کتاب انبارشدگان

کتاب انبارشدگان (نمایشنامه) با عنوان اصلی Almacenados نوشتهٔ «دابید دِ سولا» با ترجمهٔ «پژمان رضایی» از سوی نشر نی منتشر شده است. این نمایشنامه در ژانر ابزورد (Absurd) و با الهام از آثار نویسندگانی همچون ساموئل بکت و اوژن یونسکو نوشته شده و به زندگی دو کارمند انبار در یک فضای خالی و بی‌زمان پرداخته است. متن نمایشی حاضر با نگاهی انتقادی به مناسبات کاری و انسانی، مرز میان کمدی و تراژدی را لمس کرده است. «انبارشدگان» تصویری تراژیک از وضعیت انسان در دنیای فرا‌مدرن (HyperModern) نشان داده است. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب انبارشدگان اثر دابید د سولا

کتاب «انبارشدگان» در اوایل دههٔ ۲۰۰۰ میلادی نوشته شده و در همان سال‌ها موفق به دریافت جایزهٔ «برادران ماچادو» شده است. این متن نمایشی در اسپانیا و کشورهای دیگر به اجرا درآمده و حتی اقتباسی سینمایی از آن ساخته شده است. این نمایشنامه در یک انبار خالی می‌گذرد و تنها دو شخصیت دارد؛ «آقای لینو» و «نین». «آقای لینو» کارمند قدیمی و در آستانهٔ بازنشستگی است و «نین» کارمند جوانی است که قرار است جایگزین او شود. داستان این نمایشنامه در طول پنج روز کاری شکل می‌گیرد و با دیالوگ‌های موجز و طنزآمیز، به‌تدریج لایه‌های پنهان روابط انسانی، پوچی کار روزمره و بحران هویت شغلی را آشکار می‌کند. کتاب «انبارشدگان» با ارجاع به تئاتر ابزورد (Absurd) و عناصر کافکایی، تصویری از انسان معاصر در ساختارهای بی‌معنا و تکراری ارائه داده است. این نمایشنامه در مرز باریک میان کمدی و تراژدی حرکت کرده و با فضاسازی مینیمالیستی و شخصیت‌پردازی دقیقش مخاطب را به تأمل دربارهٔ معنای کار، انتظار و گذر زمان دعوت کرده است.

نمایشنامهٔ «انبارشدگان» اثری ظاهراً ساده اما عمیق است که محیطی بی‌روح و تکراری را به بستری برای پرسش‌های بنیادین درباره‌ٔ زندگی بدل می‌کند. «دابید د سولا»، نویسندهٔ این اثر، بیننده را به تأملی جدی دربارهٔ ارزش‌های پنهان در دل کارهای روزمره و مفهوم واقعی صرف عمر در چرخ‌دنده‌های روزمرگی فراخوانده است. این نمایشنامه که در سال ۲۰۱۵ به‌کارگردانی «جک زاگا کابابی» به سینما راه یافت، با زبان تند و نگاه جهانی خود به‌عنوان تمثیلی مدرن دربارهٔ معنا، کار و سرنوشت انسان در عصر معاصر شناخته شده است. فیلمی که بر اساس نمایشنامهٔ «انبارشدگان» ساخته شد، با اقتباس مستقیم از فیلم‌نامهٔ خود «دابید دِ سولا» در مکزیک تولید و موفق به دریافت جایزهٔ معتبر «آریِل» برای بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی شد.

عنوان این نمایشنامه (Los Almacenados) از واژهٔ اسپانیایی Almacén گرفته شده که ریشه‌اش در واژهٔ عربی «المخزن» است؛ واژه‌ای که در اسپانیایی به‌صورت اسم مفعول جمع به‌معنای «انبارشده‌ها» یا «ذخیره‌شده‌ها» به کار می‌رود. نویسنده در همان آغاز نمایشنامه با توصیف صحنه‌ای از «یک انبار عظیم، خالی، خیلی خالی، تقریباً خالیِ خالی» ذهن مخاطب را به چالش می‌کشد. «انبارشدگان» را بکت‌وارترین اثر «دابید دِ سولا» دانسته‌اند؛ با شخصیت‌هایی همچون «آقای لینو» و «نین» که اگرچه یادآور «ولادیمیر» و «استراگون» هستند، در دو جهان متفاوت از نظر ساختار و محتوا قرار گرفته‌اند. این نمایشنامه از تنهایی و سرگردانی انسان در عصر کار بی‌وقفه و بی‌هدف سخن می‌گوید.

خلاصه کتاب انبارشدگان

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان نمایشنامه را فاش می‌کند!

داستان نمایشنامهٔ «انبارشدگان» در یک انبار عظیم و تقریباً خالی می‌گذرد. «آقای لینو» کارمند کهنه‌کار و مسئول انبار است. او تنها پنج روز تا بازنشستگی فاصله دارد. «نین» کارمند جوان و تازه‌واردی است که قرار است در این مدت کوتاه همهٔ رمزهای کار را بیاموزد، اما انبار برخلاف انتظار، همیشه خالی است و هیچ متریالی برای ثبت و جابه‌جایی وجود ندارد. گفت‌وگوهای روزمرهٔ این دو حول قواعد کاری، ساعت‌زنی، پوشه‌ها و انتظار برای کامیون‌هایی می‌گذرد که هرگز نمی‌رسند. به‌تدریج، پوچی و بی‌معنایی کار و ساختار اداری آشکار می‌شود؛ جایی که حتی وجود دکل‌ها و محصولات شرکت زیر سؤال می‌رود. رابطهٔ میان آقای لینو و نین از یک رابطهٔ استاد - شاگردی به نوعی همدلی و حتی رقابت پنهان بدل می‌شود. در نهایت، نمایشنامه با ورود یک دکل واقعی و مواجههٔ شخصیت‌ها با حقیقتی تازه، معنای انتظار و کار و هویت را به چالش می‌کشد؛ بدون آنکه پاسخی قطعی ارائه دهد.

چرا باید کتاب انبارشدگان را خواند؟

نمایشنامهٔ «انبارشدگان» با فضاسازی ساده و دیالوگ‌های موج‌دار، تجربه‌ای از تئاتر ابزورد (Absurd) را پیش روی مخاطب می‌گذارد. این نمایشنامه با پرداختن به موضوعاتی همچون بی‌معنایی کار، بحران هویت شغلی و مناسبات انسانی در ساختارهای اداری، فرصتی برای تأمل دربارهٔ زندگی روزمره و ارزش‌های آن فراهم می‌کند. اثر حاضر با طنز تلخ و موقعیت‌های به‌ظاهر پیش‌پاافتاده، لایه‌های عمیق‌تری از اضطراب و انتظار و امید را آشکار می‌سازد و مخاطب را به بازاندیشی دربارهٔ نقش خود در جهان معاصر دعوت می‌کند.

خواندن کتاب انبارشدگان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این نمایشنامهٔ اسپانیایی به علاقه‌مندان به تئاتر ابزورد (Absurd)، دوستداران آثار ساموئل بکت و اوژن یونسکو و کسانی که دغدغهٔ معنای کار و هویت فردی در ساختارهای اجتماعی را دارند، پیشنهاد می‌شود؛ همچنین به دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های ادبیات نمایشی و مطالعات تئاتر.

درباره دابید د سولا

«دابید د سولا» (David Desola) در سال ‫۱۹۷۱ میلادی به دنیا آمد. او یک نمایشنامه‌نویس و کارگردان اسپانیایی است که از همان کودکی به ادبیات و سینما علاقه‌مند بود و فعالیت حرفه‌ای‌اش را با نوشتن نقدهای سینمایی برای نشریهٔ «دوران مدرن» آغاز کرد. پس از گذراندن دوره‌های سینما در بارسلونا، ساخت فیلم‌های کوتاه را آغاز کرد که بسیاری از آن‌ها جوایز معتبر جشنواره‌های بین‌المللی را از آن خود کردند. نخستین موفقیت تئاتری او در سال ۱۹۹۹ با نمایشنامهٔ «کاشی‌ها» (Baldosas) رقم خورد و موفق به کسب دو جایزهٔ مهم «برادومین» شد و نام او را به‌عنوان نمایشنامه‌نویسی نوظهور بر سر زبان‌ها انداخت. در سال ۲۰۰۲ با نمایش‌نامهٔ «انبارشدگان» (Almacenados) برندهٔ جایزهٔ معتبر برادران ماچادو شد. این اثر در سراسر اسپانیا به صحنه رفت. در ۲۰۰۶ نمایشنامهٔ «ای قرن بیستم که در آسمان‌هایی» (Siglo XX que estás en los cielos) را نوشت و یک سال بعد، «چالهٔ بی‌مصرف» (La charca inútil) را که جایزهٔ ارزشمند «لوپه دِ وِگا»، مهم‌ترین جایزهٔ تئاتری اسپانیا را نصیبش کرد. فیلم‌نامهٔ بلند او با عنوان «در آخرین جرعه» (En el último trago) موفق شد جوایز متعددی در جشنواره‌های اسپانیا و مکزیک کسب کند. آثار «دابید د سولا» همواره بر لبهٔ باریک میان کمدی و تراژدی حرکت می‌کند و رگه‌هایی از جهان پوچ‌انگار کافکایی در آن به چشم می‌خورد. او از نظر سبک به آثار «ساموئل بکت»، «اوژن یونسکو»، «داریو فو» و «خاردیل پونسِلا» نزدیک است. نوشته‌های این نویسندهٔ اسپانیایی به زبان‌های مختلف ترجمه شده و در کشورهای گوناگون روی صحنه رفته است.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

نمایشنامهٔ «انبارشدگان» در سال ۲۰۰۲ میلادی موفق شد جایزهٔ «برادران ماچادو» (Premio Hermanos Machado) را از آن خود کند. این جایزه یکی از مهم‌ترین جوایز تئاتری در اسپانیا است که به نمایشنامه‌های برجسته اهدا می‌شود؛ همچنین بر اساس همین نمایشنامه فیلمی در مکزیک با فیلم‌نامهٔ «دابید دِ سولا» ساخته شد که در سال ۲۰۱۵ موفق به دریافت جایزهٔ «آریِل» (Premio Ariel) برای بهترین فیلم‌نامهٔ اقتباسی شد. جایزهٔ آریِل معتبرترین جایزهٔ سینمایی مکزیک محسوب می‌شود.

نظر افراد یا مجله‌های مشهور درباره این کتاب چیست؟

La Razón و La Vanguardia این اثر را یک کمدی نیش‌دار و انتقادی و نیز «دفترچه‌ای هوشمندانه دربارهٔ کار و زندگی معاصر» توصیف کرده‌اند.

بخشی از کتاب انبارشدگان

«نور می‌دهیم. آقای لینو قبل از نین رسیده است. لباس‌کار به تن جلوی میز نشسته است. به نظر خیلی بشاش می‌آید، حتی می‌توان گفت زیر لب ترانه‌ای هم زمزمه می‌کند. کنار دستش صندلیِ تاشوی خالی قرار دارد. ساعت ۶:۵۲ را نشان می‌دهد.

نین با عجله وارد صحنه می‌شود، از دور همکارِ خود را می‌پاید و قدمش را آهسته‌تر می‌کند. یک کیسه محتوی صبحانه در دست دارد.

آقای لینو: (از روی صندلی‌اش.) باید بلند شم؟

نین: (به آرامی جلو می‌آید.) چی؟

آقای لینو: از جام بلند شم که دوباره یادت بدم چطور باید ورودتو کارت بزنی؟

نین: لازم نیست.

آقای لینو: خوشحالم، چون همین الان نشستم.

نین: شما همون‌جایی که هستین باشین. این بار هیچ اشتباهی نمی‌کنم. (تا جلوی ساعت پیش می‌آید.) شیش و پنجاه‌ودو دقیقه‌ست، آقای لینو، یعنی هشت دقیقه مونده به هفت، باید در نظر داشته باشم که دستگاه هفت دقیقه جلوتر از ساعته، هنوز یه دقیقه فرصت دارم برای کارت زدن.»