کتاب ساختن برای ماندن

کتاب ساختن برای ماندن نوشته جیم کالینز و جری آی. پوراس کتابی در زمینه کسب‌وکار و درباره شرکت‌های آرمانی است.

شرکت آرمانی شرکتی است که در صنعت خودش همیشه مورد ستایش و تحصین همتایانش قرار می‌گیرد و همیشه بر اطرافیانش تاثیر چشمگیری دارد. نکته مهم در شرکت آرمانی این است که وابسته به فرد و ایده نیست چون همه رهبران روزی می‌روند و ایده‌ها منسوخ می‌شوند اما شرکت های آرمانی در بلندمدت و با چرخه‌های عمر مختلف محصول و چندین نسل رهبران پویا موفق می‌شوند.

کتاب ساختن برای ماندن در سال ۱۹۹۴ منتشر شد و پس از آن به سرعت بیش از چهل بار تجدید چاپ و به سیزده زبان دنیا ترجمه شد. این اثر پرفروش‌ترین کتاب در امریکای شمالی، ژاپن، امریکای جنوبی و بخش‌هایی از اروپا بوده است.

درباره کتاب ساختن برای ماندن

در این کتاب نویسندگان یک مجموعه شرکت‌های عالی که از محک زمان سربلند بیرون آمده‌اند – متوسط تاریخ تأسیس آنها سال ۱۸۹۷ است – انتخاب کرده‌اند و و آنها را از ابتدا و در طول فازهای مختلف توسعه تا حال حاضر مورد بررسی قرار داده‌اند. سپس آنها را در مقایسه با یک مجموعه شرکت‌های خوب دیگر که به همان اندازه تلاش کردند ولی به جایگاهی مشابه نرسیدند، بررسی نموده‌اند. 

این شرکت‌های انتخاب شده به تغییرات شدید در دنیای پیرامون خود – جتگ‌های جهانی، رکودها، فناوری‌های تحول‌آفرین، تحولات فرهنگی – پی بردند. در طول این فرایند نویسندگان با این سوال پیش رفته‌اند: «چه چیزی مایهٔ تفاوت شرکت‌های فوق‌العاده با شرکت‌های دیگر می‌شود؟»

جیم کالینز و جری آی. پوراس در پاسخ دادن به این سوال به نتایج شگفت‌انگیزی رسیدند که در این کتاب آنها را با شما به اشتراک گذاشته‌اند.

خواندن کتاب ساختن برای ماندن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

همهٔ اعضای هیئت مدیره، مشاورها، سرمایه‌گذارها، روزنامه‌نگارها، دانشجویان رشتهٔ کسب‌وکار و هر فرد علاقمند به تشخیص ویژگی‌های شرکت‌های موفق و پایدار دنیا.

جملاتی از کتاب ساختن برای ماندن

ایدئولوژی اصلی در شرکت‌های آرمانی همگام با محرک رشد کار می‌کند. محرک رشد در همهٔ کارهایی که جزئی از ایدئولوژی اصلی نیستند، انگیزهٔ تغییر و حرکت به جلو ایجاد می‌کند. محرک رشد ناشی از یک میل انسانی عمیق به کاوش، خلق، کسب، کشف، تغییر و بهتر کردن است. محرک رشد یک ادراک ذهنی و ملال‌آور مبنی بر اینکه «پیشرفت در یک دنیای در حال تغییر حاکی از سلامتی است» یا «سازمان‌های سالم باید تغییر و ارتقاء یابند» یا «ما باید هدف داشته باشیم» نیست؛ بلکه یک رانهٔ عمیق، درونی، بی‌اختیار – و اغلب بدوی – است.

این نوع محرک بود که باعث شد سم والتون در روزهای گران‌بهای آخر عمرش با مدیر یکی از فروشگاه‌های محلی که یک هفته در اتاق او در بیمارستان بستری شده بود دربارهٔ میزان فروش گفتگو کند. جی. ویلارد ماریوت هم چنین محرکی در وجود خود داشت که با شعار «همیشه سازنده باش و تا آخرین لحظهٔ عمرت کارهای سازنده انجام بده ... هر روز را مغتنم بشمار، تا روز آخر» زندگی کرد.