کتاب استانداردهای مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی

کتاب استانداردهای مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی نوشتهٔ اتحادیه ملی مددکاران اجتماعی و ترجمهٔ اسماعیل عباسی و سجاد مجیدی پرست و حسین رضایی حسین آبادی است. انتشارات اندیشه احسان این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب استانداردهای مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی

کتاب استانداردهای مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی درمورد ۱۲ استاندارد «مدیریت مورد» در مددکاری اجتماعی سخن گفته است. برخی از ای استانداردها عبارت است از توسعه حرفه‌ای و صلاحیت، پشتیبانی و رهبری، همکاری بین رشته‌ای و بین سازمانی، برنامه‌ریزی خدمات، پیاده‌سازی و نظارت و نیز توانایی فرهنگی و زبانی. در مقدمه آمده است که مدیریت مورد یعنی تعیین زمان مشخص برای توسعه و رشد و ظهور حرفه‌ای مددکاری اجتماعی که تا قرن ۲۱ میلادی همچنان بدون تغییر باقی مانده بود.

خواندن کتاب استانداردهای مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حرفهٔ مددکاری اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب استانداردهای مدیریت مورد در مددکاری اجتماعی

««مدیریت مورد»

فرآیند برنامه‌ریزی، جستجو، حمایت و نظارت بر خدمات سازمان‌های مختلف خدمات اجتماعی یا سازمان‌های بهداشتی و کارکنان از طرف مراجعه‌کنندگان، «مدیریت مورد» نامیده می‌شود. این فرآیند، مددکاران اجتماعی را در یک سازمان یا در سازمان‌های مختلف، قادر به هماهنگی تلاش برای خدمت به یک مراجعه‌کننده می‌کند که از طریق کار گروهی حرفه‌ای ارائه می‌شود، به طوری که گستره وسیعی از خدمات مورد نیاز را در برمی‌گیرد. «مدیریت مورد» به معنای محدود نمودن مشکلات ناشی از تقسیم خدمات، گردش مددکاران اجتماعی و هماهنگی کافی میان ارائه دهندگان است. «مدیریت مورد» می‌تواند در یک سازمان بزرگ رخ داده و یا در یک برنامه اجتماعی که خدمات ویژه‌ای را در میان مجموعه‌ها ارائه می‌کند، اتفاق افتد (بارکر،۲۰۰۳).

مددکار اجتماعی

در ایالات متحده، مددکار اجتماعی به فردی اطلاق می‌گردد که مدرک کارشناسی یا مدرک کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی را از یک مدرسه مددکاری اجتماعی یا برنامه مورد تأیید شورای آموزش مددکاری اجتماعی داشته باشد. اگر چه در ۵۰ ایالت و نواحی کلمبیا، گواهی مددکاران اجتماعی، قوانین صدور مجوز و صدور گواهینامه از طرف دولت متفاوت است. هر مددکار اجتماعی باید دارای مجوز یا گواهینامه قانونی باشد، که در سطح مناسب برای محدودهٔ عملش قابل اجراء و مورد نیاز باشد.

سیستم مراجعه‌کننده و مراجع

اصطلاح ”مراجع“ به شخصی یا خانواده‌ای برمی‌گردد که دریافت کننده خدمات «مدیریت مورد» است. به عبارت دیگر، کسی که تمرکز اصلی مدیریت پرونده بر اهداف، نیازها و نقاط قوت وی است (در این استانداردها، مراجعه‌کننده اغلب به یک فرد اشاره می‌کند، که خانواده هم ممکن است جایگزین آن شود). مأموریت هر سازمان معمولاً مراجعه‌کننده را تعریف می‌کند، منابع مالی نیز ممکن است در این تصمیم‌گیری نقش داشته باشند. در بعضی از مجموعه‌های عملیاتی و یا مدل‌های «مدیریت مورد»، ممکن است به جای مراجعه‌کننده از اصطلاح ذی‌نفع، مصرف‌کننده، بیمار، همسالان، ساکنان یا دیگر افراد استفاده شود.

سیستم مراجعه‌کننده شامل مراجع و اعضای شبکه پشتیبانی او (مانند اعضای خانواده، دوستان، اجتماعات مذهبی یا ارائه دهندگان خدمات) است.

خانواده و سیستم خانواده

دخالت خانواده در «مدیریت مورد» در میان جمعیت مراجعه‌کننده و مجموعه عمل بسیار متفاوت است. اصطلاح خانواده به وسیله هر فرد تعریف جداگانه‌ای دارد و ممکن است به خانواده پدری، زوجین، فرزندان، خانواده‌های بزرگ، دوستان، بزرگان جامعه و یا سایر افرادی که از مراجعه‌کننده در خدمات «مدیریت مورد» پشتیبانی می‌کنند، اطلاق شود. به طور خاص در مورد «مدیریت مورد» مراجعه کننده، اعضای خانواده ممکن است از دوران کودکی تا بزرگسالی باشند. خانواده‌ها ممکن است از نظر عاطفی، مالی، پزشکی، جسمی، عملی، اجتماعی و معنوی از یکدیگر حمایت کنند. آنها هم‌چنین ممکن است در طول عمر به تصمیم‌گیری در رابطه با مراقبت‌های بهداشتی، خدمات پشتیبانی، امور مالی یا حقوقی و برنامه‌ریزی کمک کنند. چنین حمایت‌هایی که افراد و خانواده‌ها ممکن است با عنوان مراقبت انجام دهند، می‌تواند به صورت متناوب، پاره‌وقت یا تمام‌وقت و در نزدیکی یا در فاصله از ارباب‌رجوعی انجام شود که در حال گرفتن خدمت از «مدیریت مورد» است. علاوه بر این، برخی از اعضای خانواده ممکن است برای خدمات مراقبت از طریق برنامه‌های مصرف کننده محور، پاداش دریافت کنند. سیستم خانواده شامل مراجعه‌کننده و خانواده است. با این حال، برای اهداف این استانداردها، افرادی که ارتباط اصلی آنها با مراجعه‌کننده براساس یک توافق مالی یا حرفه‌ای نیست شامل سیستم خانواده نیستند. با این وجود، این افراد (از جمله متخصصین مراقبت‌های بهداشتی، کارکنان مراقبت از خانه، وکلای مدافع، سرپرستان، سایر ارائه‌دهندگان خدمات و خود مدیران مورد) از جمله بخش‌های مهم سیستم مراجعه کننده هستند.»