کتاب مرد سلاح دار

کتاب مرد سلاح دار نوشتهٔ اوراسیو کاسته یانوس مویا و ترجمهٔ قاسم صنعوی است. انتشارات هوما این رمان معاصر اسپانیایی‌ را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب مرد سلاح دار

کتاب مرد سلاح دار حاوی یک رمان معاصر و اسپانیایی‌ است. داستانی که در این رمان به آن اشاره می‌شود، پیرو رویدادهای خونینی است که طی ۱۲ سال از ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۲ میلادی، سالبادور را به صحنهٔ جنگ داخلی خونینی تبدیل کرد و بیش از صدهزار کشته به جا گذاشت و تقریباً یک‌ میلیون‌ نفر از کسانی را که مخالف راست افراطی بودند یا از چریک‌های مارکسیست نیروهای مردمی رهایی‌بخش هراس داشتند، به مهاجرت وا داشت. در آن سال‌ها گروه‌های شبه‌نظامی، اسقف اعظم را که با خشونت‌های ارتش و نیروهای امنیتی مخالفت کرده بود و نیز شماری از شخصیت‌های برجسته را نابود کردند. کمیسیون حقیقت‌یاب تحت نظارت سازمان ملل، ۸۵ درصد قتل‌ها را به ارتش و گروه‌های مرگ نسبت داد و پنج درصد را به چریک‌ها. در این باره بیشتر بدانید با مطالعهٔ رمان «مرد سلاحدار» به قلم اوراسیو کاسته یانوس مویا.

خواندن کتاب مرد سلاح دار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر اسپانیا و قالب رمان تاریخی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره اوراسیو کاسته یانوس مویا

اوراسیو کاستیانوس مویا (Horacio Castellanos Moya) نویسندۀ اِل‌سالوادوری در سال ۱۹۵۷ زاده شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مؤسسه‌ای که یک فرقۀ مذهبی مسیحی می‌گرداند گذراند. در دانشگاه اِل‌سالوادور در رشتۀ ادبیات تحصیل کرد. در سال ۱۹۷۹ به‌سبب تبعیدشدن به کانادا رفت. یک سال بعد در کاستاریکا مستقر شد و سرانجام از سال ۱۹۹۲ زندگی در مکزیک را برگزید و هنگام جنگ اِل‌سالوادور با یک آژانس مطبوعاتی یک گروه چریکی وابسته به نیروهای مردمی رهایی‌بخش به همکاری پرداخت. رمان «لا دیاسپورا» را در سال ۱۹۸۸ منتشر کرد و جایزۀ دانشگاه خوسه سیمئون کاناس آمریکای مرکزی را نصیب خود کرد. طی سال‌های تبعید در مکزیک با روزنامه‌های متعدد همکاری داشت. برای مدتی به زادگاهش برگشت. دو سال در اسپانیا به سر برد و سرانجام به مکزیک برگشت. اوراسیو کاستیانوس مویا چندین رمان و پنج مجموعه داستان عرضه کرده است. در سال ۱۹۹۷ پیرو نوشتن رمانی، چندبار تهدید به مرگ شد و ناگزیر باز هم زندگی در تبعید را اختیار کرد. از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ به یاری بازار‌‌ مکارۀ کتابِ فرانکفورت زندگی کرد و از آن پس در پیتسبورگ مستقر شد. او در دانشگاه آیوا تدریس کرده است. رمان «خاطره خودکامگی» یکی از آثار مکتوب اوراسیو کاسته یانوس مویا است.

بخشی از کتاب مرد سلاح دار

«چکمه‌ها و اونیفورمم را درآورده بودم و با حوله و مسواک به‌طرف حمام می‌رفتم که بیراس با ظاهر خشمگینی آشکار شد؛ دیدن من غافلگیرش کرد. با لحنی متکبرانه‌تر از لحن ژولیده از من پرسید: «تو اینجا چه غلطی می‌کنی؟» گوشواره‌ای به نرمهٔ گوش چپش و خالکوبی‌هایی به بازوها داشت. با یک دست گلویش را گرفتم و تا قد خودم بالا آوردم و به دیوار چسبانم. مرد دست‌وپا می‌زد، ولی فایده‌ای نداشت، فشار دستم رنگش را کبود کرده بود، چشم‌هایش منقبض شده بودند و نزدیک بود بیرون بیایند. وقتی ترسش به اوج رسید، به گوشش نزدیک شدم و آهسته دم گوشش گفتم: «این اتاق من است.» چند ثانیهٔ دیگر هم او را در هوا نگه داشتم. بعد رهایش کردم؛ او نقش زمین شد. باز گردنش را گرفتم، بلندش کردم و باز به دیوار چسباندم. موفق شد بگوید: «لطفاً بس کن.» به او گفتم: «دوست ندارم که نگذارند وارد اتاقم بشوم.» او را همچنان در هوا نگه داشته بودم، ولی بیراس دیگر وول نمی‌زد، آدم بی‌حالِ وحشت‌زده‌ای شده بود. ناله‌کنان گفت: «چاتو است که این دستور را داده.» رهایش کردم که بیفتد.

به‌زحمت توانست سر پا بایستد؛ درحالی‌که گردنش را می‌مالید، روی تشک کاهم نشست. شاید براثر ترس هر چه در بدنش جا داده بود، باهم مخلوط شده بودند، چون دچار لرز شد و جویده‌جویده و با نوعی حالت گریه‌زاری گفت که چاتو مارین دیوانه شده است، دیگر سوخته، نیازی که دارد این است که در کلینیکی زندانی‌اش کنند تا اعتیادش برطرف شود، او دیگر تماسش با واقعیت را از دست داده، به همین دلیل است که آن‌ها این‌همه مسئله پیدا کرده‌اند، به همین جهت است که آن‌ها نتوانسته‌اند با مقام‌ها در مورد اقامتش در مکزیک معامله کنند، چاتو با بحران جنونش در حال دودهواکردن همه‌چیز است، از کوره در می‌رود، برای هیچ و پوچ فریاد می‌زند، به‌خاطر چاتو، شبکه بی‌اعتبار می‌شود، و فکر پناه بردن به لاس فلورس هیچ معنایی ندارد، جنون چاتو است که باعث بریده شدن آن‌ها از همه شده است، هذیان اوست که سبب شده همه به او خیانت کنند، تازه یک روز است به روستا رسیده‌اند و چاتو مثل جانوری در قفس رفتار می‌کند، حتی یک هفته تاب نمی‌آورد و بعد به کجا می‌روند؟ کوبایی‌ها، کوستاریکایی‌ها و شیلیایی‌ها، هیچ‌کدام آمادهٔ پذیرفتن آن‌ها نیستند.»