کتاب ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت)

کتاب ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت) نوشته‌ی سیدعلی خامنه‌ای، اثری پژوهشی و تحلیلی درباره جایگاه، نقش و تحولات حوزه‌های علمیه و روحانیت شیعه در ایران معاصر است. این جلد از مجموعه ره‌نامه، با تمرکز بر حوزه و روحانیت، به بررسی مبانی، ارزش‌ها و اصول اسلام ناب محمدی و نقش روحانیت در تبیین و تحقق این اصول در جامعه می‌پردازد. کتاب با بهره‌گیری از بیانات و دیدگاه‌های نویسنده، تلاش کرده است تا تصویری جامع از کارکردهای علمی، تربیتی، اجتماعی و سیاسی حوزه‌های علمیه و روحانیون ارائه دهد. انتشارات انقلاب اسلامی آن را منتشر کرده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت)

ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت) به قلم سیدعلی خامنه‌ای، اثری است که به صورت مجموعه‌ای از دفاتر موضوعی، به تبیین جایگاه و نقش حوزه‌های علمیه و روحانیت در تاریخ و جامعه معاصر ایران می‌پردازد. این کتاب با رویکردی تحلیلی و مستند، سیر تاریخی حوزه‌های شیعه، نقش روحانیت در تحولات اجتماعی و سیاسی، و کارکردهای علمی و اخلاقی این نهاد را بررسی کرده است. ساختار کتاب بر پایه بیانات و نوشته‌های نویسنده و نیز بهره‌گیری از آیات، روایات و سخنان بزرگان دین شکل گرفته و تلاش دارد تا ضمن ارائه تصویری از گذشته، به نیازهای امروز و آینده حوزه و روحانیت نیز توجه کند. کتاب به موضوعاتی چون اجتهاد، مرجعیت، ولایت فقیه، ساختارهای حوزه، بایسته‌های تبلیغ دینی و ضرورت تحول و نوآوری در حوزه‌های علمیه پرداخته است. ره نامه حوزه و روحانیت، هم به تاریخچه و فراز و نشیب‌های این نهاد می‌پردازد و هم به چالش‌ها و وظایف امروزین آن در قبال جامعه و نظام اسلامی اشاره دارد.

خلاصه کتاب ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت)

ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت) مجموعه‌ای است که با هدف تبیین جایگاه و نقش حوزه‌های علمیه و روحانیت در جامعه اسلامی تدوین شده است. کتاب با مقدمه‌ای درباره اهمیت حوزه‌های علمیه و نقش بی‌بدیل علما در حفظ و ترویج معارف اسلامی آغاز می‌شود و سپس به سیر تاریخی حوزه‌های شیعه، به‌ویژه حوزه علمیه قم، می‌پردازد. نویسنده با اشاره به دوران‌های انزوا و حضور حوزه‌ها، تفاوت‌های نقش روحانیت پیش و پس از انقلاب اسلامی را برجسته کرده است. در ادامه، رسالت و جایگاه روحانیت در نظام جمهوری اسلامی و وظایف استثنایی علما در این دوره مورد بررسی قرار گرفته است. کتاب به موضوعاتی مانند اجتهاد، مرجعیت، فقه جواهری و ولایت فقیه می‌پردازد و نقش این مفاهیم را در ساختار حوزه و جامعه اسلامی تحلیل می‌کند. همچنین ساختارهای حوزه، کارکردهای علمی، تربیتی، اخلاقی و سیاسی روحانیت و ضرورت تحول و نوآوری در نظام آموزشی و پژوهشی حوزه‌های علمیه مورد توجه قرار گرفته است. در بخش‌های پایانی، بایسته‌های حوزه و روحانیت، از جمله پاسخگویی به شبهات زمان، تدوین فقه حکومتی، توجه به تبلیغ دینی و حفظ قداست روحانی، مطرح شده است. کتاب با تأکید بر ضرورت تحول، آینده‌نگری و نوآوری در حوزه‌های علمیه، نقش این نهاد را در پویایی و بالندگی جامعه اسلامی برجسته می‌کند.

چرا باید کتاب ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت) را بخوانیم؟

ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت) اثری است که با نگاهی جامع و مستند، ابعاد مختلف حوزه‌های علمیه و روحانیت را بررسی کرده است. این کتاب نه‌تنها به تاریخچه و نقش سنتی حوزه‌ها می‌پردازد، بلکه چالش‌ها و وظایف امروزین روحانیت را نیز مطرح می‌کند. از ویژگی‌های شاخص کتاب، تحلیل ساختار حوزه، تبیین جایگاه اجتهاد و مرجعیت، و بررسی ضرورت تحول و نوآوری در نظام آموزشی و پژوهشی حوزه است. خواننده با مطالعه این اثر، با دغدغه‌ها، مسئولیت‌ها و فرصت‌های پیش‌روی حوزه و روحانیت آشنا می‌شود و تصویری روشن از جایگاه این نهاد در جامعه معاصر به دست می‌آورد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب به دانشجویان و پژوهشگران حوزه علوم اسلامی، علاقه‌مندان به تاریخ و ساختار حوزه‌های علمیه، فعالان فرهنگی و دینی، و کسانی که دغدغه شناخت نقش روحانیت در جامعه معاصر را دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین برای طلاب و روحانیونی که به دنبال فهم عمیق‌تر از جایگاه و وظایف خود هستند، مطالعه این اثر مفید است.

بخشی از کتاب ره نامه (جلد سیزدهم، حوزه و روحانیت)

«حوزه‌های علمیّه، دو دوران را تجربه کرده‌اند. یکی دوران انزوا و یکی دوران حضور. دوران انزوا عبارت است از دورانی که حوزه‌های علمیّه، در متن زندگی مردم هیچ تأثیری نداشتند؛ یعنی کار حوزهٔ علمیّه، به روال زندگی مردم هیچ ربطی نداشت. حکومتهایی می‌آمدند، کشورهایی را اداره میکردند، شهرهایی را آباد یا خراب میکردند، جامعه را با قدرت سیاست خودشان به سمتی سوق میدادند و حوزه‌های علمیّه و علمای دین هم، در خلال آن حرکت کلّی، یک نقش جزئی و فرعی را ایفا میکردند... یک دوران هم «دوران حضور» است که دوران ما است. همین چند سالِ بعد از انقلاب. دوران حضور یعنی چه؟ آیا به این معنی است که الان حوزه‌ها در همهٔ امور کشور حضور دارند؟ نه؛ متأسّفانه چنین چیزی نیست. دوران، دورانِ حضور است؛ امّا آیا حضور هست، یا نیست؟ این به عهدهٔ حوزه‌ها است که به خود برگردند و فکر کنند ببینند هست یا نیست؟ امّا دوران، دورانِ حضور است. یعنی چه؟ کشور جمهوری اسلامی، کشوری است پهناور و بزرگ، با جمعیّت زیاد و با ثروت بسیار. ما یک کشور آفریقاییِ دورافتادهٔ فراموش‌شده نیستیم. ما کشوری بزرگ هستیم. همین امروز هم، با اینکه همهٔ گردن‌کلفت‌ها و سرِگردنه‌بگیرهای دنیا با ما بدند و علیه ما حرف میزنند و از ما ناراحتند، به کوری چشم آنها، در دنیا جایگاهی داریم، عنوانی داریم، تأثیری داریم، نفوذی داریم و جمهوری اسلامی، در سطح جهان صدها کار انجام میدهد. کشوری با این عظمت و با این قدرت، الان این گونه است که اگر مسئلهٔ جدیدی و معضله‌ای در آن به وجود بیاید، یا یک سؤال قانونی پیدا شود فرض بفرمایید در مسائل مربوط به قضاوت؛ در مسائل مربوط به تحصیل علم؛ در مسائل مربوط به جهاد و جنگ و صلح؛ در مسائل مربوط به سیاست خارجی؛ اوّلین پرسشی که در ذهن مسئولین مطرح میشود این است که «حکم خدا دراین‌باره چیست؟ حکم اسلام دراین‌باره چیست؟» حکم اسلام را چه کسی باید بیان کند؟ هر کس آمد گفت «من اسلام‌شناسم» و چهار تا لفّاظی هم کرد، این حکم اسلام را میتواند بیان کند؟ نه. پیدا است که حکم اسلام، مرکزش حوزه‌های علمیّه است؛ علمای دینند؛ فقهای عظامند.»