کتاب شانس ضرب در هفت

کتاب شانس ضرب در هفت نوشتهٔ هالی گلدبرگ اسلن و ترجمهٔ پرناز نیری است. نشر افق این رمان را روانهٔ بازار کرده است؛ رمانی برای نوجوانان ۱۶ سال به بالا.

درباره کتاب شانس ضرب در هفت

در کتاب شانس ضرب در هفت گفته شده است که اگر گم شده‌اید، شاید مجبور شوید خلاف جهت آب شنا کنید. در این رمان که برای نوجوانان ۱۶ سال به بالا نوشته شده، «بیدی» دختر ۱۲ساله‌ای است بسیار باهوش و متفاوت؛ دختری کنجکاو، عاشق عدد هفت و گیاهان. یک روز فاجعه‌ای برای بیدی اتفاق می‌افتد؛ پدر و مادرش هم‌زمان در حادثهٔ رانندگی کشته می‌شوند. حالا این بیدی است که باید تنهای تنها با زندگی جدیدش روبه‌رو شود. این رمان از سوی سایت آمازون به‌عنوان بهترین کتاب سال ۲۰۱۳ میلادی انتخاب شد و در فهرست کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز قرار گرفت.

خواندن کتاب شانس ضرب در هفت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ نوجوانان ۱۶ سال به بالا پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شانس ضرب در هفت

«در ۱۷ روز بعد، من و مای و دِل، کارشناس سطل‌های بازیافتی گیاهی می‌شویم.

توی شهر ما، زباله‌ها را تفکیک می‌کنند، سطل‌های آبی برای مواد بازیافتی است و سطل‌های سبز برای هر چیزی که از توی حیاط می‌خواهیم دور بریزیم و سطل‌های سیاه هم برای آشغال‌های دیگرست.

مشاهدهٔ اول: سطل‌های سبز همیشه با چمن و گل‌های خشکیده پُر نمی‌شوند.

ماکارونی هم تویش دیدم و خیلی چیزهای زشت دیگر.

بعضی از آشغال‌های توی سطل‌های سبز، از چندش‌آور هم آن طرف‌ترند.

اما مردم بیشتر مناطق بکیرزفیلد کالیفرنیا، مقررات آشغال دور ریختن را رعایت می‌کنند، یعنی زباله‌های گیاهی را توی سطل درستش می‌اندازند.

و بیشتر گیاهانی که ما به‌شان می‌رسیم، هنوز زنده‌اند.

پَتی دیگر نمی‌خواهد ظرف و ظروف پلاستیکی توی آپارتمان ببیند و روی این موضوع، خیلی هم اصرار دارد. دِل هم که یک اتاق بیشتر پایین راهرو ندارد و مرتاض هم که برایش مقررات سختی وضع کرده.

دوباره، کوانگ ـ ها تنها کسی است که راه حلی برای این مشکل پیدا می‌کند: «همه را ببر پشت‌بام. هیچ کس آن بالا نمی‌رود.»

از وقتی شیشه‌های شکسته را روی نورگیر گذاشته‌ایم، دیگر بالا نرفته اما مسلماً یادش مانده که چه فضای بازی دارد.

بنابراین، گلدان‌ها و ظرف‌ها را می‌بریم بالا و روی آن فضای مسطح می‌چینیم.

با هورمون ریشه‌زایی و آن همه آفتاب درخشان و آب، آن بالا برای خودم یک گلخانهٔ کوچولو راه می‌اندازم.

اما بعد یکهو، تمام گیاه‌هایم را از دست می‌دهم.

باران آرامی می‌بارد و کسی به اسم خُدک از واحد شمارهٔ ۲۱، نشتی کوچکی توی سقف حمامش پیدا می‌شود.

وقتی به بانک زنگ می‌زند که گزارش بدهد، آن‌ها دیگر به نمایندهٔ ساختمان خبر نمی‌دهند و فقط به شرکت خدمات و نگهداری ساختمان می‌گویند که مشکل را رفع کند.

آن موقع، من و پَتی توی سالن بودیم و تا شب که برگردیم از این موضوع باخبر نمی‌شویم.

تعمیرکار سقف می‌آید و از قضیهٔ آن همه گلدان و ظرف قلمه روی پشت‌بام چیزی سر در نمی‌آورد.

برای او که فقط می‌خواهد سقف را عایق‌بندی کند، ظاهراً آن همه گلدان و ظرف، دست و پا گیر هستند و حوصلهٔ آن همه شلوغی را ندارد.»