کتاب تداوم حضور ایران در دوران پس از ساسانی

کتاب الکترونیکی «تداوم حضور ایران در دوران پس از ساسانی» اثری پژوهشی است که به قلم احسان یارشاطر، آنه‌ماری شیمل، کلیفورد ادموند بازورث و دیگر پژوهشگران نگاشته شده و فریدون مجلسی آن را ترجمه کرده است. نشر مروارید این کتاب را منتشر کرده است. این اثر به بررسی نقش و جایگاه ایران و ایرانیان در شکل‌گیری و توسعهٔ تمدن اسلامی پس از فروپاشی سلسلهٔ ساسانی می‌پردازد و با رویکردی تحلیلی، تأثیرات فرهنگی، سیاسی و اجتماعی ایران را در جهان اسلام واکاوی می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب تداوم حضور ایران در دوران پس از ساسانی

«تداوم حضور ایران در دوران پس از ساسانی» اثری در حوزهٔ تاریخ و فرهنگ است که به بررسی پیوستگی و تأثیرگذاری ایران پس از سقوط ساسانیان در تمدن اسلامی می‌پردازد. این کتاب در قالب ناداستان و با ساختاری مقاله‌محور، مجموعه‌ای از پژوهش‌های چندین دانشمند برجسته را گردآوری کرده است. هر فصل به جنبه‌ای از حضور ایران در جهان اسلام می‌پردازد؛ از نقش ایرانیان در تحکیم تمدن اسلامی تا تأثیرات ادبی، عرفانی و سیاسی آن‌ها. احسان یارشاطر، به‌عنوان یکی از نویسندگان اصلی، با نگاهی انتقادی و تحلیلی، نظریات رایج دربارهٔ افول یا تداوم فرهنگ ایرانی را به چالش می‌کشد و نقش ایران را در شکل‌دهی به هویت اسلامی برجسته می‌سازد. کتاب با بهره‌گیری از منابع تاریخی و پژوهش‌های معاصر، تصویری چندلایه از تعاملات فرهنگی، زبانی و مذهبی ایران و جهان اسلام ارائه می‌دهد. این اثر نه‌تنها به روایت تاریخ می‌پردازد، بلکه به بررسی ریشه‌های فرهنگی و اجتماعی حضور ایران در دوره‌های مختلف پس از ساسانیان نیز توجه دارد.

خلاصه کتاب تداوم حضور ایران در دوران پس از ساسانی

این کتاب با تمرکز بر دوران پس از فروپاشی ساسانیان، به بررسی چگونگی تداوم حضور ایران در ساختار و فرهنگ جهان اسلام می‌پردازد. نویسندگان با تحلیل داده‌های تاریخی و ارجاع به منابع متعدد، نشان می‌دهند که ایران پس از شکست نظامی و سیاسی، نه‌تنها از صحنهٔ تاریخ حذف نشد، بلکه با انتقال سنت‌ها، زبان، الگوهای اداری و اندیشه‌های فلسفی و عرفانی خود، نقش مهمی در شکل‌گیری تمدن اسلامی ایفا کرد. در بخش‌های مختلف کتاب، به تأثیرات ایران بر ساختار سیاسی خلافت عباسی، انتقال دانش و علوم، و نفوذ عناصر ایرانی در ادبیات و هنر اسلامی پرداخته شده است. نویسندگان با بررسی نمونه‌هایی از شهرهای مرزی، روابط ایران و اعراب پیش و پس از اسلام، و نقش ایرانیان در دولت و فرهنگ اسلامی، نشان می‌دهند که بسیاری از نهادها و سنت‌های ایرانی در ساختار جدید اسلامی ادغام شد و حتی به آن غنا بخشید. کتاب همچنین به موضوعاتی چون انتقال مفاهیم مذهبی، تأثیرات زبانی، و نقش ایرانیان در توسعهٔ علوم و فلسفه در جهان اسلام می‌پردازد. در مجموع، پیام اصلی کتاب این است که ایران پس از ساسانیان، با وجود تغییرات سیاسی، توانست هویت و میراث فرهنگی خود را حفظ کند و آن را در قالبی نو به تمدن اسلامی منتقل کند.

چرا باید کتاب تداوم حضور ایران در دوران پس از ساسانی را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تحلیلی و مستند، به یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخ ایران و جهان اسلام می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه عناصر فرهنگی، اداری و فکری ایران پس از ساسانیان در تمدن اسلامی تداوم یافت. مطالعهٔ این اثر به درک بهتر ریشه‌های مشترک فرهنگی و تاریخی میان ایران و جهان اسلام کمک می‌کند و تصویری چندوجهی از تعاملات و تأثیرات متقابل ارائه می‌دهد. همچنین، کتاب با نقد نظریات رایج و بررسی منابع متنوع، امکان بازنگری در برداشت‌های کلیشه‌ای از تاریخ ایران و اسلام را فراهم می‌آورد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ ایران، پژوهشگران حوزهٔ مطالعات اسلامی، دانشجویان رشته‌های تاریخ، علوم اجتماعی و فرهنگ، و کسانی که به دنبال فهم عمیق‌تر از تعاملات فرهنگی و تاریخی ایران و جهان اسلام هستند، مناسب است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ شناخت ریشه‌های هویت ایرانی و اسلامی را دارند، مطالعهٔ این اثر توصیه می‌شود.

بخشی از کتاب تداوم حضور ایران در دوران پس از ساسانی

«نظریهٔ رایج دربارهٔ توسعه تمدن اسلامی نظریه‌ای نسبتاً ساده است، بدین معنی که اسلام در فرصتی مناسب پدید آمد، هنگامی که دو ابر قدرت قرن هفتم، یعنی امپراتوری‌های ایران و بیزانس، در اثر جنگ‌های طولانی مالیات‌های سنگین و سوءاستفادهٔ شاهان و روحانیان از قدرت خود فرسوده شده و در اثر تضادهای داخلی خود فلج شده بودند. عرب‌ها، مُلهَم از ایمانی پرشور و رهبرانی شایسته و توانا، امپراتوری رو به زوال ایران و همچنین بخش عمدهٔ قلمرو بیزانس را درنوردیدند. سپاهیانِ پیروزمند عرب در اندک زمانی خود را اربابان امپراتوری وسیع و رو به گسترشی یافتند که در آن ملل مغلوب زیر لوای دینی جهانگیر، یعنی اسلام و زبانی رسمی، یعنی عربی، متحد شدند. مسلمانان طی زمانی کوتاه تمدنی نو و پرتحرک پدید آوردند که ملل مغلوب با علوم و آموخته‌ها، تجربیات سیاسی و سنت‌های فرهنگی خود در آن شرکت داشتند. سهم فرهنگ‌های گوناگونی که در تمدن اسلامی شرکت یافتند تاکنون به دقت مطالعه شده و مورد بحث‌های بسیار قرار گرفته است. تأثیر سه فرهنگ عمده در تکوین تمدن اسلامی آشکار است: فرهنگ عرب، فرهنگ ایرانی و فرهنگ یونانی، هر چند فرهنگ‌های دیگری هم مؤثر بوده‌اند.»