کتاب بیلی بتگیت

کتاب بیلی بتگیت نوشتۀ ادگار لارنس دکتروف با ترجمۀ بهزاد برکت در نشر قطره به چاپ رسیده است. این داستان تاریخی دربارۀ نوجوانی به نام بیلی بتگیت در نیویورک است که موردتوجه گانگستری بدنام به نام داچ شولتس قرار می‌گیرد و به گروه تبهکار و گانگستری او می‌پیوندد.

درباره کتاب بیلی بتگیت

بیلی بتگیت هفتمین رمان ادگار لارنس دکتروف (داکترو) است که چاپ نخست آن در ۱۹۸۹ روانهٔ بازار شد. این داستان، تاریخی است. در دهۀ ۱۹۳۰ در نیویورک، بیلی بتگیت، نوجوان ۱۵ساله‌ای که دبیرستان را ترک کرده است، توجه گانگستر بدنام، داچ شولتس را به خود جلب می‌کند. او بیلی را به دنیای کتک‌کاری و خشن خود می‌کشاند. بیلی حاصل تربیت مادر کاتولیک ایرلندی نیمه‌دیوانه‌اش در برانکس شرقی بود. پدر یهودی‌اش نیز مدت‌ها پیش آن‌ها را ترک کرده بود.

 بیلی مجذوب دنیای پول و جامعۀ بالایی شد که شولتس کاریزماتیک به او نشان می‌داد؛ اما این دنیای اخاذی، وحشیگری و قتل نیز بود جایی که بیلی خود را درگیر رابطه‌ای خطرناک هم کرده و با نامزد شولتس ارتباط برقرار کرده بود. داستان به‌شکل اول شخص و از زبان خود بیلی روایت می‌شود و افکار و احساسات او را در دورۀ کودکی و بزرگسالی روایت می‌کند: قانع‌کننده‌ترین و جذاب‌ترین تصویر دکترو از زندگی یک پسر جوان. دکتروف یکی از نویسندگان تحسین‌برانگیز آمریکایی است که اسطوره‌شناسی و تاریخ را به هم نزدیک کرده و داستان عاشقانۀ گانگسترها و شرکت‌های جنایتکارانه را به تصویر کشیده است.

بیلی بتگیت رمان رشد و کمال، یا بهتر بگوییم، رمان شکل‌گیری شخصیت است که موضوع آن رشد و تکامل ذهن و شخصیت قهرمان داستان از دورهٔ کودکی تا هنگام بلوغ است و معمولاً از مسیر مجموعه‌ای از اتفاقات و بحران‌ها می‌گذرد و قهرمان را به آگاهی از هویت خود و شناخت جهان می‌رساند.

خواندن کتاب بیلی بتگیت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان‌هایی که شخصیت نوجوان دارند پیشنهاد می‌کنیم.

دربارۀ ادگار لارنس دکتروف

ادگار لارنس دکترو زادۀ ۶ ژانویه ۱۹۳۱ در نیویورک و درگذشتۀ ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۵، رمان‌نویس، ویراستار و استاد آمریکایی بود که بیشتر به‌دلیل داستان‌های تاریخی‌اش شناخته می‌شود. او ۱۲ رمان، ۳ جلد داستان کوتاه و یک درام صحنه‌ای نوشت. او در کتاب‌هایش شخصیت‌های داستانی را در زمینه‌های تاریخی قابل تشخیص، با شخصیت‌های تاریخی شناخته‌شده قرار می‌دادند و اغلب از سبک‌های روایی متفاوتی استفاده می‌کردند. داستان های او به‌دلیل اصالت و تطبیق‌پذیری آن‌ها شناخته شدند و دکترو به‌دلیل جسارت و تخیل مورد ستایش قرار گرفت.

تعدادی از رمان‌ها و داستان‌های کوتاه دکترو نیز برای نمایش اقتباس شدند؛ از جمله به روزهای سخت خوش آمدید (۱۹۶۷) با بازی هنری فوندا، دانیل (۱۹۸۳) با بازی تیموتی هاتن، بیلی بات‌گیت (۱۹۹۱) با بازی داستین هافمن و ویکفیلد (۲۰۱۶) با بازی برایان کرانستون.

دکترو جوایز نویسندگی متعددی از جمله جایزۀ حلقۀ منتقدان ملی کتاب برای رگتایم، جایزۀ حلقۀ ملی منتقدان کتاب برای بیلی بتگیت و مدال طلای آکادمی هنر و ادبیات آمریکا برای داستان را دریافت کرد. باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، او را «یکی از رمان‌نویسان بزرگ آمریکا» نامید.

بخشی از کتاب بیلی بتگیت

«بی‌شک نقشه‌اش را از پیش ریخته بود، چرا که وقتی با اتومبیل به طرف لنگرگاه رفتیم، قایق آن‌جا بود و موتورش روشن. و می‌شد دید که آب با روشنی شبانه‌اش چگونه کف می‌کرد. و این تنها نور موجود بود چرا که نه ماه می‌درخشید نه چراغی، چه در اتاقکی که بی‌شک لنگربان در آن نشسته بود، چه در خود قایق، و پرواضح که اتومبیل هم نوری نمی‌پراکند، با این همه هرکس جای هر چیز را می‌دانست و وقتی «پکرد» بزرگ به سراشیب افتاد «میکی» راننده ترمز کرد امّا از اصطکاک چرخ‌ها با کف چوبی تقریباً غژغژی برنخاست. و وقتی روی تخته پل کاملاً توقف کرد درها باز بود و «بو» و «دختره» را چنان سریع به بالا هُل دادند که در تاریکی حتی سایه‌ای نینداختند. مقاومتی صورت نگرفت، و از ماجرا فقط یک چیز دیدم: لش سیاهی که جابه‌جا می‌شد، و تنها یک صدا شنیدم: صدای آدم هراسانی که انگار با دست دهانش را گرفته باشند. درها با صدا بسته شد و اتومبیل با آهنگ یکنواختش دور شد و دمی بعد قایق آب میان خود و لنگر را شکافته بود. به درون قایق پریدم چرا که کسی مرا از این کار منع نکرده بود. و روی نرده به حال ترس ایستادم، مثل یک «پسر قابل»، صفتی که خود او به من داده بود. قابل در یادگیری همه‌چیز، حتی در ستایش و پرستش سبعیت قدرت، عرصه‌ای که او قابل‌ترین شاگردش بود. و قابل در فهم قدرت تهدید او که در یک آن هستی دیگران را رقم می‌زد. و همین قابلیت بود که حالا کارگر افتاده و مرا به آن‌جا کشانده بود. از این فکر که بر سر من، این پسر قابل هم، چنین بلایی بیاید به خود لرزیدم. او به راستی جنون داشت، خطر این بود.»