کتاب راهبردهای رشد و توسعه‌ فردی

مذاهب درباره گناه و گناهکار سخن می‌گویند، اما بگذارید معنای حقیقی گناه را درک کنیم. گناه کاری است که شما به زیان خویشتن خویش انجام می‌دهید

در طول زندگی هیچ‌کس به اندازه خودتان با شما بدرفتاری نکرده و از شما سوء استفاده نکرده است. وحد این سوء رفتار با خود دقیقا همان حد و مرزی است که شما از جانب شخصی دیگر تحمل می‌کنید. اگر کسی کمی بیش از حدی که شما خود را می‌آزارید، شما را بیازارد، به احتمال قوی به او اعتراض می‌کنید یا از او فاصله می‌گیرید. اما اگر کسی فقط کمی کمتر از خودتان شما را بیازارد، احتمالا رابطه‌تان را با او حفظ می‌کنید و شکیبایی زیادی نسبت به وی نشان می‌دهید.

سه نوع مهارت و توانمندی هست که به انسان‌ها کمک می‌کند. اولین آنها «مهارت در آگاهی» است؛ یعنی شما آگاه شوید که واقعا چه کسی هستید و چه امکاناتی دارید. دومین آنها «استادی در دگرگونی» است: چگونه تغییر کنید، چگونه از جامعه‌پذیری گذشته رها شوید. سومین آنها «استادی در نیت» است. نیت آن بخشی از زندگی است که دگرگونی انرژی را ممکن می‌سازد؛

همان‌طور که حکومت‌ها کتاب قانونی دارند که بر رویای جامعه حکومت می‌کند، نظام باورهای ما نیز کتاب قانونی است که بر رویاهای ما حکم می‌راند

هیچ چیز را به خود نگیرید و آنرا شخصی نکنید. هر اتفاقی که در اطراف شما افتاد، آن را به خود نگیرید. مثالی می‌زنم: اگر من شما را در خیابان ببینم و بی آن‌که شما را بشناسم بگویم: «هی، تو چقدر احمق هستی»، مسلما این جمله به شما برنمی‌گردد، بلکه به خودم برمی‌گردد. شما اگر آن را به خود بگیرید، شاید باور کنید که احمق هستید. شاید فکر کنید: «از کجا می‌داند؟ او روشن‌بین است یا هرکسی می‌تواند حماقت مرا ببیند»؟ شما آن را به خود می‌گیرید

حتی زمانی که موقعیتی «بسیار شخصی» به نظر می‌رسد. حتی زمانی که دیگران مستقیما به شما توهین می‌کنند، این مطلب ربطی به شما ندارد. آنچه آنها می‌گویند یا انجام می‌دهند و یا عقایدی که ابراز می‌کنند، همه طبق پیمان‌هایی است که در ذهن خویش دارند. نظرات ایشان حاصل آن برنامه‌ریزی است که در مدت جامعه‌پذیری خود دریافت کرده‌اند.

ما این حق انتخاب را داریم که صداهایی را که درون ذهن می‌شنویم باور بکنیم یا نکنیم، همان‌طور که حق انتخاب داریم که در رویای سیاره خودمان چه را بپذیریم و چه را نپذیریم.

انسان‌ها به رنج کشیدن در سطوح مختلف و به درجات متفاوت اعتیاد پیدا کرده‌اند، و به یکدیگر در تداوم این اعتیاد کمک می‌کنند. «انسان‌ها با هم پیمان بسته‌اند که در رنج کشیدن به یکدیگر کمک کنند»

اگر نیاز داشته باشید که کسی با شما بدرفتاری کند، به آسانی کسی را می‌یابید که آزارتان دهد. همین‌طور اگر با کسانی باشید که نیاز به رنج کشیدن دارند. چیزی درشما وادارتان می‌کند که با آنها رفتار آزاردهنده‌ای داشته باشید. گویی آنها یادداشتی روی پشت خود نصب کرده‌اند که روی آن نوشته شده: "به من لگد بزن".

راه دادن تصورات در روابط اجتماعی انسانها یعنی دنبال مشکل گشتن. ما اغلب گمان می‌کنیم که شریک زندگی ما می‌داند ما چگونه می‌اندیشیم و نیازی نیست که به او بگوییم چه می‌خواهیم. گمان می‌کنیم که او کاری را که ما می‌خواهیم انجام می‌دهد، چون ما را خیلی خوب می‌شناسد.