کتاب زبان جادویی دیگران

کتاب الکترونیکی زبان جادویی دیگران نوشتۀ کو اون جی و ترجمۀ الهام صیفی کار است و انتشارات دانش‌آفرین آن را منتشر کرده است. در کتاب زبان جادویی دیگران زندگینامۀ کو اون جی، شاعر و نویسندۀ کره‌ای - ژاپنی را در قالب نامه‌هایی که مادرش طی سال‌های جدایی‌شان برای او نوشته، می‌خوانیم. نامه‌هایی که سرشار از عشق و احساس مادرانه است و درد و رنج چندین نسل از بانوان کره‌ای را روایت می‌کند.

درباره کتاب زبان جادویی دیگران

زبان جادویی دیگران یک داستان عاشقانه قدرتمند و دردناک است. این کتاب داستان نامه‌هایی است که از مادر به دختر می‌رسند. پس از بیش از یک دهه زندگی در آمریکا، والدین اون جی کوه برای کار به کره جنوبی بازگشتند و اون جی پانزده‌ساله و برادرش را در کالیفرنیا رها کردند. یک‌شبه، اون جی خود را رها و سرگردان در دنیایی می‌بیند که با غیبت مادرش عجیب شده است. مادرش طی سال‌ها نامه‌هایی به زبان کره‌ای می‌نویسد و طلب بخشش و عشق می‌کند. نامه‌هایی که اون جی نمی‌تواند به طور کامل آنها را بفهمد تا زمانی که سال‌ها بعد آنها را پنهان در یک جعبه پیدا می‌کند.

همان‌طور که اون جی نامه‌ها را ترجمه می‌کند، از این طریق درگیر مسائل مختلفی می‌شود. چگونه کلماتی را پیدا کنیم - در کره‌ای، ژاپنی، انگلیسی یا هر زبان دیگری - برای بیان عمق عشقی که فاصله می‌تواند آن شکل دهد؟

درباره کو اون‌جی

کو اون‌جی شاعر، نویسنده و مترجم ادبیات کره‌ای است که کتاب خاطراتش به نام زبان جادویی دیگران توسط انتشارات تین هاوس بوکز در سال ۲۰۲۰ منتشر شد و جایزۀ کتاب ایالت واشنگتن در سال ۲۰۲۱ را برای زندگینامه/خاطرات و جایزۀ کتاب شمال غربی اقیانوس آرام در سال ۲۰۲۱ دریافت کرد.

خواندن کتاب زبان جادویی دیگران را به چه کسانی توصیه می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های معاصر مناسب است.

بخشی از کتاب زبان جادویی دیگران

«زمانی که چهار سالم شد، پزشکان به گنگ بودن من مشکوک شدند، فکر می‌کردند من با نمی‌توانم صحبت کنم و یا نمی‌خواهم صحبت کنم و احتمال این می‌رفت که شاید توانایی خواندن هم نداشته باشم. چهار سال و نیمم شد و این وضعیت تغییری نکرد. همان زمان و در بازار بریسا، در بازار لاین میلپیتاس، در مجتمع تجاری یوهان فرسنو، مادرم طوری مرا صدا می‌زد گویی می‌خواست مرا به حرف زدن تشویق کند. معلمان از او خواسته بودند تا مرا به مدرسه‌ی کودکان استثنائی بفرستد. برا من اصلاً قابل قبول نبود که مادرم تصمیم گرفته بود خودش به من درس بدهد...»