کتاب اشوزدنگهه (جلد چهارم، دست نوشته های شش هزار ساله)

کتاب الکترونیکی «اشوزدنگهه (جلد چهارم، دست نوشته های شش هزار ساله)» نوشتهٔ آرمان آرین در نشر موج چاپ شده است. جهان، خداوند و اندیشه مفاهیمی است که این اثر بر پایهٔ آن‌ها شکل گرفته است. اشوزدنگهه مجموعه رمانی است که در سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۳ نوشته و منتشر شده است. اشوزدنگهه از قهرمانان و اسطوره‌های ایرانی است که هر سال برای او مانند یک روز می‌گذرد و اکنون ۶هزار‌ساله است.

درباره کتاب اشوزدنگهه (جلد چهارم، دست نوشته های شش هزار ساله)

کتاب اشوزدنگهه (جلد چهارم، دست نوشته های شش هزار ساله) گرد‌آمدهٔ صد اندیشه و دست‌نوشته از متن‌های اشوزدنگهه در مسیر هزاره‌های ایران زمین است؛ چنان که پیش‌تر نیز متن‌های او لابه‌لای جلد یکم و دوم و البته سوم به‌صورت پراکنده بین فصل‌ها آمده بود. اما به‌دلیل استقبال و خواست برخی از مخاطبان، همهٔ آن متن‌های بی‌فصول و متن‌های بیشتر که برای اشوزدنگهه در نظر گرفته شده بود در ۳ بخش و ۱۰۰ اندیشه منظم شد تا به‌صورت یک‌جا و در یک دفتر جداگانه چاپ شود و در دسترس علاقه‌مندان قرار گیرد.

اَشوَزدَنگهِه به معنی درست‌کردار و جویندهٔ راه حق است. او که بهترین شاگرد مدرسهٔ مُغان باستانیِ سیَلک است، همراه با دو مُغ سیاه و شرور به نام‌های شاماش شوموکین و هومبانیگاش، با داروی جاودانگی استاد کُوارسمَنَ، عمری دراز می‌یابد؛ اما با مرگ زودهنگام پروانه، از درازعمری بیزار می‌شود و به تکاپو می افتد تا راهی برای مرگِ تنِ جاودانه‌اش بیابد.

این کتاب جوایز بسیاری نیز برده است که عبارت‌اند از:

کتاب برگزیدهٔ سال در جشنواره ادبی استاد جعفر پایور ۱۳۹۴

کتاب برگزیدهٔ تألیفی سال ۱۳۹۴ شورای کتاب کودک

دریافت لوح تقدیر و جایزه از نخستین جشنواره ادبی مهدی آذر یزدی ۱۳۹۴

کتاب اشوزدنگهه (جلد چهارم، دست نوشته های شش هزار ساله) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این اثر به دوستداران داستان‌های اسطوره‌ای و حماسی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب اشوزدنگهه (جلد چهارم، دست نوشته های شش هزار ساله)

«بیا از همین جا شروع کنیم؛

باید چنین کنیم!

ما حقّ آفتاب این سرزمین را بجای نیاوردیم؛

حقّ آب و رود و دریا،

حقّ دشتهای سبز و کویر و دریاچه ها...

ما دور ماندیم؛

دور ماندیم از "خود".

گرفتار شدیم در میان انسان ستیزان هوسران

و از راه بدر شدیم!

دور ماندیم...

حقّ بلوط ها، شاه توتها، پرتقالها،

حقّ خاویارها، الماسها، رنگها،

حقّ نان را نیز حتّی!

از یاد بردیم؛ فراموش کاریم!

حقّ بی آزار لذّت بردن از زندگی،

حتی معنای لذّت...

حقّ کتابها و اندیشه ها،

حقّ خونها و کوششها و مرزها،

حقّ خدای را... حتی حقّ خدای را!

چگونه می شود در چنین ازدحام تن ها و روان ها درست بود؟

چگونه می شود دانست کدامین کس برحق است؟

کار هدایت کافران بی ادّعا بسوی تو

بسی آسانتر بود

از هدایتِ خیل عظیم خداپرستان خداناشناس!

دیگر چه باید گفت ای خداوند حقیقی؟!»

«این سفرها تاثیری شگرف و واقعی در تصویرهای ذهنی من ایجاد کرد و من ناگهان خودم را در ایران زمین سرگردان یافتم! حس کردم چگونه چنین عظمتی با چنان بی ادعایی ای مرا در بر گرفته و پناه داده و سکوت کرده است و من با تمام پویایی و تحرک و گویایی ام، هیچ قصدی برای یاری دادن به او را ندارم!

جملات استاد ندوشن مدام و در تمامی سفرها در گوش و جان من بود. شیوهٔ درست نگریستن در سفر را از سفرنامه های ایشان بخصوص «صفیر سیمرغ» آموخته بودم و براستی هیچ میل به تفریحی در سفرهایم نبود!

من در حال اندیشیدن در یک طول و عرض عظیم جغرافیایی پیدا و یک جهان فرهنگی ناپیدا بودم و سفرهایم هر بار غنی تر و مفیدتر شدند.

سفر به یزد و ندوشن برای ساخت مستند «روزها» (که نامش برگرفته از خاطرات استاد ندوشن است و خود ایشان متن روی فیلم را خوانده اند)، سفر به کاشان (بارها و بارها) برای مطالعهٔ این شهر عجیب که البته برای نخستین در دوران دانشگاه و به منظور عکاسی از مسجد آقابزرگ به آنجا رفتم، سفر به لرستان و خوزستان (شوش و اهواز و مسجد سلیمان) در بهار ۱۳۸۲ و بعدها سفر به خراسان برای دومین بار در سال ۸۳، سفر به یزد و کرمان این بار برای دیدار از مراسم جشن سده در بهمن ۱۳۸۳ [که متن سرآغاز همین کتاب که مربوط به جادهٔ کرمان به ری شده و از دستنوشته های اشوزدنگهه است در بازگشت از همین سفر و در تاریکی راه پدید آمد] و بالاخره سفر به کردستان و زاگرس و کرمانشاه در بهار سال ۱۳۸۴ که در ماجرای نگارش کتاب سوم پارسیان و من موثر شد.»