بریده‌هایی از کتاب عمارت چوبی

ما بی آنکه بخواهیم در نسل‌های بعد تکرار می‌شویم

لعنت به ما که نمی‌گوییم درون پرآشوبمان چه می‌گذرد. چه قرنهاست برای جسممان، بلکه برای روح عصیانگرمان لباس می‌دوزیم. جسم تسلیم می‌شود و روح این لباس تنگ را هر بار می‌درد و می‌گریزد.

شاید شبی بیدار بمانم و مرز بین خواب و بیداری را کشف کنم. آیا خداوند چنین قدرتی به من خواهد بخشید.