کتاب مافیای بمب افکن

کتاب الکترونیکی «مافیای بمب افکن» نوشتهٔ مالکوم گلدول با ترجمهٔ مرتضی بزرگیان در انتشارات آموخته چاپ شده است.

درباره کتاب مافیای بمب افکن

مافیای بمب‌افکن داستان تقابل دو اندیشه است که کرتیس له‌می و هیوود هنسل آینۀ تمام‌نمای آن‌اند. یکی معتقد به راه‌انداختن جنگی تمام‌عیار، حتی با هدف‌گرفتن مواضع غیرنظامی برای از‌کارانداختن ماشین جنگی دشمن در سریع‌ترین زمان ممکن و دیگری معتقد به اجتناب از بمباران مناطق مسکونی و غیرنظامی و با تفکر هدف‌قراردادن مواضع حیاتی دشمن مثل مراکز صنعتی و کارخانه‌های تولید مواد اولیۀ سلاح. 

گلدول برای نگارش این کتاب به ژاپن سفر می‌کند تا موزۀ جنگ را ببیند. با تاریخ‌دان‌ها و کسانی که اطلاعاتی از آن دوران دارند، مصاحبه می‌کند. نقل‌قول‌هایی از کتاب‌ها می‌آورد و همه‌چیز را با اسناد و شواهد بیان می‌کند تا جای هیچ شکی نماند. شاید یکی دیگر از نقاط قوت کتاب، تلاش نویسنده برای پرهیز از بیان عقیدۀ خود و واگذاری نتیجه به خواننده باشد. او فقط روایت می‌کند و مانند کسی که دنبال کشف معماست، سرنخ‌ها را پیدا می‌کند و به دست مخاطب می‌دهد. ناگفته نماند که در انتهای کتاب نویسنده آرشیو عکسی گرد آورده که خواننده را به حال‌وهوای آن روزهای جنگ جهانی دوم نزدیک‌تر می‌کند.

این کتاب از دو بخش اصلی و ۹ فصل به ترتیب زیر تشکیل شده است:

بخش اول: رؤیا

فصل یکم: آقای نوردن از وقت‌گذراندنی در کارگاهش لذت می‌برد

فصل دوم: نمی‌گذاریم سنت جلوی پیشرفت را بگیرد

فصل سوم: احساس همدردی انسانی نداشت

فصل چهارم: راستین‌ترین پیرو راستین!

فصل پنجم: ژنرال هنسل بهت‌زده بود

بخش دوم: وسوسه

فصل ششم: این خودکشی است، پسرها! خودکشی!

فصل هفتم: اگر بر من سجده كنی، صاحب همۀ آن‌ها می‌شوی

فصل هشتم: همه‌جا خاکستر شده؛ اینجا و اینجا و اینجا

فصل نهم: تخریب بی‌امان

نتیجه‌گیری: ناگهان، ایر هاوس نابود می‌شود. پوووف!

کتاب مافیای بمب افکن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به مطالعهٔ داستان‌های مربوط به جنگ جهانی دوم پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب مافیای بمب افکن

«در انقلاب‌های فناوری، همیشه نکته‌ای برای من مبهم بوده است. در همۀ این انقلاب‌ها، مبتکران ایده‌‌ای را مطرح می‌کنند یا خلاقیتی به خرج می‌دهند که به‌ظاهر جهان را زیرورو می‌کند. اینترنت و شبکه‌های اجتماعی نمونه‌ای از فناوری‌های نسل ماست. نسل‌های پیش از ما هم تلفن و خودرو داشتند. همیشه انتظار داریم نوآوری‌های جدید امکاناتمان را بهتر، کارآمدتر، امن‌تر، پربار‌تر و سریع‌تر کند. واقعاً هم از برخی جهات چنین اتفاقی می‌افتد؛ اما بعد، همیشه وضع خراب می‌شود. [برای مثال] لحظه‌ای همه از شبکه‌های اجتماعی راضی‌اند؛ چون به شهروندان عادی کمک کرده است استبداد را سرنگون کنند و لحظه‌ای بعد، همه از همین شبکه‌ها شاکی‌اند؛ چراکه زمینۀ ظلم‌وستم شهروندان به یکدیگر را فراهم می‌کند. قرار بود خودرو برای انسان آزادی و تحرک بیاورد. مدتی هم آورد؛ اما بعد، میلیون‌ها نفر را ترغیب کرد کیلومترها دور از محل کارشان زندگی کنند و هر روز ساعت‌ها در راه‌بندانی بی‌انتها بمانند. چرا فناوری، به‌دلایلی مختلف و دور از انتظار، گاهی از مسیر اصلی‌اش خارج می‌شود؟

مافیای بمب‌افکن نمونه‌پژوهی است دربارۀ انحراف رؤیاها و اینکه گاه ایده‌های نو و جذابی که از آسمان نازل می‌شود، صاف و راحت در دامنمان نمی‌افتد؛ بلکه محکم به زمین می‌خورد و متلاشی می‌شود. داستان‌هایی که می‌خواهم برایتان بگویم، داستان‌های جنگی نیست؛ اگرچه بیشتر آن‌ها در دوران جنگ اتفاق افتاده است. این داستان‌ها دربارۀ نابغه‌ای هلندی و کامپیوتر آنالوگش، دربارۀ آرمان‌های گروهی همدل در مرکز آلاباما، دربارۀ بلندپروازی‌های دیوانه‌ای بریتانیایی و آتش‌افروزی شیمی‌دانانی در آزمایشگاه‌های مخفی هاروارد است. همۀ داستان‌ها دربارۀ آشفتگی هدف‌های ماست؛ چراکه وقتی به عقب می‌نگریم، آن آشفتگی را پاک فراموش می‌کنیم.

در قلب همۀ این داستان‌ها هم سرگذشت هیوود هنسل و کرتیس له‌می را تعریف می‌کنیم که در جنگل‌های گوام با هم رودررو شدند. یکی را به خانه فرستادند؛ اما دیگری آنجا ماند و تاریک‌ترین شب جنگ جهانی دوم را رقم زد. این داستان‌ها را بخوانید و از خودتان بپرسید: «اگه من بودم، چی‌کار می‌کردم؟ طرف کدوم‌یکی رو می‌گرفتم؟»