کتاب خاطرات دکتر فریدون سیامک نژاد

کتاب الکترونیکی «خاطرات دکتر فریدون سیامک‌نژاد» اثری است که به کوشش رضا بسطامی و عباس آقایی جیرهنده تدوین شده و نشر مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن را منتشر کرده است. این کتاب در قالب خاطرات، روایت زندگی و مبارزات «فریدون سیامک‌نژاد» را از دوران کودکی تا سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بازگو می‌کند. محوریت اثر بر نقش دانش‌آموزان، دانشجویان و فرهنگیان در مبارزات ضد رژیم پهلوی و تحولات اجتماعی و سیاسی آن دوران استوار است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب خاطرات دکتر فریدون سیامک نژاد

«خاطرات دکتر فریدون سیامک‌نژاد» در قالب ناداستان و تاریخ شفاهی، تصویری از زندگی فردی و اجتماعی یکی از فعالان مذهبی و سیاسی دوران پهلوی و انقلاب اسلامی را ارائه می‌دهد. این کتاب حاصل ده جلسه مصاحبه ویدئویی با «فریدون سیامک‌نژاد» است که توسط رضا بسطامی و عباس آقایی جیرهنده گردآوری و تدوین شده است. ساختار کتاب به چهار فصل تقسیم شده و هر فصل به دوره‌ای از زندگی راوی اختصاص دارد: از کودکی و تحصیل در دبیرستان کمال تا ورود به دانشگاه، سال‌های زندان و مبارزه، دوران خدمت سربازی و نهایتاً فعالیت‌های پس از پیروزی انقلاب. اثر با زبانی روایی و مستند، به نقش مدارس اسلامی، معلمان و دانشجویان در شکل‌گیری و تداوم نهضت اسلامی می‌پردازد و در کنار روایت شخصی، به بازتاب فضای اجتماعی و سیاسی آن سال‌ها نیز توجه دارد. کتاب با اسناد و تصاویر تکمیل شده و به عنوان بخشی از پروژه تدوین تاریخ انقلاب اسلامی، تلاش دارد سهم گروه‌های مختلف اجتماعی را در تحولات معاصر ایران نشان دهد.

خلاصه کتاب خاطرات دکتر فریدون سیامک نژاد

کتاب «خاطرات دکتر فریدون سیامک‌نژاد» با روایت زندگی راوی از خردسالی در خانواده‌ای مذهبی در تهران آغاز می‌شود. سیامک‌نژاد در محلهٔ مولوی به دنیا آمد و دوران کودکی‌اش را در شرایط اقتصادی دشوار سپری کرد. او تحصیلات ابتدایی را در دبستان منیر گذراند و سپس وارد دبیرستان کمال شد؛ مدرسه‌ای که به واسطهٔ معلمان مذهبی و سیاسی‌اش، زمینهٔ آشنایی او با مسائل سیاسی و اجتماعی را فراهم کرد. در این دبیرستان، معلمانی چون شهید رجائی، شهید باهنر و جلال‌الدین فارسی نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت سیاسی و مذهبی دانش‌آموزان داشتند. پس از پایان دبیرستان، سیامک‌نژاد وارد دانشکدهٔ داروسازی دانشگاه تهران شد. ورود به دانشگاه مصادف با اوج‌گیری فعالیت‌های سیاسی و مذهبی در میان دانشجویان بود. او به همراه دوستانش در تظاهرات و اعتصابات دانشجویی شرکت کرد و به دلیل فعالیت‌های سیاسی، چندین بار توسط ساواک دستگیر، بازجویی و شکنجه شد. خاطرات او از زندان، بازجویی‌ها، سلول‌های انفرادی و هم‌بندی با دیگر فعالان سیاسی، بخش مهمی از کتاب را تشکیل می‌دهد. در ادامه، کتاب به دوران خدمت سربازی سیامک‌نژاد می‌پردازد؛ دورانی که او در پادگان‌های مختلف و شهرهایی چون بیرجند خدمت کرد و همچنان به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد. با شدت گرفتن نهضت انقلابی مردم ایران، سیامک‌نژاد در رویدادهایی چون پایین‌کشیدن مجسمهٔ شاه در نهاوند و کمیتهٔ استقبال از امام خمینی نقش داشت. پس از پیروزی انقلاب، او در مدرسهٔ رفاه و زندان قصر با چهره‌های شاخص انقلاب همکاری کرد و مسئولیت‌هایی در حوزهٔ داروسازی و وزارت کار بر عهده گرفت. کتاب با روایت تجربه‌های شخصی، فضای اجتماعی و سیاسی پیش و پس از انقلاب را از زاویهٔ دید یک فعال مذهبی و سیاسی بازتاب می‌دهد.

چرا باید کتاب خاطرات دکتر فریدون سیامک نژاد را بخوانیم؟

این کتاب با تکیه‌بر روایت دست‌اول از یکی از فعالان مذهبی و سیاسی دوران پهلوی و انقلاب اسلامی، تصویری ملموس از فرازونشیب‌های مبارزات دانش‌آموزان، دانشجویان و فرهنگیان ارائه می‌دهد. خواننده با مطالعهٔ این اثر، نه‌تنها با زندگی شخصی «فریدون سیامک‌نژاد» آشنا می‌شود، بلکه می‌تواند فضای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ایران پیش از انقلاب را از زاویهٔ نگاه یک شاهد عینی تجربه کند. خاطرات زندان، بازجویی‌ها و مقاومت در برابر فشارهای ساواک، به‌ویژه برای کسانی که به تاریخ معاصر ایران علاقه دارند، جذابیت و اهمیت ویژه‌ای دارد. همچنین، نقش مدارس اسلامی و معلمان در تربیت نسل انقلابی و تأثیرگذاری بر تحولات اجتماعی، از دیگر نکات برجستهٔ کتاب است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران، پژوهشگران حوزهٔ انقلاب اسلامی، دانشجویان رشته‌های تاریخ، علوم سیاسی و مطالعات فرهنگی، و کسانی که به روایت‌های دست‌اول از مبارزات سیاسی و اجتماعی علاقه دارند، مفید است. همچنین برای کسانی که دغدغهٔ شناخت نقش آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها در تحولات اجتماعی را دارند، این اثر پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب خاطرات دکتر فریدون سیامک نژاد

«در آن دوران به‌طور مشخص در تهران دو مرکز آموزشی وجود داشت که به «دبیرستان‌های مذهبی» مشهور بودند: یکی مدرسهٔ علوی و دیگری دبیرستان کمال. دبیرستان علوی صرفاً مذهبی بود ولی دبیرستان کمال جنبهٔ مذهبی-سیاسی داشت. علت آن هم این بود که بنیانگذاران آن افرادی سیاسی بودند. این دبیرستان توسط اعضای نهضت آزادی تأسیس شده بود و آن موقع نهضت آزادی یک جایگاهی داشت و با دیدگاهی که الان نسبت به بحث و تفکر نهضت آزادی وجود دارد متفاوت بود. بعد از پایان دورهٔ دبستان چون دبیرستان کمال یکی از دبیرستان‌های اسلامی و سیاسی آن دوران بود و همچنین به خاطر نزدیکی آن به منزل ما در آنجا ثبت‌نام کردم. اولین چیزی که به‌طور مشخص در دبیرستان کمال به چشم می‌خورد این بود که در هیچ کجای دبیرستان عکس شاه وجود نداشت. در صورتی که در آن زمان وجود عکس شاه در همهٔ مراکز یک امر طبیعی و تقریباً اجباری بود و شاید در آن دوره دبیرستان کمال تنها مرکز آموزشی بود که در کلاس‌هایش عکس شاه نبود. این مسئله در درجهٔ اول در ذهن دانش‌آموز ایجاد سوال می‌کرد که چرا در دبیرستان و کلاس‌های آن عکس شاه وجود ندارد؟ و به دنبال این سوال اولین جرقهٔ مسائل سیاسی در ذهنش به وجود می‌آمد و من اول بار در آنجا با وقایع سیاسی آشنا شدم. در آنجا درسی نبود که در داخل آن گریزی به صحرای کربلا و مسائل سیاسی زده نشود و گذشته از آن معلمینی که در آن دبیرستان تدریس می‌کردند غالباً کسانی بودند که سابقهٔ زندان یا مبارزهٔ سیاسی داشتند.»