کتاب راهنمای کاربردی متاورس

کتاب راهنمای کاربردی متاورس نوشتهٔ برندون استاک و ترجمهٔ مهسا دبستانی قمصری و احسان زیبایی و ویراستهٔ خلیل رضوی است و انتشارات کهکشان دانش آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب راهنمای کاربردی متاورس

مفهوم متاورس حتی قبل از تغییر نام فیس‌بوک به متا، از قبل موجود و به سرعت در حال توسعه بود تا اینکه مارک زاکربرگ، مدیرعامل شرکت، به تفصیل در مورد «متاورس» صحبت کرد. هیچ راهی برای دورزدن آن وجود ندارد: متاورس اینجاست و به احتمال زیاد اینجا خواهد ماند.

پس، متاورس دقیقاً چیست؟ آیا به همان اندازه که برخی شرکت‌ها ادعا می‌کنند مهم است، یا صرفاً یک مد زودگذر است که در چند ماه آینده از بین می‌رود؟ آیا باید همه چیز را در مورد متاورس بدانید و آیا قبل از رونق آن باید درگیرش شوید؟ این کتاب به مفهوم متاورس می‌پردازد و گذشته، حال و مهم‌تر از همه آینده آن را مورد بحث قرار می‌دهد.

خواندن کتاب راهنمای کاربردی متاورس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران کتاب‌های فن‌آوری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب راهنمای کاربردی متاورس

«تفسیر مارک زاکربرگْ تصویری از واقعیت مجازی را تداعی می‌کند: شما از هدست کوئست VR برای شرکت در جلسات کاری به عنوان آواتار و دستگاهی روی مچ دست‌تان برای ارسال پیامک مخفیانه به دوستان استفاده می‌کنید. عینک‌های هوشمندی به چشم می‌زنید که می‌بینید و می‌شنوید و وقتی بیرون می‌روید واقعیت افزوده را ارائه می‌کند. متاورس از طریق تلفن، لپ‌تاپ، فناوری‌های پوشیدنی و هدست (یا ترکیبی از این‌ها) قابل دسترس خواهد بود. این‌جا جایی است که کار می‌کنید، ورزش می‌کنید، خرید می‌کنید، معاشرت می‌کنید، فیلم تماشا می‌کنید و بازی‌های ویدئویی انجام می‌دهید.

با این حال، این کلمه پیش از بسیاری از فناوری‌هایی ایجاد شده است که ممکن است آن را به واقعیت تبدیل کند. پسوند متا می‌تواند به معنای «فراتر»، «گسترده‌تر» یا حتی «تحول‌آفرین» در میان چیزهای دیگر (مانند دگردیسی) باشد. کلمه ورس (verse) از کلمه یونیورس (universe) گرفته شده است و به یک کره یا منطقه خاص (مانند توییترورس) یا یک دنیای ساختگی (مانند اُمگاورس!) اشاره دارد، یک ژانر ادبی واقعیت جایگزین گمانی که در آن شخصیت‌ها به صورت آلفا، بتا و امگا از هم جدا می‌شوند). یک محیط مجازی که در خارج، بالای جهان یا علاوه بر دنیای واقعی وجود دارد، به عنوان «متاورس» نامیده می‌شود.

این اصطلاح اولین بار در رمان علمی‌تخیلی دیستوپیایی نیل استفنسون به نام اتفاق برفی که در سال ۱۹۹۲ منتشر شد، استفاده شد. طبق این رمان، متاورس مجموعه‌ای از واقعیت‌های مجازی و افزوده است که حول یک «خیابان» بسیار طولانی متمرکز شده است که افراد می‌توانند در آن به عنوان آواتار حضور داشته و با دسترسی از طریق عینک و کامپیوتر قدم بزنند. کاربران پایانه‌های عمومی به صورت یک آواتار سیاه و سفید به تصویر کشیده می‌شوند، در حالی که پایانه‌های خصوصی به صورت کامل و با جزئیات به تصویر کشیده می‌شوند. از آن زمان، اصطلاح «متاورس» به طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها برای ساختن یک دنیای مجازی دائمی‌تر اشاره دارد که در زندگی روزمره ما نفوذ می‌کند.

از دهه ۱۹۶۰، مردم به دنبال ساختن جهان‌های مجازی همه‌جانبه‌ای بوده‌اند که این تمایل با تلاش‌های صنایع فیلم و بازی‌های ویدئویی برانگیخته شده است. سکندلایف، یک بازی کامپیوتری با واقعیت جایگزین است که در آن شما یک آواتار را کنترل می‌کنید و می‌توانید هر کاری که می‌خواهید انجام دهید، مانند خرید خانه یا ازدواج، در سال ۲۰۰۳ منتشر شد و یکی از شناخته‌شده‌ترین نمونه‌های متاورس است. این محیط آن‌قدر واقع‌گرایانه بود که حتی یک فرهنگ ناهنجار پررونق وجود داشت که واقع‌گرایانه‌تر از این نمی‌شود. با این وجود، تا سال ۲۰۰۶ به اندازه کافی متخصص متاورس متعهد برای تشکیل اجلاس وجود داشت.»