دانلود و خرید کتاب دیگری در اندرونی واکاوی فضای جنسیتی

از نظر لویناس، "هیچ‌کس در مواجهه با دیگری نمی‌تواند در خودش بماند. سوژه نوعی برون‌رفت از خویش است" (همان: ۱۵۵).

در این شکل از قدرت به جای حذف و سرکوب بدن و نیروهایش، آن‌ها را در خویش ادغام می‌کند، نیروهای بدن به گونه‌ای هدایت می‌شوند که از لحاظ هزینهٔ سیاسی کاهش یافته و از لحاظ اقتصادی افزایش یابند؛ بنابراین زن از موجودی ناشناخته و گُنگ و دور از دسترس و شاید طغیانگر تبدیل به اُبژه‌ای رام و در دسترس و شناخت‌پذیر می‌شود.

در نگاه ایدئولوژیک و اجتماعی جامعهٔ پدرسالار زن اگر قرار است در مقام باکره و اسطوره تکریم شود باید با موقعیت منفعل و نقش ضعیفهٔ خود همسان‌پنداری کند و اگر بخواهد فاعل جنسیتی باشد و طالب آزادی و خودسری، در مقام نافرمان و عاصی تکفیر خواهد شد. در این جوامع زنان، برحسب این تقابل، به دو دستهٔ آرمانی و بی‌ارزش طبقه‌بندی می‌شوند. مردان نیز گرفتار این تصویر دوگانه هستند و آن را به بدن و جنسیت زنان به‌واسطهٔ قدرت تحمیل می‌کنند. این تصویر دوگانه بین دو نوع گفتمان رعایت می‌شود؛ یکی گفتمان سنتی که به‌دلیل تأکید بر آموزه‌های سنتی و دینی و تقدم هویت جنسی بر هویت انسانی، زنان را از حضور و نمایش در عرصه‌های عمومی مورد انتقاد قرار داده و برحذر می‌دارد و دیگری گفتمان مدرن که در آن زن مقلد و مصرف‌گرا به دنبال یک الگوی ایدئال و "دیگریِ" غربی دست‌نیافتنی است که هیچ‌گاه قادر نخواهد بود به آن دیگری تبدیل شود.

رساله وجوب ستر و حجاب به قلم نویسنده‌ای با نام آقا شیخ محمد کاظم نجل محمد سعید از علمای نجف نوشته شده است. این رساله‌ای است درخصوص وجوب ستر و پوشش طایفهٔ زمان به ادلهٔ اربعهٔ قرآن و سنت و اجماع و عقل. وی گسترش فواحش و آزادی را نتیجهٔ بی‌حجابی و عاملی برای افزایش طلاق و بی‌توجهی مردان به زنانشان می‌داند: "آنچه دلالت می‌کند بر وجوب ستر و حجاب از سنت و اخبار محمد ص است: روزی حضرت رسول فرمودند که هر که اطاعت زن خود نماید، خدای تعالی او را سرنگون به جهنم می‌افکند. عرض کردند در چه چیز؟ فرمودند: در این که از شوهر خود خواهش کند به حمام‌ها و عروسی‌ها عیدگاه‌ها و عزاها برود و جامه‌های نازک بپوشد و شوهر راضی شود و اذن دهد. از حضرت امام صادق ع پرسیدند که آیا جایز است زنان از برای نماز عید و نماز جمعه بیروند روند؟ فرمودند: مگر زنی که پیر باشد.

از نظر لاکلا و موفه، هویت‌های گفتمانی از طرد دیگری سود جسته و تثبیت می‌شوند. هر گفتمانی ضرورتاً نیاز به گفتمان رقیب دیگری دارد که با آن هویت یابد و به‌منظور هویت‌یافتن به‌ناچار شروع به تولید دشمن برای خود می‌کنند. لاکلاو و موفه برای تثبیت موقتی معنا و هویت دو مفهوم هژمونی و ضدیت را به‌کار می‌برند. دیگربودگی به معنای نفی و طرد گفتمان‌های دیگر از سوی گفتمان خاص است. هیچ معنا و هویتی بدون قرارگرفتن در رابطهٔ ضدیت و دیگربودگی تشکیل و تثبیت نمی‌شود (هوارث، ۱۳۷۷)

مفهوم جنسیت کل راه‌های کاملاً نوین تفکر و تحلیل را به روی فمینیست‌ها بگشاید و امید پیشرفت‌های عظیم نظری را در تحلیل دلایل سرکوب زنان به همراه آورد.

ساختار سنتی مردسالار، چه در دورهٔ سنتی و چه در دورهٔ سرمایه‌داری مدرن، برای ایجاد سلطه و هژمونیک خود نیازمند عنصر تداوم است؛ زیرا سلطه نیازمند ساختاری است بادوام.

قدرت دانش را مشروعیت می‌بخشید و دانش با قدرت عملی می‌شود

طبق نظر ایریگاری گفتمانی به‌منزلهٔ گفتمان زنانه به طورکلی وجود ندارد. پس راه‌حل آن‌ها بناکردن خانه‌ای از جنس زبان است. او معتقد است که هویت زنانه‌ای که برساخته از زبان زنانه است در جامعهٔ مردسالار، از آن رو انکار می‌شود که زبان این جامعه، این هویت را حذف می‌کند. پس زنان نیازمند به زبانی هستند که تجربه‌های آن‌ها را بیان کند که قادر باشند به یاری آن هویتی که توسط آن زبان کسب می‌کنند، به هویتی مستقل دست یابند؛ نه این‌که با مفاهیم مردانه تعریف شوند؛ از این رو، هویت جنسیتی زنانه در این اقتصاد معنایی باید از نو تعریف شود (باتلر، ۱۳۸۴).

نسل اول فمینیست‌ها هرچه را که از مردان متفاوتشان می‌ساخت انکار می‌کردند و در مقابل به‌دنبال همانندسازی با نظم نمادین مردانه بودند.