کتاب ژاپن قدیم

کتاب ژاپن قدیم نوشتهٔ دان ناردو و ترجمهٔ پریسا صیادی است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. این اثر از مجموعهٔ «مجموعه تاریخ جهان» است.

درباره کتاب ژاپن قدیم

دان ناردو در کتاب ژاپن قدیم (Traditional Japan) بیان کرده است که ژاپنی‌ها همواره به منحصربه‌فرد بودن خود می‌بالند. مطمئناً افتخار به کشور و دستاوردهای آن فقط مختص ژاپنی‌ها نیست. احساس قوی هویت و تعلق خاطر داشتن و دلبستگی به کشور و آرمان‌های آن احساسی مشترک در میان همه انسان‌هاست، اما به نظر می‌رسد که این احساس در ژاپن قوی‌تر از جاهای دیگر است. همان‌طور که تاریخ ژاپن از دوران باستان تا سال ۱۸۶۸ نشان می‌دهد، نوعی همبستگی ملی که در این کشور دیده می‌شود، عمیقاً ریشه در رویدادهای سیاسی و فرهنگی ژاپن «قدیم» دارد. در سال ۱۸۶۸ ژاپن که از نظر اقتصادی و نظامی کشوری عقب‌مانده بود برای آن‌که بتواند با سایر کشورها رقابت کند برنامه مدرنیزاسیون سریع را شروع کرد. با این‌که ژاپن با اقتصاد و قدرت نظامی مدرن وارد قرن بیستم شد، مردمش بسیاری از اندیشه‌ها و نگرش‌های دوره قدیم را حفظ کردند. احساس قوی همبستگی ملی یکی از ویژگی‌های برجای‌مانده از این طرز فکر ژاپن قدیم و سنتی است. این احساس آشکارا در نگرش ژاپنی‌ها به بیگانگانی که از ژاپن دیدن می‌کردند، نمایان بود. تا قرم‌ها، به‌ویژه در سده‌های هفدهم و هجدهم، در این کشور به خارجی‌ها بدگمان بودند و روی خوش به آن‌ها نشان نمی‌دادند. حتی امروزه هم آثاری از انزجار از خارجی‌ها که میراث گذشته است، در ژاپن دیده می‌شود. ژاپنی‌ها با بازدیدکنندگان خارجی رفتاری مؤدبانه دارند، اما با این ذهنیت که آن‌ها دیر یا زود به وطنشان برمی‌گردند. از نظر اغلب ژاپنی‌ها، خارجی‌ها همواره بیگانه باقی می‌مانند، برخلاف آمریکایی‌ها که معمولاً خارجی‌ها را شهروندان بالقوه ایالات متحده می‌دانند. آمریکا کشوری است که مهاجران آن را ساخته‌اند؛ مردمانی از سرزمین‌های دیگر که ناامیدانه به دنبال رؤیای آمریکاییِ آزادی و فرصت اقتصادی بودند. از این رو، آمریکایی‌ها اغلب فرضشان بر این است که بیشتر خارجی‌ها، چه بر زبان بیاورند چه نیاورند، دوست دارند آمریکایی شوند. اما ژاپنی‌ها هیچ‌گاه توقع نداشته‌اند یا نخواسته‌اند بیگانگان ژاپنی شوند. برای آگاهی از تاریخ این کشور، کتاب حاضر را بخوانید.

خواندن کتاب ژاپن قدیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران تاریخ جهان، به‌ویژه تاریخ ژاپن پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ژاپن قدیم

«خاندان توکوگاوا از سال ۱۶۰۰ تا دهه ۱۸۶۰ بر ژاپن حکومت کردند. در این دوران کشور تحت فرمانروایی آن‌ها عمدتاً به جامعه‌ای آرام، صلح‌طلب و بسیار ملی‌گرا، یا وطن‌پرست، تبدیل شد. اما فرمانروایان توکوگاوا که می‌ترسیدند بیگانگان موجب فساد شوند و نظم موجود را به خطر اندازند تصمیم گرفتند تمام غیرژاپنی‌ها را بیرون کنند. قرن‌ها ژاپن در انزوا توسعه یافته بود و در این زمان کشور بیش از هر زمان دیگری ارتباطش را با بقیه جهان قطع کرده بود. از این رو کشور در صلح و آرامش به سر می‌برد، اما درباره تحولاتی که داشتند جهان را تغییر می‌دادند یا اصلاً چیزی نمی‌دانستند یا خیلی کم می‌دانستند: ظهور علم جدید، گسترش تجارت جهانی، و شروع انقلاب صنعتی. در همان زمان که فئودالیسم از اروپا و دیگر نواحی برچیده شده بود، کماکان به شکل دیگری در ژاپن برقرار بود. از این رو ژاپنی‌ها بسیاری از ارزش‌های فئودالی مانند وفاداری بی‌چون‌وچرا به اربابان را تا دوران مدرن کاملاً حفظ کردند. سرانجام علی‌رغم خواست مردم برای برکنار ماندن، جهان بیرون به ژاپن نزدیک می‌شد و ژاپنی‌ها تحت فشار پیوستن به جامعه جهانی مدرن بودند.

فرو رفتن ژاپن در انزوای تقریباً واقعی پس از انتصاب توکوگاوا اییاسو به مقام شوگونی در سال ۱۶۰۳ شروع شد. اییاسو فقط دو سال شوگون بود و این مقام و عنوان را در سال ۱۶۰۵ به پسرش هیدتادا واگذار کرد. اما این تمهیدات صرفاً جنبه نمایشی داشت، چرا که اییاسو همچنان تا سال‌ها در مقام غیررسمی «شوگون بازنشسته» قدرت واقعی را در کشور در دست داشت.

اییاسو دریافت که کنترل سفت‌وسخت دایمیوها، که او و جانشینان برجسته‌اش مغلوبشان کرده بودند، رمز حفظ یکپارچگی جدید کشور است. از این رو تقسیماتی انجام داد و قوانین فئودالی جدید و سختگیرانه‌ای وضع کرد و نزدیک به ۳۰۰ دایمیوی منطقه‌ای را در سه گروه یا طبقه عمومی دسته‌بندی کرد. اعضای طبقه اول را «شین‌پَن‌ها» تشکیل می‌دادند ــ دایمیوهای خویشاوند ــ اربابانی که با اییاسو خویشاوند بودند و املاکشان درست در کنار زمین‌های توکوگاوا قرار داشت. شین‌پن‌ها ثروتمند و دارای امتیازات ویژه‌ای بودند و القاب و عناوین افتخاری برجسته‌ای در باکوفوی اییاسو داشتند.»