کتاب شرق شناسی معماری ایران

کتاب شرق شناسی معماری ایران نوشتهٔ غلامرضا جمال الدین است و انتشارات روزنه آن را منتشر کرده است. این کتاب به دنبال بررسی رابطه شرق‌شناسی به عنوان یک رشته علمی و معماری است.

نشر روزنه با دریافت مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال ۱۳۷۵ آغاز به فعالیت کرده است. هدف نشر روزنه در کنار ترویج فرهنگ کتابخوانی، افزایش آگاهی عمومی جامعه در حوزه مسائل اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است. با این وجود در راستای ترویج فرهنگ کتابخوانی برای تمام سنین، نشر روزنه در طول بیش از دو دهه فعالیت خود، بالغ بر ۱۰۰۰ عنوان کتاب با موضوعات گوناگون منتشر کرده است. بسیاری از این آثار از جمله ترجمه مجموعه داستان‌های یاران حلقه با استقبال بالای مخاطبان همراه بوده است. یکی دیگر از مجموعه‌های درخور این نشر، مجموعه آثار شهید بهشتی است که بنیاد نشر آثار و اندیشه‌های شهید آیت‌الله دکتر بهشتی گردآوری کرده است.

درباره کتاب شرق شناسی معماری ایران

یافتن نقطه‌ای آغازین برای سخن گفتن از شرق‌شناسی کار چندان راحتی نخواهد بود؛ به‌خصوص اگر قرار باشد این مبحث در نسبت با معماری و تاریخ معماری ایران باشد. چندبُرخه‌ای بودن اصطلاح شرق‌شناسی و سیال بودن معناها و برداشت‌هایی که حول آن در طی سده‌های هجدهم تا بیستم در جریان بوده است و همچنین دامنه‌ٔ مکانی و پژوهشی این حرفه، تعریف صریح آن را در پیچ‌وخمی دشوار قرار می‌دهد. علی‌رغم این دشواری، کتاب شرق شناسی معماری ایران بر آن بوده است تا با بیان مقدماتی از هم‌گرایی بین شرق‌شناسی و تاریخ معماری ایران در طی سده‌های مذکور، بابی را برای آغاز پژوهش در حوزه‌ٔ «شرق‌شناسی معماری ایران» بگشاید.

خواندن کتاب شرق شناسی معماری ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزهٔ تاریخ معماری ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شرق شناسی معماری ایران

«از چه زمان شرق و شرق‌شناسی به عنوان دانشی نوین در منظومه فکری غربیان ظهور کرد؟ به عبارت دیگر چگونه در عصر روشنگری دوگانه شرق اسلامی و غرب مسیحی پدیدار شد؟ اینها سوالاتی است که در همان ابتدا به ذهن تمام شرق‌شناسان کنونی خطور می‌کند و هر یک به دنبال پاسخی برای آنان است.

سفرهای سیاحان و جهانگردان در ابتدای قرن شانزدهم میلادی به نواحی مختلف آسیا از جمله ایران صفوی و عثمانی طرح اولیه شرق شناسی را پدید آورد. در پایان قرن هفدهم در فرانسه کتابی با عنوان «کتابخانه شرقی» به چاپ رسید. شاید بتوان این کتاب را نخستین و بنیادی‌ترین اثر در حوزه شرق‌شناسی در عصر روشنگری دانست.

با شروعِ قرن هجدهم و طی عصر روشنگری، به واسطه همین سفرنامه‌ها و متون، کسی چون «منتسکیو » دانش خود را از جوامع شرقی به دست آورد و کتبی را برای قیاس حیات اجتماعی و سیاسی غرب و شرق به رشته تحریر درآورد. «نامه‌های ایرانی » وی که متأثر بود از متون جهانگردان عصر صفوی و متونی که به ترسیم سیمای ایران این برهه پرداخته بودند، یک نقطه‌ی آغازین و بنیادین در مطالعات شرق شناسی و ساخت و پرداخت مفهومی چون «استبداد شرقی » بود.»