
کتاب گفتمان دراماتیک
معرفی کتاب گفتمان دراماتیک
کتاب گفتمانِ دراماتیک (دیالوگ بهمثابه برهمکنش در نمایش) با عنوان انگلیسی Dramatic discourse: dialogue as interaction in plays، نوشته ویمالا هرمان با ترجمه ساغر منشی، اثری پژوهشی در حوزهٔ زبانشناسی و مطالعات تئاتر است که انتشارات مهراندیش در سال ۱۴۰۴ آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی دیالوگ در نمایشنامهها و نقش آن بهعنوان یک کنش تعاملی میپردازد و با رویکردی بینرشتهای، پیوند میان زبان، اجرا و ساختارهای اجتماعی را واکاوی میکند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را میتوانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.
درباره کتاب گفتمان دراماتیک اثر ویمالا هرمان
کتاب گفتمانِ دراماتیک اثری پژوهشی و دانشگاهی است که با تمرکز بر تحلیل زبان و گفتمان، به بررسی دیالوگ در نمایشنامهها میپردازد. ویمالا هِرمان در این کتاب، دیالوگ را نه صرفاً بهعنوان ابزاری برای پیشبرد داستان، بلکه بهعنوان یک فرایند تعاملی و اجتماعی تحلیل کرده است. ساختار کتاب بر پایهٔ نظریات زبانشناسی، مردمنگاری ارتباط و مطالعات تئاتری بنا شده و با ارجاع به آثار نمایشنامهنویسان مختلف و نظریهپردازان زبان، تلاش میکند مرز میان گفتار روزمره و گفتار دراماتیک را روشن کند. کتاب با مقدمهای از مترجم آغاز میشود که به اهمیت و جایگاه این اثر در مطالعات دیالوگ و نمایش اشاره میکند.
در ادامه، ویمالا هرمان باتکیهبر منابع متنوع و مثالهایی از نمایشنامههای کلاسیک و مدرن، به تحلیل ساختار دیالوگ، نقش مشارکتکنندگان، بافت اجتماعی و فرهنگی و تأثیر جنسیت و قدرت در تعاملات زبانی میپردازد. کتاب گفتمانِ دراماتیک برای دانشجویان، پژوهشگران و علاقهمندان به زبانشناسی، تئاتر و مطالعات میانرشتهای نوشته شده و با رویکردی تحلیلی، ابزارها و چهارچوبهای نظری لازم برای فهم بهتر دیالوگ در آثار نمایشی را ارائه میدهد.
خلاصه کتاب گفتمان دراماتیک
کتاب گفتمانِ دراماتیک با تمرکز بر دیالوگ بهعنوان یک کنش تعاملی، به بررسی ساختار و کارکرد دیالوگ در نمایشنامهها میپردازد. ویمالا هرمان ابتدا دیالوگ را از منظر زبانشناسی و مردمنگاری ارتباط تعریف میکند و نشان میدهد که دیالوگ در نمایش صرفاً بازتابی از گفتار روزمره نیست، بلکه ساختاری ویژه دارد که در بستر اجتماعی و فرهنگی خاصی شکل میگیرد. در بخشهای ابتدایی، هِرمان به تفاوتهای میان گفتار محاورهای و گفتار دراماتیک اشاره کرده و تأکید میکند که دیالوگ در نمایش نهتنها برای انتقال اطلاعات، بلکه برای خلق موقعیتهای تعاملی و شکلدهی به روابط میان شخصیتها به کار میرود. او با ارجاع به نظریات زبانشناسانی چون باختین، گادامر و هایمز دیالوگ را بهمثابه فرایندی پویا و چندلایه معرفی میکند که در آن نقشهای گوینده و شنونده پیوسته در حال جابهجایی هستند.
کتاب به بررسی عناصر بافتی و اجتماعی مؤثر بر دیالوگ میپردازد و نشان میدهد که چگونه عوامل فرهنگی، جنسیت، قدرت و هنجارهای اجتماعی بر شکلگیری و تفسیر دیالوگ تأثیر میگذارند. همچنین نویسنده با تحلیل نمونههایی از نمایشنامههای مختلف، نشان میدهد که دیالوگ دراماتیک چگونه میتواند همزمان ابزاری برای بیان احساسات، ایجاد تعارض و پیشبرد روایت باشد. در بخشهای پایانی، هِرمان به چهارچوبهای تحلیلی مختلف برای مطالعهٔ دیالوگ اشاره میکند و ابزارهایی برای تحلیل گفتمان در آثار نمایشی ارائه میدهد. کتاب با تأکید بر اهمیت تعامل و بافت در فهم دیالوگ، مخاطب را به بازنگری در تلقیهای رایج از زبان نمایش دعوت میکند.
چرا باید کتاب گفتمان دراماتیک را بخوانیم؟
مطالعهٔ این کتاب فرصتی برای آشنایی عمیقتر با نقش دیالوگ در نمایشنامهها و فهم سازوکارهای زبانی و اجتماعی آن فراهم میکند. کتاب گفتمانِ دراماتیک با ارائهٔ چهارچوبهای تحلیلی و مثالهای متنوع، به خواننده کمک میکند تا فراتر از سطح ظاهری دیالوگ، به لایههای پنهان تعاملات زبانی و نقش آنها در شکلدهی به روایت و شخصیتها پی ببرد. این کتاب برای کسانی که بهدنبال درک دقیقتری از پیوند میان زبان، فرهنگ و هنر نمایش هستند، منبعی ارزشمند به شمار میآید.
خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم؟
این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران رشتههای زبانشناسی، ادبیات نمایشی، مطالعات تئاتر و ارتباطات مناسب است. همچنین علاقهمندان به تحلیل گفتمان، نمایشنامهنویسان و کسانی که دغدغهٔ فهم عمیقتر تعاملات زبانی و اجتماعی در آثار نمایشی را دارند، میتوانند از مطالب آن بهره ببرند.
درباره ویمالا هرمان
ویمالا هرمان دانشیار گروه مطالعات انگلیسی در دانشگاه ناتینگهامِ بریتانیاست. کتاب مهم او با عنوان Dramatic discourse: dialogue as interaction in plays در سال ۱۹۹۸ توسط انتشارات Routledge منتشر شد. پژوهشهای اخیر وی بیشتر بر حوزهٔ شعرشناسی شناختی (Cognitive Poetics) متمرکز است.
چه نسخههای دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟
انتشارات هفت اقلیم هنر در سال ۱۴۰۳ با عنوان «گفتمان دراماتیک: گفتوگو بهعنوان نقطهی تعامل در نمایشنامهها» و با ترجمهٔ مسلم آئینی این کتاب را منتشر کرده است.
بخشی از کتاب گفتمان دراماتیک
«نقشهای گفتمانی گوینده و شنونده و همچنین، کنشهای سخن گفتن، شنیدن و گوش دادن که امور معین و بدون انعطافی در رخدادِ گفتاری به نظر میرسند، اتفاقاً درواقع منابعی منعطف، از منظر ساختمانی پیچیده و در اجرا تنوعپذیر هستند. گویندگان همچنین بهواسطهٔ سایر نقشها نیز مشخص میشوند؛ بهطور مثال، نقشهای اجتماعی ممکن است خصوصی، عمومی و حرفهای یا مبتنی بر طبقه یا سابقهٔ اجتماعی، جنسیت، نژاد و سن باشند. مضاف بر آن، ممکن است گویندگان صرفاً تیپ باشند یا آنکه در متن، ذیل ضمایری با عنوان «او» نشان داده شوند. درعینحال، این امکان نیز وجود دارد که گویندگان، هویتهای پیچیدهای داشته و دارای ویژگیها و استعدادهای درونی متنوعی باشند، آرزوها، خواستهها، امیال، اهداف، عقلانیت، عدم عقلانیت، بازتابدهندگی، تخیل، احساسات، خلقوخو و بسیاری دیگر. باوجوداین، گویندگان در کاربست این ویژگیها و امکانات درونیِ گفتار خود، مختار هستند. درنتیجه، این گروه از مشارکتکنندگان هرچند ممکن است در عمل مانند جعبههای صوتی عمل کنند، صرفاً جعبههایی صوتی نیستند که فناوری چارچوب گفتمان/مشارکتکننده، ما را مجاب به باور آن میکند. همچنین گفتار صرفاً یک عمل فیزیکی در قالب انتشار صوت از اندامهای صوتی نیست، باوجودآنکه این مسئله نیز یکی از گزینههاست. ازسویدیگر، مفهوم انتزاعی گوینده نباید احتمالات موجود گذشته را که شامل هر دو طرفی که سخن میگویند و همچنین خود گفتار میشود، پنهان یا پاک کند. بخشیدن هویت، شخصیت و فردیت، زندگیهای درونی و غیره به گویندگان از طریق تبیین و تعیین گفتارشان، راهی است برای آنکه آنها تبدیل به «افرادی» واجد استعداد و ظرفیت شوند؛ همان استعدادها و ظرفیتهایی که ما مفهوم تاریخی یا معاصر «فرد» را در بر گیرندهشان میپنداریم.»
حجم
۱٫۳ مگابایت
سال انتشار
۱۴۰۴
تعداد صفحهها
۵۱۶ صفحه
حجم
۱٫۳ مگابایت
سال انتشار
۱۴۰۴
تعداد صفحهها
۵۱۶ صفحه