کتاب هملت به روایت کابوس

معرفی کتاب هملت به روایت کابوس

کتاب الکترونیکی «هملت به روایت کابوس (بازخوانی هملت اثر ویلیام شکسپیر)» نوشتهٔ شهرام احمدزاده و با همکاری ناشر «بوم‌بان: نوجان» در مجموعه «از نمایشنامه‌های ایران» منتشر شده است. این نمایشنامه اقتباسی آزاد و معاصر از اثر معروف «هملت» شکسپیر است که با نگاهی تازه به شخصیت‌ها و فضای دانمارک، دغدغه‌های انسانی و اجتماعی را بازتاب می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هملت به روایت کابوس

«هملت به روایت کابوس» اثری است که در قالب نمایشنامه، داستان کلاسیک «هملت» را با روایتی متفاوت و فضایی کابوس‌وار بازآفرینی می‌کند. این نمایشنامه در سال ۱۴۰۳ منتشر شده و بخشی از مجموعه‌ای است که به بازخوانی آثار مهم نمایشی جهان با زبان و دغدغه‌های امروز می‌پردازد. شهرام احمدزاده در این اقتباس، عناصر آشنای نمایشنامهٔ شکسپیر را حفظ کرده اما با افزودن شخصیت‌هایی مانند گورکن و پرداختن به فضای گورستان و مرگ، لحن و فضای اثر را به سمت طنز تلخ و انتقادی سوق داده است. اثر حاضر با بهره‌گیری از زبان امروزی و ارجاعات فرهنگی، تلاش می‌کند مسائل اجتماعی، هویت، مرگ، قدرت و فساد را در بستری معاصر و ملموس برای مخاطب ایرانی بازنمایی کند. این نمایشنامه نه تنها به داستان اصلی وفادار است، بلکه با افزودن لایه‌هایی از نقد اجتماعی و فلسفی، تجربه‌ای تازه از «هملت» را ارائه می‌دهد.

خلاصه کتاب هملت به روایت کابوس

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!نمایشنامه با صحنه‌ای از افیلیا آغاز می‌شود که در تاریکی و فضای خفقان‌آور، تجربهٔ غرق‌شدن و خفگی را روایت می‌کند؛ این تصویر، فضای کابوس‌وار و اضطراب‌آلود اثر را از همان ابتدا شکل می‌دهد. گورکن و کلادیوس وارد می‌شوند و با گفت‌وگوهایی دربارهٔ مرگ، گورستان و قمار، فضای دانمارک را به سرزمینی مرده و پر از خون بدل می‌کنند. هملت، پسر پادشاه مقتول، درگیر سوگ و تردید است و رابطهٔ او با مادرش گرترود و عمویش کلادیوس، که حالا پادشاه شده، پر از سوءظن و بی‌اعتمادی است. گفت‌وگوهای هملت با گورکن و دیگر شخصیت‌ها، مرگ، انتقام، هویت و معنای زندگی را به چالش می‌کشد. شخصیت‌هایی مانند پولونیوس، افیلیا، روزنکرانتز و گیلدنسترن هرکدام با دغدغه‌ها و بحران‌های شخصی خود، فضای داستان را پیچیده‌تر می‌کنند. در این روایت، دانمارک به نمادی از جامعه‌ای گرفتار خشونت، فساد و بی‌معنایی بدل می‌شود و شخصیت‌ها در چرخه‌ای از مرگ، انتقام و بی‌اعتمادی گرفتارند. نمایشنامه با ارجاع به جملات و موقعیت‌های آشنا از «هملت» شکسپیر، اما با زبانی امروزی و طنزی تلخ، تلاش می‌کند بحران‌های انسانی و اجتماعی را بازتاب دهد، بی‌آنکه پایانی قطعی یا راه‌حلی روشن ارائه کند.

چرا باید کتاب هملت به روایت کابوس را خواند؟

این نمایشنامه با بازخوانی یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات جهان، فرصتی فراهم می‌کند تا مخاطب با زاویه‌ای تازه به مفاهیمی مانند مرگ، قدرت، هویت و فساد بنگرد. اثر حاضر با زبان و موقعیت‌های معاصر، دغدغه‌های اجتماعی و فلسفی را به شیوه‌ای ملموس و انتقادی مطرح می‌کند و با طنز تلخ و فضای کابوس‌وار خود، تجربه‌ای متفاوت از روایت کلاسیک «هملت» ارائه می‌دهد. برای علاقه‌مندان به تئاتر و ادبیات نمایشی، این کتاب می‌تواند نمونه‌ای از اقتباس خلاقانه و بومی‌سازی یک اثر جهانی باشد.

خواندن کتاب هملت به روایت کابوس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به نمایشنامه، اقتباس‌های ادبی، تئاتر معاصر و کسانی که دغدغه‌هایی درباره هویت، مرگ، قدرت و نقد اجتماعی دارند مناسب است. همچنین دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های هنرهای نمایشی و ادبیات می‌توانند از آن بهره ببرند.

فهرست کتاب هملت به روایت کابوس

- صحنهٔ اول: افیلیا و تجربهٔ خفگی و غرق‌شدن؛ آغاز فضای کابوس‌وار و معرفی گورکن و کلادیوس- گفت‌وگوهای گورکن و کلادیوس: مرگ، گورستان و قمار؛ تصویر دانمارک به عنوان سرزمین مردگان- مواجههٔ هملت با کلادیوس و گرترود: سوگ، تردید و بحران هویت- حضور پولونیوس و افیلیا: دغدغه‌های پدرانه، کنترل و نظارت بر دختر و نقد اخلاقیات جامعه- سفر روزنکرانتز و گیلدنسترن: تلاش برای بازگشت به دانمارک و مواجهه با خشونت و خون- گفت‌وگوهای فلسفی هملت با گورکن: مرگ، روح، انتقام و معنای زندگی- بحران‌های خانوادگی: رابطهٔ هملت با مادر و عمویش، و تأثیر مرگ پدر بر خانواده- مرگ افیلیا و پیامدهای آن: غم، افسردگی و فروپاشی شخصیت‌ها- پایان‌بندی: مواجههٔ هملت و کلادیوس و تأکید بر چرخهٔ خون و مرگ در دانمارکاین ساختار، سیر روایی نمایشنامه را از فضای کابوس‌وار آغاز و تا بحران‌های فردی و اجتماعی شخصیت‌ها دنبال می‌کند.

بخشی از کتاب هملت به روایت کابوس

«افیلیا: تاریکی. خفگی. نفس نفس زدن. وقتی آب وارد بینی آدم می‌شه خفه نمی‌شی, نفس کشیدن سخت می‌شه. وقتی می‌خواهی نفس بکشی, هوا تو بینی‌ات نمی‌ره. حجم زیاد ازآبه که وارد بینی ات می‌شه. من هرروزتمرین می‌کنم. سرم رو می‌برم توی طشت پرا زآب؛ نفسم رو توی سینه حبس می‌کنم و بعد شروع می‌کنم به شمارش. یک دو, سه. چهار... اما وقتی دیگه نتونم نفسم رو نگه‌دارم. اونوقت که آب وارد سینه‌ام می‌شه... آب قل قل می‌کنه و تو مجبوری نفس بکشی؛ اما آب توی بینیت می‌ره. اون‌وقت می‌خوای نفست رو پس بدی. اما آب رو پس می‌دی. آب قل قل می‌کنه. توسعی می‌کنی , تقلا می‌کنی اما نمی‌تونی. این بارسعی می‌کنی تا با فشارزیاد نفست رو بیرون بدی. می‌خوای؛ اما نمی‌تونی. حالا دیگه آب از گلوت رد شده. شوره, آبش شوره. بعد از ریه‌هات رد می‌شه. تلخه. بعد وارد روده و معده‌ات می‌شد. اونجا می‌مونه. تا تو سنگین بشی. چیه بدت اومد؟ آبش تلخه؟ باشه دوباره تلاش می‌کنیم. سینه‌هات رو می‌دی عقب تا دوباره نفس بگیری. اما دوباره آب که وارد می‌شه. آب مثه یه رودخونه در تو جریان داره. داری مرداب می‌شی. داری سنگین می‌شی, داری پایین می‌ری... ببخشید. ما داریم پایین می‌ریم. دیگه نمی‌تونی دهنت رو بازکنی حتا دیگه نمی‌تونی دهنت رو ببندی. آب با فشار زیاد داره وارد می‌شه. حالت داره ازاین شوری بهم می‌خوره. داری پایین می‌ری. دستاتو بستن. فشارآب نمی‌ذاره که بازش کنی. کاش تو می‌تونستی گره ازدست‌های مادرت بازکنی کوچولوی من. داری به ته می‌رسی. به ته ته. اینجا دیگه آخرشه. اینجا آب ساکنه اما تو معلقی. انگار داری توی آب بازی می‌کنی. درست مثل تو عزیز دلم. درست مثل تو. حالا دیگه تو درست هشت متر زیر آبی. حتا می‌تونی با پاهات کف آب رو لمس کنی. چرا اینجوری شد؟ چرا من اینجا هستم؟ چی شد که من اینجا هستم؟ چی شد؟»