با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب شاعری به این تنهایی

نویسنده:محمدباقر کلاهی اهری ، محمدسعید شاد

انتشارات:انتشارات سپیده باوران

دسته‌بندی:

امتیاز:

۱.۰از ۱ رأیخواندن نظرات

۱٫۰

(۱)

خواندن نظرات

معرفی کتاب شاعری به این تنهایی

محمدباقر کلاهی اهری( -۱۳۲۹)، شاعر است و این کتاب گزیده شعرهای او به انتخاب محمدسعید شاد است. محمدسعید شاد درباره این کتاب می‌نویسد: « «شاعری به این تنهایی» از بین شش مجموعه ‌شعر منتشر شده و نیز تعدادی از شعرهای منتشر نشده کلاهی‌اهری انتخاب شده است. بر این باورم که شعرهای کلاهی‌اهری پاسخی به بسیاری از بن‌بست‌های شعر معاصر است و این پاسخ‌ها به ضرورت داده شده است؛ بنابراین در مجموعه‌های مختلف این شاعر با رویکردهای مختلفی درباره شعر مواجه هستیم. یکی از ویژگی‌های جدی شعر کلاهی‌اهری این است که به ضرورت بن‌بست‌ها و اتفاقات شعر معاصر تغییر کرده است و به نظر می‌رسد این مبارک‌ترین اتفاق در شعر این شاعر باشد». در یکی از سروده‌های این مجموعه شعر نو به نام «آواز عاشقی» می‌خوانیم: «ای کلمات آبی و ای صدای آسمون ای خدایا به من برکت عطا بفرما برگ درخت توت را به من مهربان بفرما هدهد را به من مهربان کن، خیلی وقته نمی‌آد به سراغم و مضراب تار کدام استاد را خدایا برسان به دادم به ساز روحم به دست حبیب‌ات مضرابی بزن و مرا تازه کن عین قولی راست و در لاوک چوبی‌ام سمنو برام بفرست و آب سبو می‌خوام خدایا سخن رحمان می‌خوام و خرمای رطب خدایا کمک به من کن حدیث تازه در من ترنم کن سخن واقعی می‌خوام ای رحمان رحیم! بعدم که مرغت منقار زرّین داره و منجوق مرواری می‌خوره منم می‌خوام آواز عاشقی بخونم، ای خداوند خبیر!»

نظرات کاربران

مشاهده همه (۱)

ایمان

۱۴۰۰/۰۵/۰۸

نوشته ها بسیار ضعیفه. با استفاده از زبان ساده مشکل ندارم اما این شاعر به هیچ وجه زبان رو نمیشناسه تنها افکار و احساساتش رو از طریق زبان منتقل میکنه. نکته ی دیگه در مورد شخص آقای کلاهی اهری اینه

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۲)

صدای سگی مرا مجروح می‌کند مرده پروانه‌ای مرا می‌ترساند من نازک‌تر از آنم تا کسی مرا بیازارد

Ahmad

گوش‌هایت را بگیر تا هیچ صدایی نشنوی آن که سخن می‌گوید دشمن فرزانگی است و آن که به سویت می‌آید سوداگری ا‌ست که به یغما آمده است همچو کوران در سیاهی بنشین و هیچ آفتابی مجو دانایی لقمه نانی است که به خلوت می‌خورند و جرعه آبی است که می‌نوشند در خلوت عالم دانایی دستی است که زیر سر می‌نهند و همان است که آدمی می‌خوابد با فراغ دل اندوه از آن همگان است اما شادی تنها از آن یکی است آنجا که همگان می‌گریند تنها یک تن است که می‌خندد آنجا که همه کس می‌رود باقی یکی است.

Ahmad

عکسی از هیچ (مجموعه شعر)

میثم فلک‌ناز

زخمی که از زمین به ارث می برید