کتاب چشم های سنگی (جلد اول)

کتاب چشم های سنگی (جلد اول) و داستان‌های دیگر از نویسندگان اروپای شرقی با ترجمهٔ قاسم صنعوی است و انتشارات دوستان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب چشم های سنگی (جلد اول)

اروپای شرقی در تقسیم‌بندی جغرافیایی محدوده‌ای است که گاه حتی دربرگیرندهٔ بخشی از یونان، فنلاند و کشورهای حوزهٔ بالتیک و اتریش درنظر گرفته می‌شود. اما از لحاظ سیاسی به بخشی از اروپا اطلاق می‌شود که تا رویدادهای صورت‌گرفته در واپسین دههٔ قرن بیستم براساس اصل‌ها و موازین سوسیالیستی اداره می‌شدند و اصطلاحاً بلوک شرق را پدید می‌آوردند و الگو و الهام‌بخش آنها اتحاد جماهیر شوروی پیشین بود و به‌جز یوگسلاوی که خیلی زود خود را رهانید، بقیه درحقیقت فرمانبردار برادر بزرگ‌تر بودند. این بلوک، صرف‌نظر از اتحاد جماهیر شوروی پیشین، از کشورهای آلبانی، آلمان شرقی، بلغارستان، چک‌ـ اسلواکی، رومانی، لهستان، مجارستان و یوگسلاوی تشکیل می‌شد.

در کتاب چشم های سنگی که به ارائهٔ آثاری از برخی از نویسندگان کشورهای بلغارستان، چک‌ـ اسلواکی، رومانی، لهستان، مجارستان و یوگسلاوی اختصاص یافته، این خطه‌ها به‌گونه‌ای که پیش از ایجاد دگرگونی‌های جدید بوده‌اند، درنظر گرفته شده‌اند. بنابراین نویسندگان خطه‌های تازه‌ای که از تجزیه کشورهای چک‌ـ اسلواکی و یوگسلاوی پدید آمده‌اند جزو نویسندگان کشور مادر منظور شده‌اند.

اسامی نویسندگانی که در کتاب چشم های سنگی (جلد اول) آمده‌اند، از این قرار هستند:

بلغارستان: 

ایوان وازوف، گئورگی استاماتوف، الین پلین، یوردان یوفکوف، آنگل کارالی‌ایچف، اسوه‌توسلاو مینکوف، امیلیان استانف، کولیو گئورگیف، لادا گالینا، گئورگی میشف، گئورگی مارکوفسکی، رویان بیولچک، استانسلاو استراتیف، بویدار چخوف.

چک‌ـ اسلواکی: 

یان نرودا، اسواتوپلوک سش، آلوئیش ایراشک، روزه‌نا اسووبودووا، یوزف اوهر، یارومیر یوهن، ماری پوگمانووا، یاروسلاو هاشک، میروسلاو روته، کارل چاپک، کارل پولاچک، لیدا دوردی‌کووا، کارل کونراد، ایری ولکر، ایری ویل، آدولف هوفمستر، یولیوس فوسیک، ایری مارک، یان دردا، لادیسلاو مناکو، پتر کارواس، لودویک آسکناژی، یان اوتچناشک، آرنوست لوستیگ، پاول کوهوت، هرمینا فرانکووا.

خواندن کتاب چشم های سنگی (جلد اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات اروپای شرقی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب چشم های سنگی (جلد اول)

«نویسندگان ما همه‌شان مرتکب یک اشتباه می‌شوند: خیلی پوچ خرج می‌کنند. آیا نیازی دارم اضافه کنم: فقط روی کاغذ!

یکی از آنها را در سفرهایی ده صفحه‌ای‌اش تعقیب کنید. در حالت عادی او نه شغلی دارد و نه کار پرسودی؛ با وجود این در بهترین هتل‌ها زندگی می‌کند، عالی‌ترین غذاها را می‌خورد و لطیف‌ترین سیگارها را می‌کشد؛ برای گداهایی که از او تقاضا می‌کنند چندان چیزی کمتر از یک دوکا در دست ندارد، و به‌عنوان انعام کمتر از سکه طلا نمی‌دهد.

می‌خواهد در شب تاریکی اسب‌سواری کند، اسب شجاعی همیشه در خدمتش است. به حمام‌های دریایی می‌رود؛ به ایتالیا سفر می‌کند، و بعد از اینکه نُه صفحه زندگی مسرفانه‌ای کرد، در صفحه دهم پول کافی دارد که فقط به‌منظور از یاد بردن خیانت رفیقه‌اش، خودش را به گرداب لذت‌ها بیندازد، و برای غرق کردن خاطره‌های اندوه‌بارش در موج‌های شانپانی، برای خوشگذرانی، هیاهو راه بیندازد و در عیاشی‌ها خود را منگ کند... همان‌طور که گفتم، نویسندگان ما با ارزش پول آشنا نیستند!

مبلغ‌های اندکی معتدل، در نظر آنها کاملا درخور تحقیرند. حقوق‌هایی که از آنها حرف می‌زنند، همیشه چند میلیون هستند، مگر اینکه حداقل‌شان چهل‌هزار الی شصت‌هزار فرانک باشد... آنها جرأت نمی‌کنند از اینها پایین‌تر بیایند. آیا از بین شما کسی خوانده که مثلا آرتور ماهی هشتادهزار فرانک بگیرد؟

به این خطای اول، یکی دیگر هم باید اضافه کرد.

نویسندگان ما، هنگام توصیف شخصیت‌های‌شان، همیشه یک نکته اساسی را کنار می‌گذارند. قد و قامت، موها، آرایش، خلق‌وخو را به‌تفصیل توصیف می‌کنند...؛ ولی به‌عمد یک چیز، فکر می‌کنم، بسیار مهم را به سکوت می‌گذرانند. به ما اجازه می‌دهند به گنجه لباس‌های قهرمان‌شان، به پیچ‌وخم مرموز فکرهایش، به تاریک‌ترین اعماق روحش، خلاصه به همه‌جا نظری بیندازیم، به‌استثنای ... کیف پولش. و دقیقاً همین یکی است که قبل از هرچیز باید باز کرد. اگر این‌طور باشد، خواننده در لحظه اول می‌داند که با چه کسی سروکار دارد. پرهیب شخص به یک ضرب روشن می‌شود.

من محجوبانه می‌کوشم که نخستین قدم‌هایم را در این راه بردارم.»