابراین، بازخوانی شکسپیر به عنوان ادبیات خودیاری و جست‌وجوی راهنمایی درباره انسانیت و هویت و روابط شخصی واپسگرایانه نیست.