بریده‌هایی از کتاب مافیای بمب افکن

کرتیس له‌می در آن نبرد پیروز شد؛ اما هیوود هنسل در کل جنگ پیروز شد.

در سال ۱۹۶۴، دولت ژاپن برای قدردانی از له‌می به‌دلیل کمک‌هایش در بازسازی نیروی هوایی ژاپن، عالی‌ترین جایزه‌ای را که کشورشان به خارجی‌ها می‌داد، به او اعطا کرد: نشان درجۀ یک لیاقت خورشید فروزان.‌

کرین افزود: همچنین میلیون‌ها ژاپنی در زمستان از گرسنگی می‌مردند؛ چون بعد از تسلیم‌شدن در ماه اوت، مک‌آرتور‌ فرصت یافت با نیروهایش وارد ژاپن شود و به ژاپن غذا برساند. این یکی از موفقیت‌های بزرگ مک‌آرتور است: آوردن مقدار زیادی غذا برای جلوگیری از گرسنگی در زمستان ۱۹۴۵.

در توکیو دربارهٔ بمباران آتش‌زای توکیو برای مخاطبان ژاپنی سخنرانی می‌کردم. در پایان سخنرانی، یکی از مورخان ارشد ژاپنی بلند شد و گفت: «باید از شما آمریکایی‌ها برای بمباران آتش‌زا و بمب‌های اتمی تشکر کنیم.» از شنیدن حرف‌هایش شوکه شدم. توضیح داد: «به هر حال، در نهایت تسلیم می‌شدیم؛ اما تأثیر بمباران آتش‌زای گسترده و بمب‌های اتمی این بود که در ماه اوت تسلیم شدیم.» به‌عبارت دیگر، این مورخ ژاپنی معتقد بود بدون بمب آتش‌زا و بمب اتمی، ژاپنی‌ها تسلیم نمی‌شدند. در این صورت، اول شوروی حمله می‌کرد و بعد آمریکایی‌ها و ژاپن تکه‌تکه می‌شد؛ درست مثل آلمان و شبه‌جزیرۀ کره.

اگر جای آمریکا بودید و می‌خواستید ژاپن را بمباران کنید، چطور این کار را انجام می‌دادید؟ تا این مسئله حل شود، زمان زیادی از جنگ گذشت. گام اول، ساخت بوئینگ بی ۲۹ سوپرفورترس بود؛ بزرگ‌ترین بمب‌افکن ساخته‌شده تا آن موقع. برد مؤثر این بمب‌افکن بیش از چهارهزاروهشتصد کیلومتر بود. گام بعدی، تصرف سه جزیرۀ کوچک در وسط اقیانوس آرام غربی بود: سایپن، تینیان و گوام. این‌ها جزایر ماریانا بود که ژاپنی‌ها کنترلشان می‌کردند. فاصلۀ آبی جزایر ماریانا از توکیو دوهزاروچهارصد کیلومتر بود؛ نزدیک‌ترین نقطۀ ممکن برای ساخت باند فرودگاه. اگر امکان استقرار ناوگان بوئینگ بی ۲۹ در جزایر ماریانا فراهم می‌شد، به هدف بمباران ژاپن می‌رسیدید.

فستینگر نتیجه گرفت هرچه بیشتر به مجموعه‌ای از باورها پایبند باشید و هرچه بیشتر برای این باور فداکاری کنید، در برابر شواهدی که می‌گوید اشتباه می‌کنید، بیشتر مقاومت به خرج می‌دهید و تسلیم نمی‌شوید.