کتاب من هشتمین آن هفت نفرم

«من هشتمین آن هفت نفرم» مجموعه داستان‌های کوتاه عارفانه و اخلاقی نوشته عرفان نظرآهاری(-۱۳۵۳)، نویسنده و شاعر معاصر ایرانی و به تصویرگری سحر بردایی(-۱۳۵۵) است. در بریده‌ای از این کتاب می‌خوانیم: سهراب نیستم و پدرم تهمتن نبود. اما زخمی در پهلو دارم. زخمی که به دشنه‌ای تیز، پدر برایم به یادگار گذاشته است. هزار سال است که از زخم پهلوی من خون می‌چکد و من نوشدارو ندارم. پدرم وصیت کرده است که هرگز برای نوشدارو، برابر هیچ کی‌کاووسی، گردن کج نکنم و گفته است که زخم در پهلو و تیر در گُرده، خوشتر تا طلب نوشدارو از ناکسان و کسان. زیرا درد است که مرد، می زاید و زخم است که انسان می آفریند. پدرم گفته است: قدر هر آدمی به عمق زخمهای اوست. پس زخمهایت را گرامی دار. زخم‌های کوچک را نوشدارویی اندک بس است، تو اما در پی زخمی بزرگ باش که نوشدارویی شگفت بخواهد؛ و هیچ نوشدارویی، شگفت تر از عشق نیست. و نوشداروی عشق تنها در دستان اوست. او که نامش خداوند است. پدرم گفته بود که عشق شریف است و شگفت است و معجزه‌گر.

درباره عرفان نظرآهاری

عرفان نظرآهاری در ۱۷ مرداد ۱۳۵۳ در تهران به دنیا آمد. او مدرس، نویسنده و شاعری ایرانی است که دکترای رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی دارد. آثار متعددی از او منتشر شده است که از آن جمله می‌توان به «قلبی بزرگ‌تر از جهان»، «وای اگر پرنده‌ای را بیازاری»، «من بیابان همسرم باد»، «دو روز مانده به پایان جهان»، «روی تخته سیاه جهان با گچ نور بنویس»، «در سینه‌ات نهنگی می‌تپد»، «پیامبری از کنار خانهٔ ما رد شد»، «لیلی نام تمام دختران زمین است»، «جوانمرد نام دیگر تو»، «من هشتمین آن هفت نفرم»، «چای با طعم خدا» و… اشاره کرد. کتاب‌های او به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ترکی، کردی، عربی، ژاپنی، ایتالیایی، آلمانی، سوئدی، و هلندی ترجمه شده است. او جوایز بسیاری را از آن خود کرده است.

درباره کتاب‌های عرفان نظرآهاری بیشتر بخوانید.