کتاب با کاروان معرفت

کتاب با کاروان معرفت نوشته عبدالله نصری است. این کتاب مجموعه سخنرانی ۵ شخصیت متفکر معاصر است که نویسنده برای علاقه‌مندان گردآوری کرده است.

درباره کتاب با کاروان معرفت

کتاب حاضر مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها و گفت‌وگوهاست که در سال‌های اخیر در مجلات منتشر شده‌است. همهٔ این مطالب در مورد چند شخصیت معاصر است که-جز شهید صدر- که نویسنده یا شاگردشان بوده یا با آن‌ها ارتباط علمی و فکری داشته‌ است و از محضرشان بهره‌ها برده‌. در این گفت‌وگوها، نکات مهمّی را دربارهٔ این شخصیت‌ها مطرح کرده و سعی‌ بر این بوده تا به ابعادی از بینش و منش آن‌ها بپردازد که برای نسل جوان، به‌ویژه دانش‌پژوهان، مفید و درس‌آموز باشد. در واقع، اثر حاضر کالبدشکافی فکری و روحی چند شخصیت فکری زمانهٔ ماست که هریک خدمات و آثار زیادی از خود به جای گذاشته‌اند.

خواندن کتاب با کاروان معرفت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به اندشه اسلامی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب با کاروان معرفت

در سال ۱۳۴۰ ق، مرحوم آملی احساس می‌کنند که در ایران استادان چندانی وجود ندارند که از آن‌ها استفاده کنند؛ لذا، عازم حوزهٔ نجف می‌شوند و نزد سه شخصیت بسیار بزرگ آن دوران زانوی ادب می‌زنند و دروسی را فرامی‌گیرند؛ از جمله، نزد آقا ضیاء عراقی اصول و مقداری از فقه را مطالعه می‌کنند، نزد آقا سید ابوالحسن‌اصفهانی اصول را مطالعه می‌کنند، و نزد میرزای نایینی هم اصول و هم فقه را تلمذ می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های بسیار مهمّ آقای آملی، چه در دورانی که در تهران بودند و تحصیل می‌کردند و چه در نجف، درست و عمیق درس خواندن بود. بعدها هم همواره به شاگردان خود یادآوری می‌کردند که لازمهٔ درس خواندن جان کندن است و درس خواندن با تنبلی و تن‌آسایی سازگاری ندارد: طلبه‌ای که می‌خواهد شخصیت مهمّی در حوزه شود، باید درس خواندن را جدی بگیرد و مطالعات عمیقی پیرامون درس‌های خودش داشته باشد. ایشان با همین مبنا تقریرات استادان بزرگوار خود را تحریر می‌کنند، و باید گفت تقریراتی که ایشان تحریر کرده‌اند از بهترین تحریراتی است که امروز وجود دارد.

تقریرات استادان

میرزای نایینی، بیش از بسیاری فقهای دیگر، شخصیتی مجتهدپرور بوده‌است و بسیاری از مراجع بزرگ عصر حاضر شاگردان میرزای نایینی بودند. آیت‌اللّه آملی تقریرات مرحوم نایینی بر مکاسبِ شیخ انصاری را به‌خوبی می‌نویسند و در دو جلد منتشر می‌سازند؛ همچنین، تقریرات مرحوم نایینی بر کتاب صلاة را در سه جلد تدوین می‌کنند؛ درس‌های اصول را هم که نزد آقای سید ابوالحسن اصفهانی داشته‌اند (یعنی تقریرات ایشان بر کفایة الاصول را) تدوین و تحریر می‌کنند و با عنوان منتهی الاصول إلی قوانین کفایة الاصول منتشر می‌کنند.

وقتی تقریرات آقای آملی از یک استاد مشترک مثل نایینی را با تقریرات دیگران مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم تقریرات ایشان بسیار عمیق است؛ به‌ویژه در مباحث اصولی، به خاطر اینکه مرحوم آملی فلسفه را هم بسیار خوب خوانده بودند و بر حکمت مشّاء و حکمت متعالیه تسلط داشتند. در تحریر تقریرات مرحوم نایینی در مباحث اصول، ایشان از فلسفه هم خیلی استفاده می‌کنند؛ و این شاخصهٔ مهمّ ایشان است که در عین حال که بحث‌های استاد خود را ثبت می‌کنند، سعی می‌کند تحریر خوبی ارائه دهند. بعضی افراد تصور می‌کنند که نوشتن تقریرات استاد یادداشت‌برداری از مطالب آن استاد، یا به بیان دیگر، عین عبارات آن استاد را نوشتن است؛ در حالی که بسیاری از کسانی که آثار استادان خود را تحریر می‌کردند فقط یادداشت‌برداری نمی‌کردند، بلکه با توجه به آرای آن استاد بزرگوار که سالیان دراز در محضرش زانوی ادب زده بودند، اگر مثلاً استاد مطالب را در یک جا کامل بیان نکرده و در جای دیگر کامل بیان کرده بود، در آن موضع خاصّ خودش آن بحث را به صورت کامل تحریر می‌کردند؛ به این ترتیب، بسیاری از این تحریرها یک اثر جدید است، صرفاً این‌طور نیست که فرض کنیم کسی یک نوار سخنرانی را ضبط و عینِ آن را پیاده کند.