کتاب پیکاسو در ساحل

کتاب پیکاسو در ساحل نوشتهٔ جولین باگینی و ترجمهٔ حسین یعقوبی است. نشر دیوار این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب محرکی برای تفکر بیشتر و بهتر است.

درباره کتاب پیکاسو در ساحل

کتاب پیکاسو در ساحل (چطور در اتاقتان فیلسوف شوید) که جزو مجموعهٔ «دریچهٔ زندگی» است، با مقدمه‌ای تحت‌‌عنوان «لذات فلسفه (خوانی)» آغاز شده است. این کتاب نوشتهٔ سردبیر مجلهٔ فلاسفه و نویسندهٔ بیش از ۲۰ کتاب در زمینهٔ فلسفهٔ عمومی و برابر با ۱۰۰ مثال و مسئله است که از استدلالات فلاسفه و متفکران بزرگ تاریخ گرفته شده است. گفته شده است که این کتاب نه یک کتاب مرجع است و نه حل‌المسائل معماهای فلسفی. هدف این مجموعه خلق یک انگیزش ذهنی است؛ محرکی برای تفکر بیشتر و بهتر.

خواندن کتاب پیکاسو در ساحل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب محرکی برای تفکر بیشتر و بهتر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب پیکاسو در ساحل

«رشوهٔ نیک

نخست‌وزیر خود را «سیاست‌مداری صادق و پاک‌دست» می‌دانست. او واقعاً از نفوذ فساد و فریب‌کاری به سیاست‌ورزی بیزار بود و می‌خواست دولتی پاک‌تر و صادق‌تر نسبت به دولت‌های قبلی را اداره کند.

بااین‌حال اتفاقی افتاد که او را سر یک دوراهی دشوار قرار داد. در جریان یک مهمانی در داونینگ استریت، تاجر مشهور و بسیار موفقی به نخست‌وزیر نزدیک شد و او را به کناری کشید. مرد تاجر بابت برخی فعالیت‌های تجاریِ مشکوک و شایعات پیرامونش فرد بدنامی بود، اما مأموران قانون تاکنون نتوانسته بودند مدرک محکمه‌پسندی علیه او پیدا کنند و از این‌رو فاقد سابقهٔ کیفری بود.

تاجر با صدایی آهسته به نخست‌وزیر گفت: «خیلی‌ها از من خوش‌شون نمی‌آد و در مورد تجارت‌های غیرقانونی و کثیفی که می‌گن من توشون دست دارم حرف‌های ناخوشایندی می‌زنند. در صورتی که تا حالا نتونستند هیچ‌چیزی رو ثابت کنند و سابقهٔ من پاکِ پاکه. البته خودتون خوب می‌دونید که تهمت مثل ذغاله، حتی اگه آدم رو نسوزونه، سیاهش می‌کنه. من الآن ثروتمندم، خیلی ثروتمند، اما به خاطر این شایعات کثیف بدنام شدم. من اعتبار و احترام می‌خوام و فکر می‌کنم شما بتونید کاری برای من بکنید. می‌دونم که شما آدم خوب و دلسوزی هستید و می‌خوام یه پیشنهاد درجه‌یک به‌تون بدم. من حاضرم ده‌میلیون پوند برای کمک به تأمین آب سالم و قابل‌شرب برای صدها هزار نفر در افریقا پرداخت کنم، اگه به‌م تضمین بدید که اسمم تو فهرست کسانی باشه که ملکه قراره، به پاس خدمات‌شون به کشور، به‌شون لقب "سِر" بده.»

سپس ضربه‌ای دوستانه به پشت نخست‌وزیر زد و گفت: «دربارهٔ پیشنهادم خوب فکر کنید.» بعد از او دور شد. نخست‌وزیر می‌دانست که این نوعی رشوه است. اما آیا واقعاً فروش یکی از بالاترین افتخارات کشور در ازای برخورداری جمع عظیمی از مردم فقیر و محروم از آب آشامیدنیِ سالم عمل اشتباهی بود؟

کسانی که اخلاقیات دغدغه‌شان است دو نگرش متفاوت به ماجرای رشوهٔ نیک دارند. طرف‌داران دیدگاه اصالت سود، از آن‌جا که معتقدند نتیجهٔ مطلوب اخلاقی چیزی است که بیش‌ترین سود را برای بیش‌ترین تعداد افراد به همراه دارد، بی‌شک معتقدند که نخست‌وزیر باید پیشنهاد تاجر را بپذیرد. یک دودوتا چهارتای اخلاقی ساده است: اگر او دریافت این رشوه را بپذیرد، صدها هزار نفر آب پاک دریافت می‌کنند، در ازایش یک ثروتمند بدنام لقب «سِر» می‌گیرد و تنها هزینه‌اش ناراحتی و عصبانیت عده‌ای از تماشای تجلیل ملکه از یک موجود شبه‌جنایتکار پلشت بدنامِ حریص است.

از سوی دیگر، اصول‌گرایان اخلاقی باور دارند که نخست‌وزیر به‌هیچ‌عنوان نباید این پیشنهاد را بپذیرد، چون امور مملکتی باید مطابق روال قانونی اداره شود. مجریان قانون تحت هیچ شرایطی نباید اجازهٔ خرید عناوین و افتخارات را به ثروتمندان بدهند، چون حتی اگر آن پول صرف امور خیریه شود، نقطهٔ شروع و دریچه‌ای برای نفوذ فساد و جایگزینی پول به جای شایستگی خواهد شد.

برای این‌که خوب متوجه شوید که نخست‌وزیر در چه دوراهی دشواری گیر کرده و باید چه انتخاب سختی بکند، لازم است به استدلال قوی هر دو طرف ماجرا دقت کنید. لزوم شایسته‌سالاری و حاکمیت قانون مطمئناً برای هر جامعهٔ دموکراتیکی بسیار مهم است. اما اگر کمی دور زدن قوانین عواقب بسیار خوب و پیامدهای بد ناچیز داشته باشد، آیا احمقانه یا حتی غیراخلاقی نیست که سفت‌وسخت به آن‌ها پای‌بند باشیم و گاهی کمی آن‌ها را زیر پا نگذاریم؟

به زعم گروه اول، ما در این‌جا با معضل اخلاق‌گرایی افراطی مواجه هستیم. نخست‌وزیر مشتاق ادارهٔ یک دولت پاک است و این به معنای دور نگه داشتن خودش از هرگونه فساد و رانت مالی است.

اما در این مورد میل او به پاک‌دستی ممکن است به قیمت قربانی کردن رفاه هزاران افریقایی تمام شود، که در صورت نرمش قهرمانانهٔ او آب تمیز دریافت می‌کنند، و در صورتی که پاسخ رد دهد می‌توان این اتهام را به او وارد کرد که بیش‌تر به پاک نگه داشتن رزومهٔ خود علاقه دارد تا این‌که دنیا را به مکانی بهتر تبدیل کند.

بنابراین تمایل ظاهری او به اخلاقی بودن، در ذات خود، ماهیتی خودخواهانه و غیراخلاقی دارد. رضایت باطنی او از پاک‌دستی و فسادناپذیری‌اش سبب می‌شود که هزاران نفر برای تهیهٔ آب پاک متحمل مشقت زیاد شوند، بر اثر مصرف آب آلوده بیمار شوند و یا حتی جان خود را از دست بدهند.»