کتاب جنگ شیمیایی عراق علیه ایران

کتاب جنگ شیمیایی عراق علیه ایران نوشتۀ شیرزاد خزایی در انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است.

درباره کتاب جنگ شیمیایی عراق علیه ایران

کتاب جنگ شیمیایی عراق علیه ایران جزوی از طرح تدوین تاریخ انقلاب اسلامی در مرکز اسناد انقلاب است. این کتاب جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران را از چشم‌انداز حملات شیمیایی بررسی نظامی و حقوقی کرده و تبعات سیاسی و اجتماعی آن را توضیح داده است.

کتاب جنگ شیمیایی عراق علیه ایران در ۶ فصل تدوین شده است که عبارت‌اند از:

فصل ۱: تاریخچه استفاده از سلاح‌های شیمیایی

فصل ۲: پیشینه اختلافات مرزی ایران و عراق

فصل ۳: روند حملات شیمیایی عراق علیه ایران

فصل ۴: تجهیز شیمیایی عراق توسط کشورهای غربی و شرقی

فصل ۵: عملکرد سازمان ملل در جنگ ایران و عراق

فصل ۶: آمار شهدا و مصدومان شیمیایی

در فصل اول جنگ شیمیایی، طبقه‌بندی و کلیات عوامل شیمیایی، تسلیحات شیمیایی در گذر زمان، عوامل شیمیایی در دوران جنگ سرد، تاریخچۀ خلع سلاح شیمیایی، معاهدۀ ورسای، معاهدۀ واشنگتن، معاهدۀ ۱۷ ژوئن ۱۹۲۵ ژنو و کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی بررسی شده است. در فصل دوم  پیشینۀ اختلافات مرزی ایران و عراق از جمله تشکیل کشور عراق، معاهدۀ ۱۹۳۷ ایران و عراق، دولت عراق از سقوط سلطنت تا روی کار آمدن صدام حسین، دولت احمد حسن البکر و دولت صدام بررسی و تحلیل شده است. در فصل سوم که مهم‌ترین فصل کتاب است علل و عوامل، روند و نتایج حملات شیمیایی عراق علیه ایران ارزیابی شده است. در فصل چهارم به موضوع تجهیز شیمیایی عراق توسط کشورهای غربی و شرقی پرداخته شده و به نقش شوروی، فرانسه، آمریکا، انگلیس، ایتالیا، آلمان و کشورهای دیگر مانند شیلی، بلژیک و یوگسلاوی و غیره... اشاره شده است. کارخانه‌های شیمیایی عراق نیز در همین فصل بررسی شده‌اند. دو فصل آخر نیز چنان‌که از عنوانشان پیداست دربارۀ عملکرد سازمان ملل در جنگ ایران و عراق و آمار شهدا و مصدومان شیمیایی دو کشور در این جنگ است.

خواندن کتاب جنگ شیمیایی عراق علیه ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران تاریخ معاصر، تاریخ نظامی، دفاع مقدس و علوم سیاسی و روابط‌ بین‌الملل پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جنگ شیمیایی عراق علیه ایران

«صدام که در آغاز جنگ تصور می‌کرد در مدت کوتاهی می‌تواند اهداف خود را در ايران محقق سازد، پس از فتح خرمشهر و ورود نيروهاي ايران به داخل خاک عراق به استفاده‌ی گسترده از سلاح‌های شيميایی روی آورد. اوج جنگ شيميایی رژيم بعثی عراق عليه ايران در عمليات خيبر، فاو، سردشت و حلبچه صورت گرفت. ارتش عراق با استفاده از اين سلاح‌های مرگبار عليه ايرانيان و حتي کُردهای شمال عراق به اقدام غيرقانونی و غيرانسانی مبادرت ورزيد و دولت عراق نيز تمامی معاهدات بين‌المللی و منشور سازمان ملل را نقض کرد. همچنين دبيرکل سازمان ملل و شورای امنيت نيز با سکوت و عدول از انجام وظايف قانونی در جلوگيری از اقدامات صدام حسين، شريک جرم دولت عراق شدند و بدون آنکه نامی از دولت عراق به ميان آورند صرفاً به محکوميت استعمال سلاح‌های شيميایی بسنده کردند.»