کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی

معرفی کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی

کتاب الکترونیکی «یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی: برنامهٔ درسی کارورزی در آموزش عالی» تألیف و گردآوری زهرا بابادی‌عکاشه، احمدرضا نصر، محمدرضا نیلی و محمدصادق طباطبایی و با ویراستاری ناصر کریم‌پور و زهره طاهری اندانی، توسط دانشگاه اصفهان منتشر شده است. این کتاب به بررسی نقش یادگیری تجربی و کارورزی در برنامه‌های درسی آموزش عالی، به‌ویژه در رشته‌های علوم انسانی می‌پردازد و راهنمایی برای طراحی و اجرای کارورزی ارائه می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی

این کتاب به موضوع یادگیری تجربی و اهمیت آن در آموزش عالی، به‌ویژه در رشته‌های علوم انسانی، می‌پردازد. نویسندگان با تکیه بر پژوهش‌های روز و تجربیات دانشگاهی، به بررسی جایگاه کارورزی به عنوان یکی از مهم‌ترین مصادیق یادگیری تجربی پرداخته‌اند. اثر حاضر در هفت فصل تنظیم شده و از مباحث مقدماتی آموزش عالی و رسالت‌های آن آغاز می‌کند. سپس به مبانی نظری یادگیری تجربی، تاریخچه و اهمیت آن در سنت‌های مختلف، به‌ویژه در اسلام، می‌پردازد. بخش‌های میانی کتاب به عناصر کلیدی برنامهٔ درسی کارورزی مانند منطق، اهداف، فعالیت‌های یادگیری، نقش دانشجو و استاد و ارزشیابی اختصاص یافته است. در فصل پایانی، رویکرد دانشگاه‌های برتر جهان نسبت به یادگیری تجربی در دو رشته حقوق و روان‌شناسی بررسی می‌شود. کتاب با ارائهٔ مثال‌ها و تحلیل‌های تطبیقی، تصویری جامع از وضعیت فعلی و راهکارهای بهبود برنامه‌های کارورزی در آموزش عالی ایران ارائه می‌دهد. این اثر در سال ۱۴۰۳ منتشر شده و به دغدغه‌های روز دانشگاه‌ها و دانشجویان علوم انسانی پاسخ می‌دهد.

خلاصه کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی

کتاب «یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی: برنامهٔ درسی کارورزی در آموزش عالی» با طرح این پرسش آغاز می‌شود که چرا دانش‌آموختگان دانشگاهی، به‌رغم آموزش‌های نظری، در یافتن شغل مناسب با دشواری مواجه‌اند. نویسندگان با بررسی نقش آموزش عملی و تجربی، نشان می‌دهند که تلفیق دانش نظری با تجربهٔ عملی، مهارت‌های لازم برای ورود به بازار کار را تقویت می‌کند. در بخش‌های ابتدایی، مفاهیم یادگیری تجربی، تاریخچه و اهمیت آن در سنت‌های مختلف، از جمله آموزه‌های اسلامی، مطرح می‌شود. سپس انواع یادگیری تجربی و الگوهای آن، مانند کارورزی، کارآموزی، آموزش مشارکتی، خدمت-یادگیری و شبیه‌سازی معرفی می‌شوند. بخش‌های میانی کتاب به عناصر برنامهٔ درسی کارورزی می‌پردازد: منطق و اهداف کارورزی، فعالیت‌های یادگیری، نقش دانشجو و استاد و روش‌های ارزشیابی. نویسندگان تأکید می‌کنند که کارورزی باید با اهداف مشخص، فعالیت‌های عملی و ارزشیابی دقیق همراه باشد تا دانشجویان بتوانند مهارت‌های حرفه‌ای، تفکر انتقادی و قابلیت استخدام را در خود تقویت کنند. در فصل پایانی، با نگاهی تطبیقی به برنامه‌های کارورزی در دانشگاه‌های برتر جهان، به‌ویژه در رشته‌های حقوق و روان‌شناسی، نقاط قوت و ضعف نظام آموزش عالی ایران بررسی می‌شود. کتاب نتیجه می‌گیرد که بازنگری در برنامه‌های درسی و توجه به یادگیری تجربی، می‌تواند فاصلهٔ میان دانشگاه و بازار کار را کاهش دهد و دانش‌آموختگان را برای نقش‌آفرینی مؤثر در جامعه آماده کند.

چرا باید کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی را خواند؟

این کتاب با تمرکز بر یادگیری تجربی و کارورزی، به یکی از چالش‌های اساسی آموزش عالی یعنی پیوند میان دانش نظری و مهارت عملی می‌پردازد. خواننده با مطالعهٔ این اثر، با مبانی نظری، الگوها و انواع یادگیری تجربی آشنا می‌شود و می‌تواند نقش کارورزی را در ارتقای مهارت‌های حرفه‌ای و افزایش قابلیت استخدام درک کند. همچنین، تحلیل تطبیقی برنامه‌های کارورزی در دانشگاه‌های برتر جهان، دیدگاه‌های تازه‌ای برای بهبود برنامه‌های درسی در ایران ارائه می‌دهد. این کتاب برای برنامه‌ریزان، استادان و دانشجویان علوم انسانی، منبعی کاربردی برای طراحی و اجرای کارورزی محسوب می‌شود.

خواندن کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و استادان رشته‌های علوم انسانی، برنامه‌ریزان درسی، مدیران آموزش عالی و افرادی که دغدغهٔ ارتقای مهارت‌های عملی و افزایش قابلیت استخدام فارغ‌التحصیلان را دارند، مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال راهکارهایی برای تلفیق آموزش نظری و عملی در دانشگاه هستند، مفید خواهد بود.

فهرست کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی

- فصل اول: آموزش عالی و کارکردهای آن به بررسی نقش دانشگاه‌ها در توسعهٔ ملی، نسل‌های مختلف دانشگاه و اهمیت آموزش عملی در کنار آموزش نظری می‌پردازد. - فصل دوم: یادگیری تجربی در علوم انسانی مفاهیم، تاریخچه، اهمیت تجربه در اسلام و الگوهای یادگیری تجربی مانند کارورزی، کارآموزی، آموزش مشارکتی و شبیه‌سازی را معرفی می‌کند. - فصل سوم: برنامهٔ درسی کارورزی عناصر کلیدی برنامهٔ درسی کارورزی شامل منطق، اهداف، فعالیت‌های یادگیری، نقش دانشجو و استاد و ارزشیابی را شرح می‌دهد. - فصل چهارم: فعالیت‌های یادگیری و نقش دانشجو در کارورزی به فعالیت‌های یادگیری مناسب برای کارورزی و نقش فعال دانشجو در این فرآیند می‌پردازد. - فصل پنجم: نقش استاد در اجرای کارورزی مسئولیت‌ها و نقش استاد در هدایت و ارزیابی کارورزی دانشجویان را بررسی می‌کند. - فصل ششم: ارزشیابی کارورزی روش‌ها و معیارهای ارزشیابی کارورزی و اهمیت بازخورد در بهبود عملکرد دانشجویان را توضیح می‌دهد. - فصل هفتم: رویکرد دانشگاه‌های برتر جهان نسبت به یادگیری از راه تجربه و کارورزی به تحلیل تطبیقی برنامه‌های کارورزی در رشته‌های حقوق و روان‌شناسی در دانشگاه‌های مطرح جهان می‌پردازد و پیشنهادهایی برای بهبود برنامه‌های داخلی ارائه می‌دهد.

بخشی از کتاب یادگیری از راه تجربه در علوم انسانی

«دانش‌آموختگان دانشگاه با وجود سرمایه‌گذاری‌ها و هزینه‌های قابل ملاحظهٔ فردی و عمومی که برای رشد و ارتقای سطح دانش آن‌ها در قالب آموزش‌های دانشگاهی انجام شده است، از فرصت کمی برای یافتن مشاغل مناسب و مرتبط با ویژگی‌ها و شرایط خوب برخوردار هستند و یکی از دلایل این موضوع، کمبود مهارت و تجربه کاری مرتبط با رشتهٔ دانشگاهی است؛ بنابراین، محیط‌های چالش‌برانگیز امروزی مستلزم کسب مداوم و رشد دانش و مهارت‌های جدید شامل مهارت‌های عمومی یا استخدامی برای موفقیت در سازگاری با محل کار هستند. نقش و اهمیت آموزش برای انتقال دانش و تجربه به نسل‌های بعدی انکارناپذیر است؛ از این رو موسسه‌های آموزشی نقش مهمی در رشد مهارت‌های تحقیقی، یادگیری و سایر قابلیت‌های عمومی دانشجویان دارند. دانشگاه‌ها به منظور آماده کردن دانش‌آموختگان و برداشتن فاصله از میان محیط علم تا عرصهٔ عمل باید برنامهٔ درسی رشته‌ها را بازنگری کنند. آنچه آموزش نظری را پربارتر و پاسخگوی نیازهای جامعه می‌کند تلفیق آن با کار عملی است. ترکیب و تلفیق نظریه و عمل با به‌کارگیری رویکردها و چارچوب‌های مدون و برنامه‌ریزی‌شده امکان‌پذیر خواهد بود. به همین دلیل، آموزش عالی نیز در برنامه درسی رشته‌های علوم انسانی خود تغییراتی را پدید آورده است. یکی از این تغییرات در زمینهٔ مهارت‌آموزی و کسب تجربه، افزایش وزن دروس تجربی و عملی در برنامهٔ درسی رشته‌های گوناگون و تمرکز بر ارائهٔ مطلوب و کاربردی درس کارورزی است. کارورزی اصطلاحی متداول در حوزهٔ یادگیری تجربی است که دانش و نظریهٔ دانشگاهی را با کاربرد و مهارت در محیط کار تلفیق می‌کند. همچنین به عنوان رویکردی مهم در اتصال بین دنیای نظری آکادمیک و دنیای عملی دنبال می‌شود و می‌تواند پل ارتباطی مناسبی میان مراکز آموزشی با جامعه باشد.»