کتاب روزها در کتابفروشی موریساکی

کتاب الکترونیکی «روزها در کتاب‌فروشی موریساکی» (Days at the Morisaki Bookshop) نوشتهٔ ساتوشی یاگی‌ساوا با ترجمهٔ نگار صفری و همکاری نشر نارنگی و آباژور، داستانی معاصر از ژاپن است که در دستهٔ رمان‌های واقع‌گرایانه و ادبیات معاصر قرار می‌گیرد. این اثر با محوریت زندگی روزمره و دغدغه‌های انسان‌های عادی، به موضوعاتی چون عشق، رنج، تنهایی و جست‌وجوی معنا در زندگی می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روزها در کتابفروشی موریساکی

«روزها در کتاب‌فروشی موریساکی» در فضای محلهٔ جیمبوچو، مرکز کتاب‌فروشی‌های دست‌دوم توکیو، روایت می‌شود. این رمان در دوره‌ای معاصر می‌گذرد و با نگاهی به زندگی مردمان عادی، به ویژه زنان جوان، به بررسی احساسات متناقض، شکست‌های عاطفی و تلاش برای بازسازی خود می‌پردازد. نویسنده با پرداختی واقع‌گرایانه، زندگی شخصیت‌ها را در بستر کتاب‌فروشی‌ای کوچک و پر از کتاب‌های قدیمی دنبال می‌کند. در خلال روایت، خواننده با فرهنگ کتاب‌خوانی ژاپن، نویسندگان و آثار کمتر شناخته‌شدهٔ ژاپنی و فضای خاص کتاب‌فروشی‌های دست‌دوم آشنا می‌شود. این کتاب علاوه بر روایت داستانی شخصی، تصویری از جامعهٔ شهری ژاپن و روابط میان‌نسلی ارائه می‌دهد. فضای آرام و صمیمی کتاب‌فروشی، بستری برای رشد شخصیت‌ها و شکل‌گیری دوستی‌ها و عشق‌های تازه است. اثر حاضر، با تمرکز بر جزئیات زندگی روزمره و پیوند آن با ادبیات، تجربه‌ای ملموس از مواجهه با بحران‌های فردی و یافتن معنا در دل روزمرگی‌ها را به تصویر می‌کشد.

خلاصه کتاب روزها در کتابفروشی موریساکی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با روایت زندگی «تاکاکو»، زنی جوان که پس از شکست عشقی و از دست دادن شغلش دچار افسردگی و انزوا شده، آغاز می‌شود. او به دعوت دایی‌اش «ساتورو» به کتاب‌فروشی موریساکی در محلهٔ جیمبوچو نقل مکان می‌کند و در اتاقی کوچک بالای کتاب‌فروشی ساکن می‌شود. ابتدا روزهایش را در خواب و بی‌حوصلگی می‌گذراند و با دایی‌اش که مردی عجیب و بی‌قید است، ارتباطی سرد دارد. اما به تدریج، با غرق‌شدن در کتاب‌های قدیمی و آشنایی با مشتریان و اهالی محله، به ویژه «تومو» (دختر دانشجوی ادبیات) و «تاکانو» (کارمند کافه)، زندگی‌اش رنگ تازه‌ای می‌گیرد. تاکاکو با خواندن آثار نویسندگان ژاپنی و معاشرت با دیگران، آرام‌آرام از پوستهٔ انزوا بیرون می‌آید و معنای تازه‌ای برای زندگی‌اش پیدا می‌کند. کتاب‌فروشی و محلهٔ جیمبوچو برای او به پناهگاهی بدل می‌شود که در آن می‌تواند با گذشته‌اش آشتی کند و امیدی دوباره بیابد. روایت، با تمرکز بر جزئیات روابط انسانی، خاطرات، و تأثیر ادبیات بر زندگی شخصیت‌ها، پیش می‌رود و بدون افشای پایان، مسیر رشد و تغییر تاکاکو را دنبال می‌کند.

چرا باید کتاب روزها در کتابفروشی موریساکی را خواند؟

این رمان با فضاسازی دقیق و ملموس، تجربهٔ زیستن در میان کتاب‌ها و آدم‌های عادی را به تصویر می‌کشد. «روزها در کتاب‌فروشی موریساکی» فرصتی برای آشنایی با فرهنگ کتاب‌خوانی ژاپن و دنیای کتاب‌فروشی‌های دست‌دوم فراهم می‌کند. روایت صمیمی و جزئی‌نگر آن، به دغدغه‌های انسانی مانند تنهایی، شکست، بازسازی خود و یافتن معنا در زندگی می‌پردازد. خواندن این کتاب، مخاطب را به تأمل دربارهٔ ارزش دوستی، خانواده و قدرت ادبیات در عبور از بحران‌های فردی دعوت می‌کند.

خواندن کتاب روزها در کتابفروشی موریساکی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر، دوست‌داران ادبیات ژاپن، کسانی که به موضوعات تنهایی، بازسازی فردی و تأثیر کتاب‌ها بر زندگی علاقه دارند، مناسب است. همچنین برای نوجوانان و جوانانی که با بحران‌های هویتی یا عاطفی روبه‌رو هستند، می‌تواند همذات‌پنداری و آرامش به همراه داشته باشد.

بخشی از کتاب روزها در کتابفروشی موریساکی

«حدود یک سال. یعنی از اواخر تابستان تا اوایل بهار سال بعدش, در کتاب‌فروشی موریساکی زندگی می‌کردم. تمام آن دوره از زندگی‌ام را در اتاقی مجزا در طبقه دوم کتاب‌فروشی گذراندم. سعی می‌کردم خودم را در کتاب‌ها غرق کنم. اتاقی تنگ و تاریک بود. هميشه نم داشت و هوایش بوی کتاب‌های قدیمی نم کشیده رأ می‌داد. بااین‌حال هیچ‌وقت روزهایی که در آن‌جا گذراندم را فراموش نخواهم کرد؛ چراکه زندگی واقعی من از همان مکان شروع شد. حتم دارم اگر آن روزها نبودند. باقی زندگی‌ام بی‌روح. یکنواخت و در تنهایی سپری می‌شد. کتاب‌فروشی موریساکی برای من مکان ارزشمندی است. جایی که هرگز فراموشش نخواهم کرد. وقتی چشمانم را می‌بندم. همه خاطرات در ذهنم به‌روشنی زنده می‌شوند. تمام ماجرا مانند رعدوبرقی وسط آسمان آبی روشن. شروع شد. نه. اتفاقی که افتاد تکان‌دهنده‌تر از این‌ها بود. حتی تکان‌دهنده‌تر از دیدن بارش قورباغه‌ها از آسمان!»