کتاب انجمن حلزون های چپگرد

معرفی کتاب انجمن حلزون های چپگرد

کتاب الکترونیکی «انجمن حلزون‌های چپگرد» (Left-Turning Snails Society) نوشتهٔ «مهسا علیون» و با ویراستاری سجاد گودرزی توسط نشر لف منتشر شده است. این رمان فارسی در ژانر داستان‌های معاصر و علمی-تخیلی قرار می‌گیرد و فضای شهری آینده‌نگر را با دغدغه‌های اجتماعی و فردی پیوند می‌زند. روایت کتاب حول محور زندگی شخصیت‌هایی در جامعه‌ای کنترل‌شده و سهمیه‌بندی‌شده می‌چرخد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب انجمن حلزون های چپگرد

«انجمن حلزون‌های چپگرد» در بستری آینده‌نگر و پادآرمان‌شهری روایت می‌شود؛ جایی که زندگی روزمرهٔ شهروندان با سهمیه‌بندی‌های دقیق، قوانین سخت‌گیرانه و نظارت‌های مداوم گره خورده است. داستان در فضایی شکل می‌گیرد که فناوری و بروکراسی، روابط انسانی را تحت تأثیر قرار داده‌اند و حتی کوچک‌ترین رفتارها با امتیازدهی و جریمه همراه است. این رمان در دوره‌ای نوشته شده که دغدغه‌های زیست‌محیطی، مصرف انرژی و کنترل اجتماعی در جامعه پررنگ شده‌اند و نویسنده با نگاهی انتقادی، تصویری از آینده‌ای محتمل را پیش روی مخاطب می‌گذارد. روایت کتاب با طنزی تلخ و نگاه جزئی‌نگر به زندگی شخصیت‌ها، خواننده را به دنیایی می‌برد که در آن، حتی ساده‌ترین نیازها و خواسته‌ها باید از فیلتر قوانین و سهمیه‌ها عبور کند. «انجمن حلزون‌های چپگرد» با پرداختن به موضوعاتی چون هویت، انزوا، سازگاری و مقاومت در برابر ساختارهای تحمیلی، تصویری از انسان معاصر در جامعه‌ای کنترل‌شده ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب انجمن حلزون های چپگرد

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان با بازگشت راوی از نقاهتگاه و دریافت دهانی تازه آغاز می‌شود؛ جایی که شخصیت اصلی پس از پشت سر گذاشتن دوره‌ای از درمان و آزمایش‌های متعدد، به خانه بازمی‌گردد. او در جامعه‌ای زندگی می‌کند که هر حرکت و انتخابی با امتیازدهی، سهمیه‌بندی و نظارت همراه است. پیامک‌های بیدارباش، سهمیه‌های غذایی، ژتون‌های پیاده‌روی و حتی بازکردن پنجره، همه تحت کنترل و قانون هستند. روابط انسانی در این فضا شکل تازه‌ای به خود گرفته‌اند؛ دوستی‌ها و تعاملات بر اساس مبادلهٔ ژتون و امتیاز شکل می‌گیرند و حتی کوچک‌ترین خطاها با جریمه و کسر امتیاز مواجه می‌شوند. راوی با شخصیت‌هایی چون گل‌گل و دیگر همسایه‌ها درگیر می‌شود و تلاش می‌کند در این ساختار خشک و بی‌روح، راهی برای حفظ هویت و خواسته‌های شخصی خود بیابد. او با چالش‌هایی چون از دست دادن شغل، تلاش برای بازپس‌گیری وسایل شخصی، یافتن کار جدید و سازگاری با قوانین سخت‌گیرانهٔ شهرک روبه‌روست. روایت کتاب با جزئیات دقیق، طنز تلخ و نگاهی انتقادی به مناسبات اجتماعی و فردی، تصویری از زندگی در جامعه‌ای کنترل‌شده و آینده‌نگر ارائه می‌دهد، بی‌آن‌که پایان داستان را افشا کند.

چرا باید کتاب انجمن حلزون های چپگرد را خواند؟

این رمان با خلق فضایی پادآرمان‌شهری و آینده‌نگر، دغدغه‌های معاصر دربارهٔ کنترل اجتماعی، فردیت و سازگاری را به تصویر می‌کشد. روایت جزئی‌نگر و طنز تلخ کتاب، خواننده را با چالش‌های زیستن در جامعه‌ای قانون‌محور و سهمیه‌بندی‌شده روبه‌رو می‌کند. «انجمن حلزون‌های چپگرد» فرصتی برای تأمل دربارهٔ هویت، آزادی و مناسبات انسانی در جهانی است که مرز میان انسان و سیستم‌های نظارتی روزبه‌روز کمرنگ‌تر می‌شود.

خواندن کتاب انجمن حلزون های چپگرد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر فارسی، دوست‌داران ادبیات پادآرمان‌شهری و کسانی که دغدغه‌هایی دربارهٔ کنترل اجتماعی، هویت فردی و مناسبات قدرت دارند، مناسب است. همچنین برای مخاطبانی که به روایت‌های انتقادی و آینده‌نگر علاقه‌مندند، تجربه‌ای متفاوت خواهد بود.

بخشی از کتاب انجمن حلزون های چپگرد

«حرفزدن بدون دهان واقعی تجربه‌ی چندان هولناکی نیست. وقتی با دهانی از هر جهت معمولی نتوانسته باشی حرف مهمی بزنی. با این‌حال کم‌کم حس می‌کنی این دهان تازه مثل سدی فکرها را پشت خودش تلنبار می‌کند تا تو فقط برای آن‌هایی که ضرورت به‌زبانآمدن دارند انرژی صرف کنی.امروز ظهر می‌خواستم بگویم برم گردانند توی اتاق به‌گمانم دیگر کافی بود. اما پرستار ویژه انگشتش را روی لب‌های بسته‌اش گذاشت.- هیش!درباره‌ی خودشان هم به گزیده‌گویی باور دارند. هر روز بدون هیچ حرفی, ما را آورده‌اند توی این بالکن عرییض. یکی‌شان صندلی‌اش را برده پایین پله‌ها. در محوطه‌ی داخلی, زیر سایه روبه‌روی ما نشسته. همانی که پیر است اما نه فرتوت؛ همان ویهه. بقیه‌شان در سکوت برگشته‌اند داخل تا در ساخت دهان‌های دیگر همکاری کنند. به ما گفتند با مراقبت ویژه به زودی مرخص می‌شویم، پس اگر چنین چیزی می‌خواهیم. بهتر است حرف شنو باشیم. هر روز دو ساعت رد بخیه‌های لیزری را در معرض آفتاب مستقیم گذاشته‌ایم و با نی از داخل لیوان‌هایی بزرگ. مخلوطی از عصاره‌ی گیاهان خام را مکیده‌ایم. پرستار ویژه هم نشسته به دیده‌بانی. بدون آن‌که چشم از ما بردارده از توی ظرفی که روی زانوهاش گذاشته هویج و مغزکاهو برداشته و با آرامش جویده. خرت خرت. با یک جور خون‌سردی نباتی، انگار توی سر من جویده، خرت خرت خرت. من خیال می‌کنم این از مضرات گیاه‌خواری است که عمر آدم‌هایی مثل او را طولانی می‌کند. از همان جا که هر روز لمیدهام. از روی تختی اریب، نگاهش کرده‌ام. یعنی چندامتیازی است؟ بابت این پیری مشهود سر امتیاز داشته؟ به‌گمانم همه‌شان علف‌هایی قطورند با ریشه‌هایی متحرک. انگار توی آوندهاشان نوعی شیره‌ی پرورده‌ی انسانی جریان دارد. به‌هرحال رئیس تازه‌ی نهاد حفظ سلامت و همکارانش خوش‌قول‌اند. نباتاتی خوش‌قول. سر موعد مقرر اجازه می‌دهند همه‌مان برگردیم خانه. اگر از آزمایش‌های کیفیت سنجی سربلند بیرون بیاییم امروز روز آخر است.»