کتاب دین های ساختگی

کتاب «دین های ساختگی» نوشتۀ کارول ام. کازاک و ترجمۀ محمد قلی پور است و انتشارات شاملو آن را منتشر کرده است. موضوع این کتاب بررسی دین‌های ساختگی قرن بیست و یکم است.

درباره کتاب دین‌ های ساختگی

دنیای غرب از قرن ۱۷ میلادی و حتی قبل از آن، از دوران رنسانس تلاش کرده است تا نگاه و نگرش مردم را نسبت به دین تغییر دهد. اومانیسم و فردگرایی به طور کامل به مخالفت با استیلای دین پرداخت. پس از جنگ جهانی دوم گروه‌های غیرمتداول زیادی، خارج از چهارچوب ادیان رایج در غرب ایجاد شده که هدفشان عرفی کردن دین است.این گروه‌ها و پایه‌گذارانش، مبانی اعتقادي و رفتاری خود را به شکل‌های گوناگون از ادیان بزرگ اقتباس کرده و آن را به شکل تحریف شده‌ای عرضه می‌کنند. این گروه‌های مختلط یا میکس پیک، ویژگی‌های نسبی‌گرایی، هیچ‌انگاری، شالوده شکنی، فردگرایی، سکولاریسم و اباحی‌گری دارند که بر جوامع غربی حاکم است و با پوششی از مفاهیم معنوی و عرفانی معرفی شده و آن را به‌عنوان معنویت فردگرا و دین خصوصی عرضه می‌کنند

تمامی افعال و مناسک به‌ظاهر دینی آنها در جهان غرب توسط روان‌شناسان و جامعه‌شناسان برجسته و علمای مسیحی ، به‌شدت تکذیب و ابطال شده است. بیشتر رهبران این گروه‌ها وابسته به لژهای فراماسونری هستند. رهبران این گروه‌ها بر این باورند که هیچ کتاب مقدسی در جهان ابدي نیست و انسان شایستگی آن را دارد که دین جدیدی بسازد. از نظر آنها، روش‌های عقلی مانع از کشف و حصول حقایق دینی است و رستگاري انسان ، با کنارگذاشتن روش‌های عقلی و پیروی مطلق از پایه‌گذاران این فرقه‌ها به دست می‌آید. کتاب دین‌های ساختگی به ۳ دین ساختگی جدیسم، ماتریکسیسم و کلیسای هیولای اسپاگتی پرنده می‌پردازد که از جنبش‌های قرن بیست و یکم هستند.

خواندن کتاب دین های ساختگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران کتاب‌های دینی، پژوهشگران و علاقه‌مندان به کسب‌ آگاهی دربارۀ دین‌های ساختگی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دین های ساختگی

«در سال ۱۷۷۰ انتخاب دینی به‌ندرت وجود داشت. برای زنی که در یکی از استان‌های فرانسه زندگی می‌کرد، بودایی شدن غیرممکن بود، زیرا نه فقط هیچ فرد بودایی در فرانسه زندگی نمی‌کرد، بلکه در آن زمان هیچ متن بودایی، به هیچ زبان اروپایی ترجمه نشده بود و این امر کسب اطلاعات در مورد بودیسم را جز از طریق سفر به یک کشور بودایی برای نوکیشان احتمالی غیرممکن می‌کرد مسیحیت، دین غالب و تا حدودي اطلاعات «ادیان جهان» تنها دین در کشورهای اروپایی بود، زیرا در مورد کمی وجود داشت و آیین‌های بومی سرزمین‌های مستعمره، از سوی قدرت‌های استعماری، دین تلقی نمی‌شدند. اقدامات تبلیغی مسیحیت و کشورگشایی استعماري سبب دانش‌افزایی در مورد فرهنگ‌های دیگر شده بود. همچنان که اروپایی‌ها به‌تدریج زبان‌های دیگری همچون سانسکریت و چینی را می‌آموختند، متن‌های دینی و تاریخی کشورهایی مثل هند، چین و ایران را نیز ترجمه می‌کردند»