کتاب ره نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری)

کتاب الکترونیکی «ره‌نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری)» نوشتهٔ سیدعلی خامنه‌ای است که نشر انقلاب اسلامی آن را منتشر کرده است. این جلد از مجموعهٔ «ره‌نامه» به موضوع روشنفکری و جایگاه آن در تاریخ معاصر ایران می‌پردازد و با نگاهی تحلیلی، روند شکل‌گیری، آسیب‌ها و نقش روشنفکران را در تحولات اجتماعی و سیاسی بررسی می‌کند. کتاب با بهره‌گیری از سخنان و دیدگاه‌های نویسنده، به ویژه در زمینهٔ نسبت روشنفکری با دین، جامعه و انقلاب اسلامی، تصویری جامع از این مقوله ارائه می‌دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ره نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری)

«ره‌نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری)» اثری در قالب ناداستان تحلیلی است که به بررسی مفهوم روشنفکری در ایران می‌پردازد. این کتاب بخشی از مجموعه‌ای چهل‌جلدی است که هر جلد آن به یکی از موضوعات اساسی مرتبط با مبانی و ارزش‌های اسلام و انقلاب اسلامی اختصاص یافته است. نویسنده، سیدعلی خامنه‌ای، با تکیه‌بر بیانات و نوشته‌های خود، تلاش کرده است تا تصویری از روشنفکری ایرانی، ریشه‌ها و تحولات آن، و نسبتش با جریان‌های فکری و سیاسی معاصر ارائه دهد. ساختار کتاب بر پایهٔ تحلیل تاریخی و اجتماعی استوار است و با ارجاع به وقایع مهم، شخصیت‌های تأثیرگذار و جریان‌های فکری، سیر تطور روشنفکری را از آغاز تا دوران معاصر دنبال می‌کند. کتاب به‌ویژه به نقش روشنفکران در تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران، آسیب‌شناسی جریان روشنفکری و نسبت آن با دین و مردم می‌پردازد. همچنین، با اشاره به تجربه‌های تاریخی مانند مشروطه، دوران پهلوی و انقلاب اسلامی، تلاش می‌کند تا نقاط قوت و ضعف روشنفکری ایرانی را واکاوی کند. این اثر برای مخاطبانی که به دنبال فهم عمیق‌تر از جایگاه روشنفکری در جامعهٔ ایران هستند، منبعی تحلیلی و مستند به‌شمار می‌آید.

خلاصه کتاب ره نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری)

کتاب «ره‌نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری)» با طرح پرسش‌هایی دربارهٔ چیستی روشنفکری آغاز می‌شود و به بررسی ریشه‌ها و سیر تاریخی این مفهوم در ایران می‌پردازد. نویسنده روشنفکری را حرکتی می‌داند که با فعالیت فکری و اندیشه‌ورزی سر و کار دارد و آن را از تحجر و جمود فکری جدا می‌داند. در ادامه، به ورود مفهوم روشنفکری از غرب به ایران و تأثیرپذیری روشنفکران ایرانی از جریان‌های فکری اروپایی اشاره شده است. کتاب توضیح می‌دهد که روشنفکری ایرانی از ابتدا با بی‌اعتنایی به دین و سنت‌های بومی همراه بوده و این ویژگی‌ها باعث شکل‌گیری نوعی روشنفکری وابسته و گاه بیمار در جامعه شده است. در بخش‌های بعد، نویسنده به آسیب‌شناسی جریان روشنفکری در ایران می‌پردازد و ضعف‌هایی مانند دوری از مردم، تقلید از غرب، بی‌توجهی به هویت ملی و دینی و عدم حضور در میدان عمل را برمی‌شمارد. در مقابل، روشنفکری متعهد و مردمی را الگویی معرفی می‌کند که با مردم همراه است، نقش روشنگری و هدایت را ایفا می‌کند و در بزنگاه‌های تاریخی، مسئولیت اجتماعی و دینی خود را می‌شناسد. کتاب همچنین به نقش روشنفکران در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران، از مشروطه تا انقلاب اسلامی، می‌پردازد و تأکید می‌کند که تنها روشنفکری متکی بر ایمان و هویت بومی می‌تواند به پیشرفت و تعالی جامعه کمک کند. در نهایت، نویسنده بر ضرورت هوشیاری در برابر جریان‌های روشنفکری بیگانه‌گرا و اهمیت تولید محتوای بومی و اصیل تأکید کرده است.

چرا باید کتاب ره نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری) را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و مستند، به یکی از مهم‌ترین موضوعات فکری و اجتماعی ایران معاصر یعنی روشنفکری می‌پردازد. خواندن این اثر فرصتی فراهم می‌کند تا مخاطب با ریشه‌ها، تحولات و آسیب‌های جریان روشنفکری در ایران آشنا شود و نسبت آن را با دین، مردم و هویت ملی بهتر درک کند. همچنین، کتاب با بررسی نمونه‌های تاریخی و تحلیل نقش روشنفکران در بزنگاه‌های مهم، به مخاطب کمک می‌کند تا نگاه انتقادی و واقع‌بینانه‌تری نسبت به این مقوله پیدا کند. برای کسانی که دغدغهٔ شناخت تحولات فکری و اجتماعی ایران را دارند، این کتاب می‌تواند افق‌های تازه‌ای بگشاید.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران، پژوهشگران حوزهٔ علوم اجتماعی و سیاسی، دانشجویان رشته‌های علوم انسانی و کسانی که دغدغهٔ فهم نسبت دین، جامعه و روشنفکری را دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای فعالان فرهنگی و کسانی که به دنبال تحلیل جریان‌های فکری و اجتماعی ایران هستند، این اثر مفید خواهد بود.

بخشی از کتاب ره نامه (جلد نوزدهم، روشنفکری)

«روشنفکری، عبارت است از آن حرکتی، شغلی، کار و وضعی که با فعّالیّت فکر سر و کار دارد. روشنفکر، کسی است که بیشتر با مغز خودش کار میکند، تا با بازویش؛ با اعصاب خودش کار میکند، تا با عضلاتش؛ این روشنفکر است. لذا در طبقات روشنفکری که سپس در فصلهای بعدی کتابش ذکر میکند، از شاعر و نویسنده و متفکّر و امثال اینها شروع میکند، تا به استاد دانشگاه و دانشجو و دبیر و معلّم و روزنامه‌نگار _ که آخرین آنها روزنامه‌نگار و خبرنگار است _ میرسد. مردمانی از لحاظ هوش و درک، از سطح متوسّط مردم بالاتر و از لحاظ مطالعات، متوجّه به فرهنگ و اندیشهٔ نوینی که از آن سوی مرزها برای ما به ارمغان می‌آمد؛ اینها روشنفکرها بودند. قوام روشنفکری به نگاه باز است. علّت اینکه عصر روشنگری مصطلح یعنی قرن ۱۹ اروپا را به عنوان عصر روشنفکری میگویند و اصطلاح روشنفکر و انتلکتوئل و این حرفها از آنجا به وجود آمده، این است که در آن قرن که خودش دارای دوره‌های متعدّدی است نگاه صاحبان فکر از چهارچوب‌های محدود و گرفته خارج شد و توانستند آفاق جدیدی را باز کنند. نکتهٔ روشنفکری این است؛ آفاق و گستره‌های جدید را در زمینه‌هایی که مربوط به نگاه روشنفکر است، جستن و ارائه کردن.»