دانلود و خرید کتاب سرود رستگاری؛ کهن‌ترین متن وحدت وجود

آوادوتاگیتا، «سرود رستگاری»، یک متن از مکتب فلسفی کهن ودانته (از مکاتب فلسفی ششگانه کهن هند) است. این متن منظوم به داتاتریا (Dattatreya)، داتا فرزند اَتْری، نسبت داده شده است که او را صورت تجسد یافته یزدانی و نماینده تثلیث (برهما، ویشنو، و شیوا) در نظر می‌گیرند. هیچ مدرک و شاهد تاریخی درباره زندگی این شخص وجود ندارد با این همه قدمت او و اثرش را دوهزار سال تخمین زده‌اند. برخی از پوراناها، یا متون اساطیری (کتب پیشینگان که تعدادشان به ۱۸ عدد می‌رسد)، ذکری از او به میان آورده‌اند. در بین آن‌ها مارکاندیا بیش‌ترین شرح را در باره او دارد؛ اما حتا این هم آمیخته است به افسانه و تازه به هیچ رو آگاهی‌بخش نیست. اطلاعات موجود از مارکاندی هم محدود است. او ز پدر و مادری بسیار پارسا زاده شد، اتْری نام پدر و اناسویا نام مادر او بود؛ در اوان حیات به جنگاوری شناخته بود، و خیلی زود دل برکنْد و ترک علائق گفت و خود را وقف یوگا کرد، تا به رستگاری رسید و به آوادوتا تبدیل شد. در ذهن هندو، داتاتریا مظهر وارستگی و نمونه چنین شکوفایی و شناختی است. شناختی که فراتر است از دوئی و نادوئی. سراینده این آوادوتاگیتا هر کسی بوده باشد، باید مردی بوده باشد با برترین ادراک روحی و معنوی. یک واصل به‌حق. آوادوتا (آ نشان نفی که در زبان‌های آریایی مشترک است و دو نیز با عدد دو فارسی یکی است)، آن‌که از دوئی و نادوئی رهیده، به معنی جان وارسته است. کتاب حاضر پس از پیشگفتار و هشت فصل کوتاه درباره خدایان و فلسفه و عرفان هندی، وارد متن سرود رستگاری می‌شود که هشت بهره (فصل) دارد. در این هشت فصل مباحث عمیق عرفانی، فلسفی، الهی و اخلاقی هند بیان شده‌اند.