کتاب عمارت چوبی

«عمارت چوبی» داستان زندگی یک خانواده بزرگ است. شروع داستان از زبان زنی روایت می‌شود که بعد از ازدواج در عمارت پدری همسرش، زندگی می‌کند. «زهرا شعفی» فضای خانه و شخصیت هریک از افراد خانواده را به شکلی توصیف می‌کند که خواننده خود را در فضای عمارت چوبی احساس می کند. برشی از داستان: «همه‌چیز در عمارت چوبی عجیب است. عمارتی که اسکلت چوبی‌اش را نه موریانه‌ها خراب می‌کنند، نه باران‌های بهاری و پیوسته تهران. مادرم طی دو سالی که برگشته‌ایم، هر پنجره‌ای به‌سمت باغ باز می‌شود را می‌بندد و پرده‌ها را باشتاب می‌کشد! کمتر به اتاقم می‌آید. دم‌در می‌ایستد و همان‌طور که حرف می‌زند به پنجره باز اتاق خیره می‌شود. هیچ‌طوری نمی‌شود او را با باغ آشتی بدهم. می‌گوید چیزهایی دیده که ترجیح می‌دهد هرگز به من نگوید...»