کتاب درآمدی بر دیپلماسی عمومی

کتاب الکترونیکی «دیپلماسی عمومی» نوشتهٔ «جواد اصغری راد» اثری پژوهشی در حوزهٔ روابط بین‌الملل و سیاست خارجی است که نشر مرکز کوثر آن را منتشر کرده است. این کتاب با هدف تبیین مفاهیم و ابزارهای دیپلماسی عمومی، به بررسی نقش قدرت نرم و تأثیرگذاری بر افکار عمومی ملت‌های دیگر می‌پردازد و تلاش می‌کند با اتکا به منابع آکادمیک و مطالعات نظری، جایگاه دیپلماسی عمومی را در سیاست خارجی معاصر روشن کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب درآمدی بر دیپلماسی عمومی

«دیپلماسی عمومی» اثری در قالب ناداستان و پژوهش دانشگاهی است که به یکی از مهم‌ترین مفاهیم روابط بین‌الملل معاصر می‌پردازد. جواد اصغری راد در این کتاب، با رویکردی تحلیلی و تطبیقی، ابتدا به تعریف و تاریخچهٔ دیپلماسی عمومی پرداخته و سپس ابزارها و روش‌های آن را بررسی کرده است. ساختار کتاب شامل چهار بخش اصلی است: مطالعات نظری، ابزارها و روش‌ها (مانند رسانه‌های بین‌المللی، ورزش، هنر، دادوستد نخبگان و عصر دیجیتال)، دیپلماسی عمومی در دوران بحران و در نهایت ارزشیابی و سنجش برنامه‌های دیپلماسی عمومی. این کتاب در فضایی نوشته شده که ادبیات فارسی دربارهٔ دیپلماسی عمومی بسیار محدود است و تلاش دارد با بهره‌گیری از منابع معتبر، تصویری جامع از این حوزه ارائه دهد. نویسنده با اشاره به تحولات قرن ۲۰ و انقلاب اطلاعات، نشان می‌دهد که چگونه ابزارهای سیاست خارجی دگرگون شده‌اند و دیپلماسی عمومی به عنوان یکی از ارکان سیاست خارجی نوین اهمیت یافته است. اثر حاضر نه‌تنها برای دانشجویان و پژوهشگران روابط بین‌الملل، بلکه برای سیاست‌گذاران و علاقه‌مندان به مسائل جهانی نیز قابل استفاده است.

خلاصه کتاب درآمدی بر دیپلماسی عمومی

این کتاب با بررسی مفهوم قدرت در روابط بین‌الملل آغاز می‌شود و نشان می‌دهد که قدرت ملی دیگر صرفاً به منابع نظامی و اقتصادی محدود نیست، بلکه قدرت نرم و توانایی تأثیرگذاری بر افکار عمومی ملت‌های دیگر نیز اهمیت یافته است. نویسنده با اشاره به نظریات جوزف نای و مفهوم قدرت نرم، توضیح می‌دهد که اقناع و جذب افکار عمومی، به‌ویژه در عصر اطلاعات و ارتباطات، به یکی از ابزارهای کلیدی سیاست خارجی تبدیل شده است. در ادامه، «دیپلماسی عمومی» به تعریف این مفهوم می‌پردازد و آن را به عنوان مجموعه‌ای از فعالیت‌های یک کشور برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی ملت‌های دیگر در راستای اهداف سیاست خارجی معرفی می‌کند. نویسنده با مرور تعاریف مختلف، بر سه محور اصلی تأکید دارد: رفتار حکومت‌ها، ارتباط با مردم دیگر کشورها و استفاده از ابزارهای فرهنگی و رسانه‌ای. کتاب سپس ابزارها و روش‌های دیپلماسی عمومی را بررسی می‌کند؛ از رسانه‌های بین‌المللی و برنامه‌های فرهنگی گرفته تا ورزش، هنر، دادوستد نخبگان و بهره‌گیری از فضای دیجیتال. هر یک از این ابزارها می‌تواند بسته به شرایط و اهداف کشورها، نقش متفاوتی در پیشبرد سیاست خارجی ایفا کند. در بخش‌های بعدی، نویسنده به تفاوت دیپلماسی عمومی با مفاهیم مشابه مانند امپریالیسم فرهنگی، جنگ نرم، عملیات روانی و دیپلماسی رسانه‌ای می‌پردازد و مرزهای مفهومی آن‌ها را روشن می‌کند. همچنین نقش دیپلمات‌ها و کارگزاران فرهنگی در اجرای موفق دیپلماسی عمومی و اهمیت مهارت‌های ارتباطی، شناخت فرهنگ جامعه هدف و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین ارتباطی مورد توجه قرار گرفته است. در نهایت، کتاب به اهمیت ارزشیابی و سنجش برنامه‌های دیپلماسی عمومی اشاره می‌کند و تأکید دارد که موفقیت در این حوزه نیازمند تعیین اهداف روشن، ارزیابی مستمر و هماهنگی میان دستگاه‌های مختلف سیاست خارجی است.

چرا باید کتاب درآمدی بر دیپلماسی عمومی را بخوانیم؟

مطالعهٔ این کتاب فرصتی برای آشنایی با یکی از مهم‌ترین ابزارهای سیاست خارجی در دنیای امروز فراهم می‌کند. «دیپلماسی عمومی» با ارائهٔ تعاریف دقیق، بررسی ابزارها و روش‌های متنوع و تحلیل نمونه‌های تاریخی، به مخاطب کمک می‌کند تا نقش قدرت نرم و تأثیرگذاری فرهنگی را در روابط بین‌الملل بهتر درک کند. این اثر به‌ویژه برای کسانی که به دنبال فهم عمیق‌تر از تحولات سیاست خارجی و ابزارهای نوین تأثیرگذاری بر افکار عمومی هستند، ارزشمند است. همچنین کتاب با تبیین تفاوت‌ها و شباهت‌های دیپلماسی عمومی با مفاهیم مشابه، امکان مقایسه و تحلیل انتقادی را برای خواننده فراهم می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های روابط بین‌الملل، علوم سیاسی، ارتباطات و مطالعات فرهنگی مناسب است. همچنین سیاست‌گذاران، فعالان رسانه‌ای و علاقه‌مندان به مسائل جهانی و قدرت نرم می‌توانند از محتوای آن بهره‌مند شوند. برای کسانی که دغدغهٔ شناخت ابزارهای نوین سیاست خارجی و تأثیرگذاری فرهنگی دارند، این اثر توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب درآمدی بر دیپلماسی عمومی

«همان طور که گفته شد در روابط بین الملل نیز کشورها به دنبال متأثر کردن محیط پیرامون و اعمال اراده برای رسیدن به اهداف ملی خویش هستند. نظریات و مکاتب روابط بین الملل به طور سنتی، معیارهایی مانند جمعیت، نیروی نظامی، قلمرو جغرافیایی و تولیدات صنعتی و اقتصادی را تضمین کننده قدرتمندی و برتری کشورها در عرصه روابط بین الملل می‌دانستند. از همین رو به طور سنتی و حداقل در قرن ۲۰، کشورهایی مانند آمریکا، بریتانیا، آلمان و شوروی (روسیه) بدلیل بهره مندی از شاخص‌های مورد اشاره، جزء قدرتمندترین کشورهای جهان محسوب می‌شدند. پراساس این برداشت از قدرت سیاسی، کشورهای با منابع زیاد به راحتی می‌توانستند در عرصه روابط بین الملل، اراده خود را اعمال نموده و در شکل‌های سیاسی و نظامی، به اهداف موردنظر خود برسند. واقعیت این است که تا اواخر قرن ۲۰ و قبل از بروز انقلاب اطلاعات و ظهور کشورهای با قدرت متوسط، شاخص‌های تعریف شده برای تحلیل مسائل سیاسی بین الملل جوابگو بود. دولت‌هایی مانند آمریکا و شوروی با تکیه بر منابع سخت و نظامی خود، بسیاری از وقایع جهانی را شکل داده و شرایط را مطابق خواسته‌های خود تغییر می‌دادند. اما در اواخر قرن ۲۰ بود که نظریه پردازانی مانند جوزف نای با مشاهده تغییراتی در عرصه فن آوری اطلاعات و روابط بین الملل، پیش فرض تکیه بر منابع سنتی قدرت ملی را ناکافی دانستند.»