کتاب در باب تربیت احساسات

کتاب در باب تربیت احساسات نوشتهٔ آلن دوباتن و ترجمهٔ عظیمه ستاری است. انتشارات کتابسرای نیک این کتاب در حوزهٔ روان‌شناسی عمومی را منتشر کرده است.

درباره کتاب در باب تربیت احساسات

این کتاب یکی از جلدهای مجموعهٔ «مدرسهٔ زندگی» است. کتاب در باب تربیت احساسات (An Emotional Education) از نیازی ضروری که به آن بی‌توجهی شده، سخن گفته است؛ نیاز به شناخت و واکاوی عواطف و احساسات درونی خود و دیگران. آلن دوباتن در صحبت پیرامون این مسئله، از عبارت هوش هیجانی استفاده کرده است؛ یکی از انواع هوش و یکی از ابزارهایی که ما را در رسیدن به زندگی شادتر و موفق‌تر یاری می‌رساند. فرض اینکه درک هیجانی، امری آموزش‌ناپذیر است و در قلمرو غرایز و کشف و شهود جا دارد، باعث می‌شود در هزارتوی پیچیدهٔ ذهن خود تنها رها شویم و بدون نیروی کمکی، مسیر دشوار خودشناسی را پشت سر بگذاریم. این مسئله به‌‌باور آلن دوباتن همان‌قدر عجیب است که انتظار داشته باشیم هر نسل خودش قوانین فیزیک را کشف کند. این نویسنده ابتدا تاریخچه‌ای مختصر شرح داده و علل و ریشه‌های عدم‌شناخت عواطف و احساسات و رواج کشف و شهودهای تربیت‌نشده را بررسی کرده است. او نظام آموزشی، دین، رمانتیسیسم و بسیاری عوامل را در این زمینه مقصر می‌داند؛ سپس هوش را به انواع مختلفی تقسیم کرده و بر روی یکی از انواع آن یعنی هوش هیجانی دست گذاشته است. هوش هیجانی را همان توانایی درک افراد برای شناخت احساسات و واکنش‌های خود و دیگران دانسته‌اند. یک فرد با هوش هیجانی بالا، از ضعف‌های خود آگاه است و می‌تواند دیگران را با زبانی نرم از نقص‌هایشان آگاه کند. چنین فردی عشق را یک مهارت می‌داند که در پی اعتماد، تفاهم، گذشت و... به دست می‌آید و نه احساسی که باید بر او حادث شود. در این باره بیشتر بدانید.

خواندن کتاب در باب تربیت احساسات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلن دوباتن

آلن دوباتن نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونی است که دغدغه‌اش نوشتن دربارهٔ زندگی روزمره به‌شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند. آلن دوباتن در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او مشغول مدیریت در مؤسسهٔ خود به نام «مدرسه‌ٔ زندگی» بوده است. این نویسنده به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن به بیش از ۳۰ زبان دنیا از جمله پارسی ترجمه‌ شده‌اند. دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد، ولی برای نوشتن کتاب‌های فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد.

کتاب‌های «تسلی‌بخشی‌های فلسفه» و «هنر سیر و سفر» از کتاب‌های این نویسنده هستند. اولین کتاب آلن دوباتن به نام «جستارهایی در باب عشق» در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که بسیار زود در فهرست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از ۲ میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

موضوعاتی که در «مدرسهٔ زندگی» تدریس می‌شوند متنوعند، اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند؛ زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در ۶ دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود؛ خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت. نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای در این مؤسسه کار می‌کنند. باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند.

آلن دو باتن کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار کتاب‌های «جستارهایی در باب عشق»، «معماری خوشبختی»، «شغل موردعلاقه»، «خودشناسی»، «تسلی‌بخشی‌های فلسفه»، «هنر سیر و سفر»، «اضطراب منزلت»، «دین برای خداناباوران»، «سیر عشق»، «آرامش»، «هنر همچون درمان» و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخشی از کتاب در باب تربیت احساسات

«کودک خوب تکالیفش را سر وقت انجام می‌دهد؛ تمیز و دقیق می‌نویسد؛ تختخوابش مرتب است؛ اغلب کمی خجالتی و سر به زیر است؛ می‌خواهد به پدر و مادرش کمک کند و در سرازیری تپه ترمز دوچرخه‌اش را می‌گیرد.

از آنجا که کودک خوب دردسرهای فوری و بی‌شمار ندارد، دوست داریم گمان کنیم همه چیز عالی پیش می‌رود. ما از جانب او دغدغهٔ خاصی نداریم؛ باید نگران آن کودکی باشیم که در زیرگذرها نقاشی دیواری می‌کشد. مردم تصور می‌کنند کودکان خوب، خوبند؛ زیرا همهٔ انتظارات ما را برآورده می‌کنند.

و البته مشکل دقیقاً همین‌جاست. غم‌های نهان و مشکلات آیندهٔ دختران یا پسران خوب ناشی از نیاز بی‌پایان آن‌ها به تحسین بیش‌ازحد است. کودک خوب، خوب نیست؛ زیرا از قضای روزگار نمی‌تواند چیز دیگری جز این باشد. او خوب است؛ زیرا هیچ گزینهٔ دیگری نداشته است، بخش‌های سرکش‌تر او هرگز تحمل نشده‌اند. سرچشمهٔ خوبی او اجبار و الزام است، نه انتخاب.

کودک خوب شاید به‌دلیل عشق ورزیدن به والدین افسرده‌ای خوب باشد که هرگز نتوانسته‌اند از پس مشکلات و پیچیدگی‌های زندگی برآیند یا شاید کودک خوب ازاین‌رو بسیار خوب است که می‌تواند والدین خشمگینی را آرام کند که با کمترین نافرمانی از کوره در می‌روند.

پس‌زدن احساسات دردناک هر چند در کوتاه‌مدت تسکین‌بخش باشد، زمینه‌ساز مشکلات بی‌پایان آینده است. مربیان و والدین کارآزموده علائم این نوع ادب‌ورزی اغراق‌آمیز را تشخیص می‌دهند و آن را خطری جدی در نظر می‌گیرند.

کودک خوب صندوقچهٔ اسرار است و موضوعات و اتفاقات ناخوشایند، اما مهم را با تردستی مخوفی تلطیف می‌کند. او حرف‌های خوشایند می‌زند، متخصص راضی‌نگه‌داشتن دیگران است و با این حال افکار و احساسات راستین خود را در اعماق روانش دفن می‌کند که سرانجام به شکل دردهای روان‌تنی، انقباضات عضلانی، برون‌ریزی‌های انفجاری، و اعتراض‌های تند و احساس بنیادین واقعی نبودن بروز می‌کنند.

کودک خوب از یکی از مهم‌ترین عناصر ممتاز رشد و تربیت بی‌نصیب مانده است. تجربهٔ انسان‌هایی که شرارت‌های خود را انکار نکردند و جان سالم به در بردند.

کودک خوبی که اکنون بالغ شده، معمولاً در رابطهٔ جنسی با مشکلاتی دست‌به‌گریبان است؛ روزگاری او را به‌سبب پاکدامنی‌اش ستوده‌اند و رابطهٔ جنسی در اوج سرمستی و خلسه‌های اجتناب‌ناپذیرش، قطب مخالف پاکدامنی است. آن کودک خوب دیروز، اکنون در پاسخ به امیال خود آن‌ها را انکار یا ذهنش را از بدنش منفک می‌کند، یا شاید فقط می‌تواند به شیوه‌ای معتادگونه و ناخوشایند و مخرب و پر از خشم به این امیال توجه کند و البته این شیوه نیز باعث بیزاری و وحشت آشکار او از خویشتن می‌شود.»