کتاب مدیر مداخله گر نباشیم

کتاب «مدیر مداخله گر نباشیم» نوشتۀ استیو چندلر و دوئین بلک و ترجمۀ نازلی نصرالهی است و انتشارات اژدهای طلایی آن را منتشر کرده است. 

درباره کتاب مدیر مداخله گر نباشیم

آیا شما جزو آن دسته از مدیران یا رهبرانی هستید که از نیازمند بودن گروه به شما، نیازشان به حضور فیزیکی و نظارت مداومتان، رضایت دارید؟ اگر چنین نیست، خواندن این کتاب راهکارهای مفیدی در اختیارتان قرار می‌دهد. کتاب مدیر مداخله‌گر نباشیم، به مدیران کمک می‌کند تا یک تیم مستقل بسازند و یک سیستم مدیریتی داشته باشند که کارمندها را توانمند کند و فرصت رشد و پیشرفت به آن‌ها بدهد.

مدیران عالی افراد برای آنچه نیستند قضاوت نمی‌کنند و بر استفادهٔ بهینه از استعدادها، در جهت خدمت به سازمان، متمرکز می‌شوند. این مدیران یاد گرفته‌اند افراد را بشناسند و تشخیص دهند بهترین جایگاه برایشان کجاست زیرا می‌دانند کارمندانی که شغلی دارند که برایشان مناسب هستند به نظارت مداوم نیاز ندارند.

کتاب مدیر مداخله‌گر نباشیم، همان‌طور که از عنوانش پیداست، شیوهٔ مدیریتی را پیشنهاد می‌دهد که در آن نیازی به حضور مداوم و نظارت مستقیم مدیر بر گروه خود نباشد. این روش باعث می‌شود که رهبر یا مدیرِ یک مجموعه زمانی را که برای نظارتِ بی‌وقفه بر جزئیات می‌گذارد صرف کارهای مفید و ایجاد نوآوری جهت بهبود فرایندها کند. مدیران در چنین فضایی، به‌جای کنترل کارمندها، به منبع الهامی برای آن‌ها می‌شوند و راه رسیدنشان به موفقیت را هموار می‌کنند.

کتاب مدیر مداخله‌گر نباشیم بیشتر به ویژگی‌های شخصیتی یک مدیر پرداخته است. مطالب کتاب بسیار نزدیک به خودشناسی و سفری به درون مدیر است و ازاین‌جهت مسیری بسیار درست را طی می‌کند. در انتهای هر فصل از کتاب تمرین‌هایی آمده است که فضای فکری را از یادگیری نظری به سمت یادگیری عملی تغییر می‌دهد و خواننده را وادار می‌کند خود را در موقعیت عمل ببیند و وارد عمل شود.

خواندن کتاب مدیر مداخله گر نباشیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به مدیران و رهبران سازمان ها و مجموعه‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مدیر مداخله گر نباشیم

«اگر به روش قدیمیِ شرمنده کردن و سرزنش‌کردن مدیریت می‌کنید، این مثال را درک خواهید کرد: با سرعت وارد پارکینگ شرکت می‌شوید، اما ناگهان سرعتتان را کم می‌کنید، زیرا فرد مسنی روبه‌رویتان قرار دارد که مثل لاک‌پشت حرکت می‌کند. اگر به این نتیجه برسید که از افراد مسنی که به‌آهستگی رانندگی می‌کنند خوشتان نمی‌آید، رنج خواهید کشید و هر بار که این اتفاق برایتان بیفتد، باز هم رنج می‌کشید. البته در واقع این اتفاق برایتان رخ نمی‌دهد، بلکه خودتان آن را ایجاد می‌کنید، زیرا اضطراب به طور مستقیم از افکارتان ناشی می‌شود. فرد مسن قدرتی ندارد که به شما اضطراب وارد کند. خیال می‌کنید برای این رنج می‌کشید که آن فرد بد رانندگی می‌کند، اما حقیقت این است که فقط به علت فکر قضاوت‌گرانه‌تان دربارهٔ او رنج می‌برید.»