کتاب شکوه بی پایان کیهان

کتاب شکوه بی پایان کیهان با عنوان اصلی Atlas van astronomische ontdekkingen نوشتهٔ گوورت شیلینگ و ترجمهٔ شهاب شعری مقدم است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است. اثر حاضر که در دستهٔ نجوم قرار گرفته، یک اطلس اکتشافات اخترشناسی است. این کتاب را مروری جذاب بر مهم‌ترین اکتشافات اخترشناسی از زمان اختراع تلسکوپ تا امروز دانسته‌اند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شکوه بی پایان کیهان اثر گوورت شیلینگ

کتاب «شکوه بی‌پایان کیهان» (اطلس اکتشافات اخترشناسی) که نخستین‌بار در سال ۲۰۰۸ میلادی و در ایران در سال ۱۳۹۹ منتشر شده، از متن انگلیسی با عنوان «Atlas of astronomical discoveries» به پارسی برگردانده شده است. نویسندهٔ این کتاب معتقد است که ۴۰۰ سال در مقیاس کیهانی زمانی کوتاه و ناچیز به شمار می‌آید. زمین طی این مدت تقریباً ۴۰۰ بار دور خورشید چرخیده، اما تغییرات آسمانی به‌شدت آرام بوده است؛ مثلاً دنباله‌دار «هالی» تنها شش بار از نزدیکی خورشید عبور کرده و سیارهٔ کوتولهٔ «اِریس» هنوز یک دور کامل به دور خورشید نزده است. تغییرات حتی درمورد ستاره‌ها بسیار آهسته است و تنها حرکت اندکی در موقعیت‌های آسمانی رخ داده است. این زمان در مقیاس کیهانی به‌حدی کم است که چهرهٔ آسمان شب به‌طور ملموسی تغییر نکرده است. اگرچه در این مدت خورشید هیدروژن بسیاری را به هلیوم تبدیل کرده و کهکشان‌ها به هم نزدیک‌تر شده‌اند، این تغییرات در مقیاس کیهانی چندان قابل توجه نیست. ۴۰۰ سال در برابر سن جهان تقریباً معادل یک دقیقه در عمر یک انسان است. کیهان در این مدت تفاوت عمده‌ای نکرده؛ آنچه تغییر کرده درک بشر از آن است. اخترشناسان از همین سیارهٔ کوچک توانسته‌اند به عمق کیهان نفوذ کنند و بسیاری از اکتشافات شگفت‌انگیز را به ثبت برسانند. این تحولات درک ما از عظمت کیهان را دگرگون کرده است. کتاب «شکوه بی‌پایان کیهان» را مروری جذاب بر مهم‌ترین اکتشافات اخترشناسی از زمان اختراع تلسکوپ تا امروز دانسته‌اند. در این کتاب داستان‌های هیجان‌انگیزی از تلاش بشر برای شناخت اسرار کیهان و اکتشافاتش بیان شده است؛ همچنین پیش‌بینی شده که در ۴۰۰ سال آینده با پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیکی دانش بشر در زمینهٔ اخترشناسی تحولات عظیمی را تجربه کند.

خلاصه کتاب شکوه بی پایان کیهان

کتاب «شکوه بی‌پایان کیهان» (اطلس اکتشافات اخترشناسی) داستان ۴۰۰ سال اخترشناسی تلسکوپی را روایت کرده است. نویسنده به بررسی ۱۰۰ کشف مهم از زمان اختراع تلسکوپ تاکنون پرداخته است. او که در این زمینه تبحر دارد، شما را به سفری ماجراجویانه در دل فضا و زمان می‌برد. «اخترشناسی تلسکوپی» به شاخه‌ای از علم نجوم گفته می‌شود که در آن برای مشاهده و مطالعهٔ اجرام آسمانی از تلسکوپ استفاده می‌شود. پیش از اختراع تلسکوپ در اوایل قرن هفدهم میلادی، اخترشناسان تنها با چشم غیرمسلح آسمان را رصد می‌کردند، اما با ظهور تلسکوپ نگاه انسان به کیهان دگرگون شد؛ چون تلسکوپ‌ها امکان دیدن اجرام دور، کم‌نور و جزئیاتی بسیار دقیق‌تر از آنچه را با چشم عادی ممکن بود، فراهم کردند.

چرا باید کتاب شکوه بی پایان کیهان را بخوانیم؟

این کتاب داستان ۴۰۰ سال اخترشناسی تلسکوپی را برای ما تعریف کرده است. «اخترشناسی تلسکوپی» یعنی تمام مطالعات و کشف‌هایی که از طریق تلسکوپ در چهار قرن اخیر انجام شده‌اند؛ از دیدن لکه‌های خورشیدی و قمرهای مشتری گرفته تا کشف کهکشان‌ها، سیارات فراخورشیدی و انبساط کیهان.

کتاب شکوه بی پایان کیهان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب را به دوستداران علم نجوم و علاقه‌مندان به مطالعهٔ تاریخ «اخترشناسی تلسکوپی» پیشنهاد می‌کنیم.

درباره گوورت شیلینگ

«گوورت شیلینگ» (Govert Schilling) که در سال ۱۹۵۶‌ میلادی به دنیا آمده، نویسندهٔ محبوب علوم هلندی و ستاره‌شناس است. او رهبر برنامه در Planetarium Zeiss در آمستردام بوده است؛ همچنین به‌عنوان رهبر برنامه در Artis Planetarium در آمستردام به‌عنوان کارمند پاره‌وقت منصوب شده است. او به‌طور گسترده برای مجلهٔ Sky & Telescope و Science نوشته است.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

«گوورت شیلینگ» در سال ۲۰۱۲ میلادی برندهٔ جایزهٔ «دیوید ان. شرام» از انجمن نجوم آمریکا شد.

نظر افراد یا مجله‌ها درباره این کتاب چیست؟

نشریهٔ «Cumbrian Sky» در ژوئیهٔ ۲۰۱۱ میلادی نوشت این کتاب یک اثر بسیار زیبا است که با تصاویر رنگی با کیفیت بالا، بیشتر شبیه به یک کتاب میز قهوه‌خوری است. «گوورت شیلینگ» کار فوق‌العاده‌ای انجام داده و در این فرایند کتابی دلپذیر نوشته که برای هر کسی که به نجوم علاقه‌مند است، جذاب خواهد بود.

«Best Astronomy Books Newsletter» در شمارهٔ سپتامبر/اکتبر ۲۰۱۱ اظهار کرده است که این کتاب ۱۰۰ مورد از مهم‌ترین پیشرفت‌ها را بررسی کرده و داستان‌های پشت علم را بازگو می‌کند؛ کتابی لذت‌بخش که هر از گاهی آن را برمی‌دارید و به هیجان گالیله در مشاهدهٔ کوه‌های ماه برای اولین‌بار فکر می‌کنید.

«Sky at Night Magazine» در اکتبر ۲۰۱۱ اشاره کرده است که یک کتاب با فرمت بزرگ و تصاویر تمام‌صفحهٔ با کیفیت بالا، منبعی برای حقایق و همچنین مخزنی برای کشف‌های شگفت‌انگیز شما است.

بخشی از کتاب شکوه بی پایان کیهان

«اما با افزایش دقت دستگاه‌های اندازه‌گیری، امکان کشف سیارات فراخورشیدی کوچک‌تر ــ خصوصاً سیارات کوچکی که حول ستاره‌های کم‌جِرم کوتوله در حال گردش‌اند ــ نیز برای اخترشناسان فراهم شد. در ۲۰۰۵، اخترشناسان رصدخانهٔ ژنو توانستند سیاره‌ای با جِرمی معادل جِرم سیارهٔ نپتون را، که تقریباً هفده برابر زمین جِرم دارد، حول ستارهٔ کوتولهٔ سرخ گلیزهٔ ۵۸۱ پیدا کنند. این کوتولهٔ سرخ که در فاصلهٔ ۲۰.۴ سال نوری از ما و در صورت فلکی میزان واقع است، علی‌رغم فاصلهٔ کمی که با زمین دارد، فقط به کمک تلسکوپ قابل مشاهده است. اخترشناسان سیارهٔ تازه‌کشف‌شدهٔ حول این ستاره را گلیزهٔ ۵۸۱b نامیدند. این سیاره هر ۵.۴روز یک بار در مداری با فاصلهٔ شش میلیون کیلومتر از ستارهٔ مادر خود به دور آن می‌گردد.

یک سال بعد، اخترشناسان رصدخانهٔ ژنو به رهبری استفان آدری، با کمک یک طیف‌نگار بسیار دقیق که بر روی تلسکوپ ۳.۶ متری رصدخانهٔ جنوبی اروپا در شیلی نصب شده بود، دو سیارهٔ دیگر هم حول ستارهٔ کوتولهٔ سرخ مزبور پیدا کردند. یکی از این سیاره‌ها که گلیزهٔ ۵۸۱c نامیده شده است، فقط پنج برابر زمین جِرم دارد. دورهٔ تناوب مداری این سیاره تقریباً سیزده روز است و در مداری با فاصلهٔ یازده میلیون کیلومتر حول ستارهٔ مادر خود می‌گردد. سیارهٔ دیگر یعنی سیارهٔ گلیزۀ ۵۸۱d هشت برابر زمین جِرم دارد و در مداری سه و نیم برابر دورتر هر دوازده هفته یک بار به دور ستارهٔ مادر خود در حال گردش است.

کشف سیارهٔ گلیزهٔ ۵۸۱c به طور رسمی در ۲۴ آوریل ۲۰۰۷ اعلام شد. هر چند فاصلهٔ این سیاره تا ستارهٔ مادر خود به طور نسبی بسیار کم است، آدری و همکارانش بر این باورند که با توجه به آنکه ستارهٔ مادر این سیاره یک کوتولهٔ سرخ است و گرما و نور کمی از خود تابش می‌کند، قاعدتاً باید دمای سطحی سیارهٔ گلیزهٔ ۵۸۱c چیزی مابین صفر تا چهل درجهٔ سانتی‌گراد باشد. این بدان معناست که حداقل به لحاظ نظری آب مایع ممکن است در سطح این سیاره وجود داشته باشد و بدین ترتیب، گلیزهٔ ۵۸۱c نخستین سیارهٔ فراخورشیدی زیست‌پذیر کشف‌شده محسوب می‌شود. اگر این سیاره از صخره‌هایی با چگالی مشابه زمین تشکیل شده باشد، باید ابعاد آن در حدود یک و نیم برابر ابعاد زمین خودمان باشد.»