کتاب ساختن جامعه شایسته

کتاب ساختن جامعه شایسته نوشتهٔ پیتر تاونسند و ترجمهٔ میکاییل عظیمی است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است. نویسنده در این اثر تأملی دوباره بر نقش تأمین اجتماعی در توسعه ارائه داده است.

درباره کتاب ساختن جامعه شایسته

کتاب ساختن جامعه شایسته (Building Decent Societies) آرمان‌گرایانه و هم‌زمان، واقع‌گرایانه و عمل‌گرایانه است. آرمان‌گرایانه است؛ زیرا نویسندگان بر این عقیده هستعند که می‌توانند هدف تقویت تأمین اجتماعی و گسترش پوشش را محقق کنند. هم‌زمان، این کتاب واقع‌گرایانه است؛ زیرا موانع موجود در این مسیر را شناسایی و ارزیابی می‌کند. درنهایت، این کتاب عمل‌گرایانه است؛ زیرا نشان می‌دهد چگونه باید این موانع را از پیش پا برداشت. برای مدتی طولانی، تأمین اجتماعی به‌عنوان یکی از ویژگی‌های جوامع ثروتمند شناخته می‌شد؛ جوامعی که دور از دسترس کشورهای فقیر بودند. اما دربارهٔ اینکه چگونه تأمین اجتماعی کشورهای ثروتمند امروز را در رسیدن به جایی که هستند، کمک کرده و در توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی آن‌ها نقش داشته، کمتر تأمل شده است. امروزه این شرایط، درحال تغییر است. دسترسی فراگیر به تأمین اجتماعی که به تقویت و ارتقای سطوح بالای رشد اقتصادی و ثبات اجتماعی کمک می‌کند، به‌طور فزاینده‌ای، به‌عنوان یکی از عوامل مؤثر بر توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی در کشورهای کم‌درآمد و دارای درآمد متوسطِ امروز، شناخته می‌شود. دسترسی فراگیر به تأمین اجتماعی بخشی از مفهوم متوازن‌تر توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی را رقم می‌زند که به «رشد فقرزدا» یا «رشد همراه با برابری» اشاره دارد. با توجه به پیوند نزدیک این مفاهیم، ILO به بسط مفهوم «کار شایسته» اقدام کرده است که در چارچوب این مفهوم، حمایت‌های اجتماعی یکی از ستون‌های چهارگانه است (به همراه حقوق کار، اشتغال مولد و گفت‌وگوی اجتماعی) و دسترسی فراگیر به تأمین اجتماعی با دیگر ستون‌های مفهوم کار شایسته ارتباطی نزدیک دارد. مفهوم کار شایسته در پرتوی مباحث بی‌شمار با ارکان مختلف ILO (دولت‌ها، کارفرمایان، کارگران و همچنین شرکا که عامل پیشبرد مفهوم کار شایسته بودند) شکل گرفته است. این اثر دربردارندهٔ مطالب و مقالاتی از ۲۴ نویسنده است که پیتر تاونسند آن‌ها را گردآوری کرده است.

خواندن کتاب ساختن جامعه شایسته را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ جامعه‌شناسی و دانشجویان علوم اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ساختن جامعه شایسته

«گذار به دموکراسی در سال ۱۹۹۴، کنگرهٔ ملی آفریقا را به‌قدرت رساند که تعهد آن، رژیمی غیرنژادی و آفریقای متحد و همچنین، توزیع ثروت کشور به‌صورتی عادلانه‌تر بود. با این همه، با افزایش کشورها در دنیا، نابرابری نیز باقی ماند. دولت جدید وارث یک نظام گستردهٔ تأمین اجتماعی بود. به‌رغم سیاست‌های معمولاً محافظه‌کارانهٔ اقتصاد کلان در سال ۱۹۹۶، هزینهٔ مستمری‌ها و کمک‌های اجتماعی که دو موضوع اصلی در این فصل هستند، به‌سرعت افزایش یافت. پرداخت‌های نقدی غیرمشارکتی در سال ۱۹۹۳، از نظر نژادی، برابر پرداخت می‌شد و به حدود یازده‌میلیون نفر می‌رسید که معادل یک‌چهارم جمعیت ۴۴ میلیونی کشور بود. این پرداخت، مداخلهٔ مالی قابل‌توجهی بود که حدود ۱۷ درصد مخارج دولت در سال ۲۰۰۶-۲۰۰۷ را شامل می‌شد. بخش عمدهٔ افزایش تعداد ذی‌نفعان در سال‌های اخیر، ناشی از ارائهٔ مزایای نقدی تازه در سال ۱۹۹۸، به فرزندان جوان بوده است.

نمایندگان کشورهای همسایهٔ عضو جامعهٔ توسعهٔ آفریقای جنوبی (SADC)، از سیاست‌های رفاهی دولت برای کودکان، ازکارافتادگان و سالمندان، شگفت‌زده شدند. نمایندگان کشورهایی که دارای نظام‌های رفاهی به‌خوبی سازماندهی‌شده هستند، از مشاهدهٔ آفریقای جنوبی وحشت کرده بودند؛ از اینکه کشوری دارای این میزان از ثروت، نظام رفاهی‌ای بسیار ناهموار و تکه‌تکه دارد. [چراکه] پوشش اندکی برای بیکاری وجود دارد؛ درحالی‌که براساس تعریف محدود بیکاری، این نرخ حدود ۲۶ درصد است و براساس تعریف گستردهٔ نرخ بیکاری، به ۴۰ درصد می‌رسد که شامل کارگران ناامید از یافتن شغل نیز هست. اگر کسی سرپرستی کودک یا جوانی را برعهده نداشته باشد و ازکارافتاده یا سالمند نباشد، اصلاً هیچ پوشش و حمایتی نخواهد داشت. حمایت از کودکان موجود، اصلاً مشروط به هیچ شرطی نیست. بنابراین، در خود بخش اجتماعی، به‌طور متناقض، هم کارهای تحسین‌برانگیز بسیار زیادی انجام شده است و هم باید کارهای بسیاری انجام شود تا بتوان مطمئن شد که همهٔ ساکنان آفریقای جنوبی دارای امنیت پایه هستند. لازم است تا باور تورهای ایمنی کوتاه‌مدت را کنار گذاشت و به‌سمت شرایطی جابه‌جا شد که تأمین اجتماعی ویژگی اصلی توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی است.»