کتاب چشمی به آسمان، نگاهی بر زمین

چشمی به آسمان، نگاهی بر زمین از مجموعه اندیشه ربوده شده نوشته عبدالله نصری است که به کالبدشکافی شخصیت امام موسی صدر می‌پردازد.

مجموعهٔ اندیشهٔ ربوده شده عهده‌دار نشر دیدگاه‌های پژوهشگران و اساتید دانشگاه و فضلای حوزه‌های علمیه، دربارهٔ کارنامهٔ علمی و عملی امام موسی صدر و تبیین و نقد این کارنامه است. کتابِ چشمی به آسمان، نگاهی بر زمین چهارمین کتاب از این مجموعه است که حاوی تأملات جناب آقای دکتر عبدالله نصری است.

دکتر نصری از علاقه‌مندان به امام موسی صدر است که از پیش از انقلاب با مطالعهٔ کتاب‌های اقتصاد در مکتب اسلام، اسلام و فرهنگ قرن بیستم و اسلام و مشکل اختلاف طبقاتی با افکار امام موسی صدر آشنا بوده است.

چاپ کتاب‌های نای و نی و ادیان در خدمت انسان منابع خوبی برای شناخت جهان‌بینی و دین‌شناسی و انسان‌شناسی امام موسی صدر در اختیار علاقه‌مندان قرار داد. با انتشار این کتاب‌ها و در سال ۱۳۸۵ دکتر نصری در نشست شهر کتاب شرکت و برای نخستین بار دیدگاه‌های خود دربارهٔ امام موسی صدر را بیان کرد. وی سپس در طی سالیان گذشته و به مناسبت‌های مختلف و چاپ کتاب‌های جدید، مطالب دیگری نیز در تبیین و اهمیت اندیشهٔ امام موسی صدر به رشتهٔ تحریر درآورد. در واقع کتابِ پیش‌رو حاصل این تأملات است.

 خواندن کتاب چشمی به آسمان، نگاهی بر زمین را به چه کسانی یپشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به شناخت شخصیت و اندیشه‌های امام موسی صدر مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب چشمی به آسمان، نگاهی بر زمین

صدر که عمری را برای نیل به اهداف خود مبارزه کرد، اصولی را برای مبارزه مطرح می‌سازد.

وی این اصول را در متن مبارزه بیان می‌کند، نه اینکه در برج عاج خود بنشیند و نظریه‌پردازی کند. در عین‌حال که حضور عینی در حوادث گوناگون دارد و ذهن و فکر وی هر آن درگیر حل مسائل و معظلاتی است که پیش می‌آید،‌ به‌خوبی توجه دارد که هم باید مسیر مبارزه را طی کند و هم به تعلیم و تربیت نیروهای خود توجه داشته‌باشد که مبادا آن‌ها با اقدامات و عملکردهای غلط خود، آسیب‌هایی به جنبش وارد سازند. برخی از این اصول که از لابلای سخنان و موضعگیری‌های وی استخراج شده را ذکر می‌کنیم:

۱. مهم‌ترین اصل در مبارزه، از نظر صدر، انگیزهٔ الهی است. وی همواره به پیروان خود توصیه می‌کند که اگر انگیزهٔ قیام و حرکت انسان الهی باشد، همهٔ سلاح‌ها و اموال سازمان‌ها و دولت‌ها در پیشگاه خداوند مانند ببرهای کاغذی خواهد بود. خدمت به خلق نیز باید به انگیزهٔ الهی باشد تا تأثیر بگذارد.

۲. تحول خود. طبق آیهٔ نخست سورهٔ رعد تا انسان‌ها خود را متحول نسازند، خداوند وضعیت آن‌ها را دگرگون نخواهد ساخت. «إِنَّ اللّهَ لاَ یغَیرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یغَیرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ.»

۳. اصالت رفتار و روش صحیح. «منش و رفتار ما باید اصالت داشته‌باشد،‌ یعنی نه مانند تهیدستان عقده‌ای رفتار کنیم و نه مانند ثروتمندان شکیبا باشیم.»

۴. نظارت بر خود. انسان مسلمان و مبارز باید مراقب باشد که چه‌بسا از آسیب‌های اخلاقی یا اجتماعی رهایی یابد، اما به آسیب‌های دیگر دچار شود. مانند اینکه از فقر نجات یابد،‌ اما به بیماری رفاه‌زدگی و بی‌دردی دچار شود.

۵. وقت را غنیمت شمردن و توجه به کوتاهی عمر و ازدست ندادن فرصت‌ها. حتی اگر ما هشتاد سال عمر کنیم، نصف آن را شب و خواب در بر می‌گیرد، نصف آن را هم کودکی و پیری،‌ نیمی هم به خوردن و رفت‌وآمد می‌گذرد؛ در این حال دیگر چه مقدار از عمر باقی می‌ماند.

انسان آگاه نباید به دستاوردهایی اکتفا کند که در این مدت عمر به‌دست آورده‌است. وقتی راهی را طی می‌کنیم و به نقطه‌ای می‌رسیم،‌ نباید به پشت سر نگاه کنیم تا ببینیم چقدر راه رفته‌ایم،‌ بلکه باید به پیش‌رو نگاه کنیم تا بدانیم چقدر می‌خواهیم راه برویم. توقف نکنید. توقف نشانهٔ غرور است، خودپسندی است، سوءاستفاده از مسئولیت است.