کتاب زوال شادمانی

کتاب الکترونیکی «زوال شادمانی» نوشتهٔ انجی کیم با ترجمهٔ فروزان صاعدی و ویراستاری طاهره آشتیانی، توسط نشر اندیشه مولانا منتشر شده است. این اثر در دستهٔ رمان‌های معمایی و خانوادگی قرار می‌گیرد و داستانی پرکشش دربارهٔ گم‌شدن یک پدر و تأثیر آن بر خانواده‌ای چندفرهنگی را روایت می‌کند. «زوال شادمانی» با نگاهی دقیق به روابط خانوادگی، هویت، زبان و بحران‌های عاطفی، مخاطب را به دنیای پیچیدهٔ شخصیت‌هایش می‌برد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب زوال شادمانی

در «زوال شادمانی» انجی کیم، با روایتی داستانی و معمایی روبه‌رو هستیم که در بستر خانواده‌ای کره‌ای-آمریکایی شکل گرفته است. این رمان در قالب داستان بلند و با زاویه‌دید اول‌شخص روایت می‌شود و تمرکز آن بر ناپدیدشدن ناگهانی پدر خانواده و واکنش‌های اعضای خانواده به این بحران است. ساختار کتاب به بخش‌ها و فصل‌های متعدد تقسیم شده و هر فصل از زاویهٔ دید یکی از اعضای خانواده یا با تمرکز بر یک رویداد کلیدی پیش می‌رود. نویسنده با بهره‌گیری از عناصر معمایی و روان‌شناختی، لایه‌های مختلف روابط خانوادگی، هویت فرهنگی، نقش زبان در ارتباط و سوءتفاهم‌ها را بررسی کرده است. «زوال شادمانی» نه‌تنها به رمزوراز گم‌شدن یک فرد می‌پردازد، بلکه به تأثیرات عمیق این حادثه بر نوجوانان، والدین و به‌ویژه کودکی با نیازهای ویژه نیز توجه دارد. فضای داستان در آمریکا و در دوران معاصر می‌گذرد و نویسنده با جزئیات دقیق، زندگی روزمره، دغدغه‌ها و چالش‌های خانواده‌ای مهاجر را به تصویر کشیده است. این رمان با ترکیب عناصر درام خانوادگی، رمزوراز و تأملات فلسفی دربارهٔ شادمانی و هویت، تجربه‌ای چندلایه و تأثیرگذار برای خواننده رقم می‌زند.

خلاصه داستان زوال شادمانی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان «زوال شادمانی» با ناپدیدشدن ناگهانی آدام پارسون، پدر خانواده، آغاز می‌شود. صبحی معمولی در خانوادهٔ پارکسون، با بازگشت غیرمنتظرهٔ یوجین – پسر نوجوان خانواده که با اختلال اوتیسم و سندرم آنجلمن زندگی می‌کند – از کوه‌پیمایی با پدرش، به یک بحران بدل می‌شود. میاء، دختر بزرگ خانواده و راوی اصلی، درگیر احساس گناه و تردید نسبت به واکنش‌های خود و خانواده‌اش می‌شود؛ چراکه هیچ‌کس متوجه غیبت پدر نمی‌شود تا زمانی که ساعت‌ها از بازگشت یوجین گذشته است. در ادامه، خانواده با مجموعه‌ای از فرضیات، سوگیری‌های ذهنی و امیدهای واهی دست‌وپنجه نرم می‌کند. هر یک از اعضا تلاش می‌کند با واقعیت تلخ گم‌شدن پدر کنار بیاید و در عین حال، مراقبت از یوجین و مدیریت بحران را بر عهده بگیرد. روایت داستان با بازگشت به گذشته، خاطرات خانوادگی و بررسی روابط میان اعضا، به تدریج لایه‌های پنهان شخصیت‌ها و رازهای خانوادگی را آشکار می‌کند. نویسنده با پرداختن به موضوعاتی چون نقش زبان در ارتباط، هویت چندفرهنگی، فشارهای اجتماعی و انتظارات متقابل، تصویری چندبعدی از یک خانواده در بحران ارائه داده است. در طول داستان، تعلیق و ابهام دربارهٔ سرنوشت آدام و معنای واقعی شادمانی، خواننده را تا انتها با خود همراه می‌کند.

چرا باید کتاب زوال شادمانی را بخوانیم؟

«زوال شادمانی» با ترکیب رمزوراز و درام خانوادگی، تجربه‌ای متفاوت از مواجهه با بحران‌های ناگهانی و تأثیر آن بر روابط انسانی را به تصویر می‌کشد. این کتاب با پرداختن به موضوعاتی چون هویت، زبان، تفاوت‌های فرهنگی و چالش‌های خانواده‌های چندملیتی، فرصتی برای تأمل دربارهٔ معنای شادمانی و پیوندهای خانوادگی فراهم می‌کند. روایت چندلایه و شخصیت‌پردازی دقیق، خواننده را به دل دغدغه‌ها و احساسات اعضای خانواده می‌برد و امکان همذات‌پنداری با موقعیت‌های پیچیده و واقعی را فراهم می‌سازد. همچنین، پرداختن به تجربهٔ زیستهٔ فردی با نیازهای ویژه و تأثیر آن بر خانواده، زاویه‌ای کمتر دیده‌شده را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معمایی، داستان‌های خانوادگی و روایت‌های چندفرهنگی مناسب است. همچنین، کسانی که دغدغهٔ هویت، روابط والدین و فرزندان، یا تجربهٔ زندگی با فردی با نیازهای ویژه را دارند، می‌توانند از خواندن این اثر بهره‌مند شوند. «زوال شادمانی» برای مخاطبانی که به دنبال داستان‌هایی با لایه‌های روان‌شناختی و اجتماعی هستند، انتخابی قابل توجه است.

بخشی از کتاب زوال شادمانی

«درست همان وقت به پلیس زنگ نزدیم. بعداً خودم را سرزنش کردم و از خودم پرسیدم اگر آن را سرسری نگرفته بودم اوضاع به گونهٔ دیگری رقم می‌خورد. اصرار می‌کردم که پدر گم نشده. فقط دیر کرده بود. احتمالاً هنوز در جنگل به دنبال یوجین می‌گشت و فکر می‌کرد فرار کرده. مامان می‌گوید اینکه صرفاً خوش‌بین بودم تقصیر من نبود. من خودم بهتر می‌دانم. من به خوش‌بینی اعتقادی ندارم. معتقدم مرز باریکی (در صورت وجود) بین خوش‌بینی و حماقت عمدی وجود دارد؛ بنابراین سعی می‌کنم به‌کلی از خوش‌بینی دوری کنم. مبادا به اشتباه از این خط عبور کنم. برادر دوقلوی من، جان، مدام تلاش می‌کند حالم را بهتر کند و می‌گوید که نمی‌توانستیم بفهمیم چیزی درست نیست؛ چون صبحی بسیار معمولی بود. البته گفتن این حرف احمقانه است. ولی چرا باید فرض کنی اوضاع بد پیش می‌رود درحالی‌که هنوز بد نشده. زندگی هندسه نیست و لحظات وحشتناک و تغییردهندهٔ زندگی به طور پیش‌بینی‌شده در انتهای شیب خطی اتفاق نمی‌افتند. تراژدی‌ها و حوادث دقیقاً به‌دلیل غیرمنتظره‌بودنشان غم‌انگیز و تصادفی هستند.»