کتاب آل

«آل» در بردارنده ۱۰ داستان کوتاه از مهدی محبی کرمانی(-۱۳۲۸)، نویسنده معاصر ایرانی است. در یکی از داستان‌های کوتاه این کتاب به نام «بچه دزد» می‌خوانیم: «یک‌هویی چُو افتاد، بچه دزد آمده و مردم هم کارهایشان را گذاشتند کنار و چسبیدند به بچه‌هایشان. وحشت پیچیده بود توی شهر و سرمای زمستان فراموش شده بود. هر شب یکی از بچه‌های شهر ربوده می‌شد. به ترتیب از هر محله، هر شب یکی. مردها به چاره‌جویی نشستند و بعد توی هر محله تفنگ‌چی گذاشتند. باغ‌ها را محاصره کردند و... بچه دزدی ادامه یافت. پاسبان‌ها هم آمدند، شهر قرق شد... و باز هم هر شب از هر محله یک بچه می‌رفت. شب جمعه که شد بچه‌ی علی پاسبان را هم بردند. حالا شهر داشت منفجر می‌شد. دو هفته هر شب، هر شب یک بچه، چهارده تا. کلانتری پر از آدم‌های بد سابقه و شرور بود. مردم تازه می‌فهمیدند کار، کار آدم نیست. با این حال هر شب که یک بچه لو می‌رفت، فردایش هم دو سه نفر از اوباش شهر به کلانتری کشیده می‌شدند. مردم بچه‌هایشان را به شهرهای مجاور می‌بردند. شهر از بچه‌ها خالی شده بود. دبستان‌ها تعطیل شده بودند... و باز بچه‌ها از توی بغل مادرهایشان ربوده می‌شدند. بچه‌های شیرخوار را مادرها به خودشان می‌بستند و باز هم بچه دزد می‌بردشان. علی پاسبان کارش را ول کرده بود، افتاده بود توی باغ‌های اطراف شهر، توی نخلستان‌ها، توی باغ‌های پرتقال... و توی کلانتری هم اقداماتی در جریان بود که علی پاسبان را با اتهام فرار از خدمت اخراج کنند. سه هفته گذشت، بیست و یکمین بچه هم از خانه‌ی کل رجب عطار لو رفت. آن‌وقت توی شهر چُو افتاد یک جانور به اندازه‌ی گربه، بچه‌ها را می‌بَرد... همه هم خیال می‌کردند جانور را دیده‌اند. رنگش سفید بود، پوزه‌ی درازی داشت ولی سر شکل دمش اختلاف نظر بود، نظر غالب بر این بود که دُمِ کوتاهی دارد.»